Apareguèron en Euròpa, per lo primièr còp pendent l’Edat Mejana, las acusacions de practicar de crimes en emplegant de sang uman d’enfants dins los rituals religioses de la comunautat josieva.
Aquelas injúrias, conegudas tanben coma libèls de sang, se basavan sus d’acusacions falsas contra la comunautat josieva de practicar de crimes rituals pendent la Pasca josieva, en sacrificant d’enfants crestians per recrear la mòrt del Crist.
Segon çò que se pretendiá, òm raubava o crompava un enfant crestian qu’aviá pas encara atengut la pubertat, òm l’amagava dins lo sosterranh de l’ostal de qualque rabin o quitament dins la sinagòga fins al moment del ritual del sacrifici. La comunauat josieva s’amassava la nuèch del sacrifici per anar a la representacion d’una farsa que se i fasiá un jutjament de l’enfant, e pendent lo procès mantenián l’enfant nud amb sos membres estacats. Après èsser presentat davant lo fals tribunal, l’enfant recebiá un fum d’insultes e èra objècte de grotescas trufariás. Un còp realizada la circoncision amb un còp de dents, lo sieu còrs èra torturat amb un fum de talhs de cotèls, de ponheduras d’agulhas e de ponchons. Puèi practicavan de manipulacions per l’escanar e lo foetavan fins que moriguèsse de dolor.
Après lo verdicte del tribunal, l’enfant, ja moribond, èra condemnat a la pena capitala. Coronat amb una corona d’espinas, èra estacat e clavat sus una crotz de fusta. Puèi quilhavan la crotz per que lo sang d’escorreguèsse verticalament de sas feridas e per que se poguèsse reculhir dins de recipients. Fin finala, l’enfant èra assassinat amb un còp de lança, d’espasa o de cotèl, al còr, e son còrs sens vida èra enterrat en un endrech amagat. Posteriorament son sang èra utilizat dins los rituals mistics, dont qualques unes de magia negra.
Aquela istòria, amb sas variantas, se pòt trobar dins la lista de caractèr antisemita dels assassinats rituals realizats pels josieus. S’inventava aquela istòria, e mai se lo judaïsme es justament contra aquel tipe de practicas, coma o podèm observar dins los Dètz Comandaments de la Torà josieva, ont s’enebís l’assassinat; e tanben o podèm observar dins lo Kashrut (las leis sul manjar cassèr) ont s’enebís explicitament l’emplec del sang uman o animal. Segon lo Libre del Levitic (15), lo sang e d’autres fluxes umans son impurs. Per aquela rason, lo sang dels animals sacrificats deu èsser extrach de l’animal e enterrat (Levitic, 17:12-13).
Mas aquel tipe d’acusacions èran ja presentas dins l’Antiquitat classica. Sabèm que l’autor grèc Apion (sègle Ir après lo Crist) afirmava que los josieus raubavan, engraissavan e sacrificavan dins lor temple de victimas grègas. O, posteriorament, al sègle IV, vesèm una tala invencion quand l’istorian grèc de la glèisa crestiana, Socrates de Constantinòple, fa referéncia dins un recit a un grop de joves josieus qu’estaquèron un enfant crestian sus una crotz e que lo flagelèron fins a la mòrt.
Lo Dissabte Sant de 1144, s’enregistrèt lo primièr libèl de sang contra los josieus en Euròpa. Après trobar lo cadavre d’un enfant amb divèrsas feridas d’arma blanca, la comunautat josieva de Norwich foguèt acusada d’assassinat ritual; e en 1189, la delegacion josieva que participava al coronament de Ricard Còr de Leon foguèt atacada per la multitud. Pauc de temps puèi, en 1190, la nuèch del 6 de febrièr, totes los josieus de Norwich (Anglatèrra) foguèron assassinats dins lors pròpris ostals levat qualques unes que poguèron subreviure en s’amagant dins lo castèl. Fin finala los josieus foguèron expulsats d’Anglatèrra en 1290 e i poguèron pas tornar abans 1655.
Al cors de l’istòria, son fòrça los afars de libèls de sang que la comunautat josieva coneguèt. Se poguèt comptar 6 afars al sègle XII, 15 al sègle XIII, 10 al sègle XIV, 16 al sègle XV, 13 al sègle XVI, 8 al sègle XVII, 15 al sègle XVIII e 39 al sègle XIX. Tot aquò significa que mantes josieus, probablament innocents, foguèron jutjats e que s’obtenguèt de confessions basadas sus la tortura. Pasmens, uèi lo jorn, gaireben nòu cents ans puèi, almens 10 000 enfants refugiats en Euròpa an despareguts pendent l’annada 2015. La majoritat son estats probable raubats per d’organizacions de trafec de las personas, per l’esplecha sexuala e per l’esclavitud, segon çò qu’estima lo Burèu Europèu de la Polícia (Europòl). Mas aqueste còp se tracta pas d’un libèl o d’una injúria, se tracta de la mai absoluda e terribla realitat dins la nòstra Comunautat Europèa.
Sens cap de dobte, uèi coma ièr, depend encara del nòstre umanisme de cambiar la direccion de l’istòria. Pr’amor qu’es clar que, malgrat los progrèsses de la sciéncia e de la civilizacion, la nòstra societat contunha de discriminar los mai febles, mai que mai los enfants. Es un jorn per se’n remembrar, mas tanben per assajar de rectificar e cambiar, lo pus lèu possible, la direccion dels darrièrs eveniments.
Griselda Lozano
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc que fa la promocion de l’occitan pel public ispanofòn.
Aquelas injúrias, conegudas tanben coma libèls de sang, se basavan sus d’acusacions falsas contra la comunautat josieva de practicar de crimes rituals pendent la Pasca josieva, en sacrificant d’enfants crestians per recrear la mòrt del Crist.
Segon çò que se pretendiá, òm raubava o crompava un enfant crestian qu’aviá pas encara atengut la pubertat, òm l’amagava dins lo sosterranh de l’ostal de qualque rabin o quitament dins la sinagòga fins al moment del ritual del sacrifici. La comunauat josieva s’amassava la nuèch del sacrifici per anar a la representacion d’una farsa que se i fasiá un jutjament de l’enfant, e pendent lo procès mantenián l’enfant nud amb sos membres estacats. Après èsser presentat davant lo fals tribunal, l’enfant recebiá un fum d’insultes e èra objècte de grotescas trufariás. Un còp realizada la circoncision amb un còp de dents, lo sieu còrs èra torturat amb un fum de talhs de cotèls, de ponheduras d’agulhas e de ponchons. Puèi practicavan de manipulacions per l’escanar e lo foetavan fins que moriguèsse de dolor.
Après lo verdicte del tribunal, l’enfant, ja moribond, èra condemnat a la pena capitala. Coronat amb una corona d’espinas, èra estacat e clavat sus una crotz de fusta. Puèi quilhavan la crotz per que lo sang d’escorreguèsse verticalament de sas feridas e per que se poguèsse reculhir dins de recipients. Fin finala, l’enfant èra assassinat amb un còp de lança, d’espasa o de cotèl, al còr, e son còrs sens vida èra enterrat en un endrech amagat. Posteriorament son sang èra utilizat dins los rituals mistics, dont qualques unes de magia negra.
Aquela istòria, amb sas variantas, se pòt trobar dins la lista de caractèr antisemita dels assassinats rituals realizats pels josieus. S’inventava aquela istòria, e mai se lo judaïsme es justament contra aquel tipe de practicas, coma o podèm observar dins los Dètz Comandaments de la Torà josieva, ont s’enebís l’assassinat; e tanben o podèm observar dins lo Kashrut (las leis sul manjar cassèr) ont s’enebís explicitament l’emplec del sang uman o animal. Segon lo Libre del Levitic (15), lo sang e d’autres fluxes umans son impurs. Per aquela rason, lo sang dels animals sacrificats deu èsser extrach de l’animal e enterrat (Levitic, 17:12-13).
Mas aquel tipe d’acusacions èran ja presentas dins l’Antiquitat classica. Sabèm que l’autor grèc Apion (sègle Ir après lo Crist) afirmava que los josieus raubavan, engraissavan e sacrificavan dins lor temple de victimas grègas. O, posteriorament, al sègle IV, vesèm una tala invencion quand l’istorian grèc de la glèisa crestiana, Socrates de Constantinòple, fa referéncia dins un recit a un grop de joves josieus qu’estaquèron un enfant crestian sus una crotz e que lo flagelèron fins a la mòrt.
Lo Dissabte Sant de 1144, s’enregistrèt lo primièr libèl de sang contra los josieus en Euròpa. Après trobar lo cadavre d’un enfant amb divèrsas feridas d’arma blanca, la comunautat josieva de Norwich foguèt acusada d’assassinat ritual; e en 1189, la delegacion josieva que participava al coronament de Ricard Còr de Leon foguèt atacada per la multitud. Pauc de temps puèi, en 1190, la nuèch del 6 de febrièr, totes los josieus de Norwich (Anglatèrra) foguèron assassinats dins lors pròpris ostals levat qualques unes que poguèron subreviure en s’amagant dins lo castèl. Fin finala los josieus foguèron expulsats d’Anglatèrra en 1290 e i poguèron pas tornar abans 1655.
Al cors de l’istòria, son fòrça los afars de libèls de sang que la comunautat josieva coneguèt. Se poguèt comptar 6 afars al sègle XII, 15 al sègle XIII, 10 al sègle XIV, 16 al sègle XV, 13 al sègle XVI, 8 al sègle XVII, 15 al sègle XVIII e 39 al sègle XIX. Tot aquò significa que mantes josieus, probablament innocents, foguèron jutjats e que s’obtenguèt de confessions basadas sus la tortura. Pasmens, uèi lo jorn, gaireben nòu cents ans puèi, almens 10 000 enfants refugiats en Euròpa an despareguts pendent l’annada 2015. La majoritat son estats probable raubats per d’organizacions de trafec de las personas, per l’esplecha sexuala e per l’esclavitud, segon çò qu’estima lo Burèu Europèu de la Polícia (Europòl). Mas aqueste còp se tracta pas d’un libèl o d’una injúria, se tracta de la mai absoluda e terribla realitat dins la nòstra Comunautat Europèa.
Sens cap de dobte, uèi coma ièr, depend encara del nòstre umanisme de cambiar la direccion de l’istòria. Pr’amor qu’es clar que, malgrat los progrèsses de la sciéncia e de la civilizacion, la nòstra societat contunha de discriminar los mai febles, mai que mai los enfants. Es un jorn per se’n remembrar, mas tanben per assajar de rectificar e cambiar, lo pus lèu possible, la direccion dels darrièrs eveniments.
Griselda Lozano
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc que fa la promocion de l’occitan pel public ispanofòn.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
E ben, te ses trobada un brave trabalh si voles assajar de rectifiar e cambiar los darriers eveniments.
Qual poder a per zo far; Los que rauban los goiats venan pas te querre per zo far. E nos governaments, qual poder an? Los raubaires an lòrs òmes plan ben plaçats e achaptats dins los governaments.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari