“Sèm a crebar”, te dison los unes... “Cal marcar Occitània en un punt sus la carta de França o sèm fotuts...”, te dison los autres, per poder justificar que viran l’esquina a de companhs. Carpinhatge e garrolhas de lenga, engrunatges, nom d’ausèls... ven al que ten la mai bèla... lenga. E al mitan de tot aquel borbolh, d’aquel mesclum emplenat d’espaurugats d’espaurugalhs, de mond sens fe e sens vergonha, de mond qu’an perdut l’espèr, de lops engabiats que son venguts de gosses a mendicar la mangiscla al mèstre, capables de se chapar entre eles per un trocinet de carn...
 
En brèu al mitan d’aquel mond, que mon “fraire” Sergio vos en diriá que “beican totes la tèrra e pas l’orizont, son coma de soldats, de soldats de l’armada qu’a perdut la guèrra” nos arriba lo Caliu. Caliu, “noirigat de Tolosa”, auriá dit l’autra, a menat çò que cal: lo buf, lo “flow” e l’enveja, revira sa ràbia de veire crebar una lenga per ne far sortir de sa boca de paraulas que li venon del còr de las tripas.
 
Caliu fa rajar la lenga coma un gaudre montanhòl... E mai li agrada lo calhau al Caliu.
 
Una lenga polida amb una musicalitat que ressona al pus fons del temps... Caliá salvar la lenga... benlèu que “Caliu” va salvar la lenga.
 
D’escotar, de faire virar, de perpensar: al temps ont d’unes se fretan l’embonilh e se gargalhejan d’occitan, gardant aital la lenga per eles tot solets, lo Caliu la vos bota en plena cara.. coma un cofat que vos fa bronzinar lo cap e a l’encòp vos amanhaga, vos coquelina l’aurelha...
 
 
 
 
Cedric Rousseu
Cocagne.media
 


 


Pagina Facebook: facebook.com/caliu31tolosa