Yvon Ollivier es un magistrat breton. A escrit dos libres[1] ont critica l’organizacion jacobina de França. En mai d’èsser magistrat e escrivan, Yvon Ollivier es tanben un militant. Militant per Bretanha e mai que mai militant per la reünificacion de Bretanha, la maire de totas las batalhas per los bretons. Aquò es de mal comprene per los occitans mas en Bretanha la luta es pas fondada sus las doas lengas de Bretanha (lo galò e lo breton) —maugrat qu’aquò siá important— mas sus lo territòri e lo pòble. Las frontieras dau pòble breton datan de l’an 851 e son intangiblas.
Yvon Ollivier es doncas un escrivan, mas es un polemista? Son estil es dificil, pompós. Sos assais son de libres de mila paginas en mai d’aquò, escrits per d’universitaris puslèu que per lo gran public... An lor utilitat pasmens.
Mas en mai de sos assais, Yvon Ollivier escriu de romans. E aqueles libres son mai accessibles, mai de bon comprene per lo mond dau país. Lo primèir[1] contava l’istoria de Yann Gouritain, un païsan de Finistèrra. Torna de la Grand Guèrra mas ara pèrd la siá guèrra d’el. Es desmorrat. Es vengut un babau, un mostre desfaciat! E a l’epòca èra un passapòrt per la solesa, per l’alcòl, lo suicidi. Yvon Ollivier a pintat un retrait fidèl de la societat bretona d’aprèp la Guèrra. La Granda. Aquela que tuèt l’identitat de Bretanha en assassinant sos filhs.
Aqueste còp, lo magistrat a escrit un roman policièir. Mas qu’es lo vertadèir eròi d’aquesta l’istòria? Jo Cueff, lo fustèir d’Ouessant (Enez Eussa) o l’illa ela mesma? Es l’ajudant Le Floc’h o lo pòble d’Ouessant que vòl pas collaborar amb la polícia francesa? La polícia francesa justament. Dins lo roman a tendéncia a rendre una justícia de la Guiòla amb los de l’illa, aquels pèterrós! En mai d’aquò son de toristas parisencs a qui an fait passar lo gost dau pan! Pechaire! Es un pecat! Mas, Ouessant es un pauc coma la Corsega de Bretanha, chal èstre illèir o, al minim, breton per far parlar lo mond...
Pauc a pauc l’autor descobrís un autre secret en mai d’aquò... En relacion amb l’indepéndencia perduda de Bretanha... Mas silenci! Vòle pas declarar l’escòla...
Fabien Lecuyer
OLLIVIER, Yvon. Proella, le chant des âmes perdues, Yoran Embanner, 2016. 248 paginas
[1] OLLIVIER, Yvon. La désunion française, L’Harmattan, 2012; La France comme si, Les éditions du Temps, 2015.
[2] OLLIVIER, Yvon . Gueule Cassée / Lom ar Geol, Yoran Embanner, 2014.
Yvon Ollivier es doncas un escrivan, mas es un polemista? Son estil es dificil, pompós. Sos assais son de libres de mila paginas en mai d’aquò, escrits per d’universitaris puslèu que per lo gran public... An lor utilitat pasmens.
Mas en mai de sos assais, Yvon Ollivier escriu de romans. E aqueles libres son mai accessibles, mai de bon comprene per lo mond dau país. Lo primèir[1] contava l’istoria de Yann Gouritain, un païsan de Finistèrra. Torna de la Grand Guèrra mas ara pèrd la siá guèrra d’el. Es desmorrat. Es vengut un babau, un mostre desfaciat! E a l’epòca èra un passapòrt per la solesa, per l’alcòl, lo suicidi. Yvon Ollivier a pintat un retrait fidèl de la societat bretona d’aprèp la Guèrra. La Granda. Aquela que tuèt l’identitat de Bretanha en assassinant sos filhs.
Aqueste còp, lo magistrat a escrit un roman policièir. Mas qu’es lo vertadèir eròi d’aquesta l’istòria? Jo Cueff, lo fustèir d’Ouessant (Enez Eussa) o l’illa ela mesma? Es l’ajudant Le Floc’h o lo pòble d’Ouessant que vòl pas collaborar amb la polícia francesa? La polícia francesa justament. Dins lo roman a tendéncia a rendre una justícia de la Guiòla amb los de l’illa, aquels pèterrós! En mai d’aquò son de toristas parisencs a qui an fait passar lo gost dau pan! Pechaire! Es un pecat! Mas, Ouessant es un pauc coma la Corsega de Bretanha, chal èstre illèir o, al minim, breton per far parlar lo mond...
Pauc a pauc l’autor descobrís un autre secret en mai d’aquò... En relacion amb l’indepéndencia perduda de Bretanha... Mas silenci! Vòle pas declarar l’escòla...
Fabien Lecuyer
OLLIVIER, Yvon. Proella, le chant des âmes perdues, Yoran Embanner, 2016. 248 paginas
[1] OLLIVIER, Yvon. La désunion française, L’Harmattan, 2012; La France comme si, Les éditions du Temps, 2015.
[2] OLLIVIER, Yvon . Gueule Cassée / Lom ar Geol, Yoran Embanner, 2014.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari