Dissabte que ven, 23 de genièr, se farà a Ais de Provença un omenatge a la memòria del renaissentista, geograf, gramatician e pedagòg Guiu Martin, simbòl de l’occitanisme contemporanèu de Provença.
Aquel eveniment, l’aculhirà l’Ostau de Provença, que recebrà los archius de l’escriveire en preséncia de sa veusa. Al programa cal soslinhar una taula redonda amb la participacion de Gerard Goiran, Glaudi Barsotti e Alan Barthélemy.
L’eveniment començarà a 18h e se debanarà a l’Ostau de Provença, dins lo Pargue Jordan d’Ais de Provença (8 bis Avenguda Jules Ferry).
fffff
fffff
Gaire de mond auràn jonhut tant de modèstia a tant de renom dins la militància per la lenga occitana en Provença. Si pòu dire sensa exageracion que Guiu Martin n’es estat jusca a sa mòrt en 2008 lo simbòl e lo flambèu despuei que lo corrent occitanista s’es escaralhat dins lei tèrras d’Empèri, pus lòngtemps qu’alhors resistentas a sa penetracion. Lo Felibritge après guèrra li senhorejava encara sensa partatge, e Guiu Martin li a començat sei promiereis armas. En prepausant puei per la lenga una autra vision de son espaci e de son devenir, s’es afrontat segur a la practica felibrenca de son temps. Se siguèt sensa ambigüitat dins sa rompedura amb lei manòbras e la marrida fe deis enrabiats qu’avián pas ’ncar desertat lo mistralisme provençau per l’anar puei agarrir, a de lònga conservat per aquelei que li avián aculhit lo respècte que s’ameritava son incontestable estacament a la lenga. En mantenent aqueu liame decisiu a l’entorn dei fondaments de la pensada mistralenca —l’unitat de la lenga dins una reconoissença, pas totjorn perfiecha mai jamai renegada, de sa diversitat—, en esparnhant lei liames personaus e la consideracion mutuala au dedins mesme de la divergéncia, a preservat dins lei convulsions de l’epòca aquela flama qu’esclaira uei pasiblament la convergéncia cardinala dau movement felibrenc e dau movement occitanista.
Guiu Martin èra un òme de paraula dins totei lei sens dau tèrme. De sa competéncia promiera, la geografia, n’aviá fach son mestier d’ensenhaire davant sei liceans e seis estudiants, e l’aviá ligada amb sa conoissença excepcionala dau provençau dins tota sa fonsor espaciala e istorica. Èra capable a l’encòp de mestrejar l’infinida varietat de la lenga sus lo mendre terrador entre Cevenas e Piemont, e de ne’n tirar de sintèsis magistralas que despassan en pertinéncia çò qu’avián temptat lei lingüistas pus titolats. Infatigable militant, encarnava çò que l’occitanisme d’aquela generacion aviá de melhor: la lenga restaurada dins totei sei liames amb la realitat m-onte si desplega: son origina, son territòri, sei condicions economicas; un engatjament politic clar e completament desinteressat dins l’esfèra occitanista; e tanben una dobertura, una simplicitat, amb una curiositat sensa anatèma per totei leis encaminaments que l’entosiasme d’aqueu temps fasiá espelir.
Mai tròp generós de sa paraula, a privat lei generacions seguentas de son escritura. Lei publicacions que pòrtan son nom modestament acolat an aquelei de sei collaboradors, lo metòde Parlam provençau, lo Manuau practic de provençau comtemporanèu, lei diccionaris e la gramatica publicats per aqueu CRÈO Provença qu’aviá tant de temps bailejat coma v’a fach per la FÈLCO, donan qu’un imatge parciau de son immensa òbra orala, que sei traças rèstan encara de recampar e d’espandir. Desprovesit dau mendre sectarisme, jamai tiranic ni manipulaire, totjorn lèst a pòrger son ajuda en cu li demandava, estrangier a tota censura academica sus l’autenticitat de la lenga, a encoratjat totei lei recèrcas e totei leis audàcias en ofrent a la diversitat dau movement occitanista un modèl e una referéncia passionada e mai sorrisenta. Per èstre estat testimòni de sa practica tot de lòng deis annadas qu’avèm adobat cotrias nòstre obratge en s’apielant sus la comunautat d’un relarg de vilatge, pòdi atestar de son respècte infinit per la sciéncia dau mitan popular qu’aviá sachut conservar sa lenga jusca a l’ultim limit de la transmission naturala. Li fisava la libertat de chausir e de legitimar son modèl en cascalhant lei carcans de l’academisme lexicau e grafic, dins la perspectiva que justificava sota lo bèu nom de democracia lingüistica, concèpte qu’aviá inventat e que lo trin de la pensada dominanta a gaire laissat trachir jusca ara.
Reveniá au CÈP d’Òc, dins l’esperit de sei fondadors qu’an reconciliat mistralisme e occitanisme, de rendre aqueu promier omatge a Guiu Martin a l’Ostau de Provença lo dissabta 23 de genier a 6 oras dau ser. Se tot’aquelei que devon quauquarren a Guiu Martin si li recampan coma va devon, la sala risca d’èstre pron estrecha.
Alan Barthélemy-Vigouroux
Etiquetas
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Comentaris
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari