Actualitats
Barcelona, capitala d’Occitània
Lo 24 de junh, pel primièr còp, la finala de França de rugbi se faguèt en Catalonha. De molons d’occitans i èran
Esport 3, de la television publica en catalan, arrestava pas de dire “Barcelona, Capital de França”. Èra vertat que la TV difusava de programas especials e la partida foguèt retransmesa en catalan sus la television catalana. Aquela actitud inabituala s’explicava perque se teniá al Camp Nòu la finala del campionat de “França”: Tolon contra lo Racing de París.
Tornarem pas sus la partida, plan bèla e encantarèla, ont lo Racing ganhèt 29 a 21 sus Tolon. Parlarem de la part amagada de l’iceberg: lo public. 98 000 personas vengudas al 80% de l’Occitània Granda. I èran presents qualques apassionats del rugbi de la Catalonha Sud. Parlan del 10% de catalans: vertat, i a d’esteladas dins los bancals. Mas sustot en bandas d’amics, se vesiá fòrça suportaires dels clubs occitans eliminats: de tolosans de l’Estadi amb de drapèls occitans, de paulins, de bordaleses, de montpelhierencs, d’auvernhats de l’AEM.
Ont son los parisencs?
En parlant de Clarmont, los suportaires montferrandaires ocupavan una bona part de las tribunas parisencas e cantavan, en francés “E ont son los parisencs?” Pas cap de responsa… A un moment un òme, amb un fòrt accent occitan, se lèva e brama: “N’i a pas”. Los sols parisencs presents èran los jogaires blau cèl sul pelenc. Per amagar la misèria, l’RC París balhèt 100 000 bandièras blavas e blancas del Racing a tot lo public. Se vesiá donc a la television que s’agitava de drapèls de París, mas èran d’occitans qu’amaivan pas lo rugbi de l’argent de Lapòrta e de Boudjellal.
Per contra lo public tolonenc, popular e afogat, èra present en massa amb de drapèls roge e negre mas tanben amb de drapèls provençals que pareissián catalans. Abans e aprèp, la vila comtala foguèt envasida per un onda de mar de suportaires occitans contents d’èsser a Barcelona. Cantavan de còps en francés La marselhesa mas los cants occitans èran presents. Èra impressionant, tard dins la nuèit, d’ausir un Se canta espontanèu e massís sus la Plaça Reial. Nombroses èran los que disián qu’anar a Barcelona èra “aver la finala a l’ostal”. La sonorizacion del Camp Nòu èra bilingüa: en francés e catalan. Aquò agradèt al public tant lo catalan sentís a l’occitan. Barcelona es benlèu la capitala d’Occitània, mas degun o sap pas.
Se sarrar de l’Ovalia
Longtemps existissiá, dins los ans 90, una associacion pel retorn de la finala dins lo Sud del país. Aquela associacion editava un periodic: la Mesclanha. Aquela finala a Barcelona es pas que lo frut long e amagat d’aquela associacion. Amb lo pretèxt de l’Èuro de fotbòl en França, lo rugbi “francés” tornèt trobar sas tèrras.
La logacion del Camp Nòu costèt 800 000 èuros, mas amb gaireben 100 000 plaças, vendudas en mejana a 40 èuros, comprenèm ça que la que l’afar èra rendable. La Liga Nacionala de Rugbi (LNF) prenguèt una commission polideta e lucrativa. Paul Goze, catalan e president de l’LNF, declarèt: “Barcelona me pareissiá la vila mai adaptada per ben capitar l’eveniment. Es plan accessibla per tota la part sud de França, que demòra ça que la, al jorn d’uèi, la tèrra del nòstre rugbi.”
Se parla ara de daissar la finala del “campionat de França” a Barcelona tornarmai e lo public pica de las mans.
Nicolau Rei Bèthvéder
Tornarem pas sus la partida, plan bèla e encantarèla, ont lo Racing ganhèt 29 a 21 sus Tolon. Parlarem de la part amagada de l’iceberg: lo public. 98 000 personas vengudas al 80% de l’Occitània Granda. I èran presents qualques apassionats del rugbi de la Catalonha Sud. Parlan del 10% de catalans: vertat, i a d’esteladas dins los bancals. Mas sustot en bandas d’amics, se vesiá fòrça suportaires dels clubs occitans eliminats: de tolosans de l’Estadi amb de drapèls occitans, de paulins, de bordaleses, de montpelhierencs, d’auvernhats de l’AEM.
Ont son los parisencs?
En parlant de Clarmont, los suportaires montferrandaires ocupavan una bona part de las tribunas parisencas e cantavan, en francés “E ont son los parisencs?” Pas cap de responsa… A un moment un òme, amb un fòrt accent occitan, se lèva e brama: “N’i a pas”. Los sols parisencs presents èran los jogaires blau cèl sul pelenc. Per amagar la misèria, l’RC París balhèt 100 000 bandièras blavas e blancas del Racing a tot lo public. Se vesiá donc a la television que s’agitava de drapèls de París, mas èran d’occitans qu’amaivan pas lo rugbi de l’argent de Lapòrta e de Boudjellal.
Per contra lo public tolonenc, popular e afogat, èra present en massa amb de drapèls roge e negre mas tanben amb de drapèls provençals que pareissián catalans. Abans e aprèp, la vila comtala foguèt envasida per un onda de mar de suportaires occitans contents d’èsser a Barcelona. Cantavan de còps en francés La marselhesa mas los cants occitans èran presents. Èra impressionant, tard dins la nuèit, d’ausir un Se canta espontanèu e massís sus la Plaça Reial. Nombroses èran los que disián qu’anar a Barcelona èra “aver la finala a l’ostal”. La sonorizacion del Camp Nòu èra bilingüa: en francés e catalan. Aquò agradèt al public tant lo catalan sentís a l’occitan. Barcelona es benlèu la capitala d’Occitània, mas degun o sap pas.
Se sarrar de l’Ovalia
Longtemps existissiá, dins los ans 90, una associacion pel retorn de la finala dins lo Sud del país. Aquela associacion editava un periodic: la Mesclanha. Aquela finala a Barcelona es pas que lo frut long e amagat d’aquela associacion. Amb lo pretèxt de l’Èuro de fotbòl en França, lo rugbi “francés” tornèt trobar sas tèrras.
La logacion del Camp Nòu costèt 800 000 èuros, mas amb gaireben 100 000 plaças, vendudas en mejana a 40 èuros, comprenèm ça que la que l’afar èra rendable. La Liga Nacionala de Rugbi (LNF) prenguèt una commission polideta e lucrativa. Paul Goze, catalan e president de l’LNF, declarèt: “Barcelona me pareissiá la vila mai adaptada per ben capitar l’eveniment. Es plan accessibla per tota la part sud de França, que demòra ça que la, al jorn d’uèi, la tèrra del nòstre rugbi.”
Se parla ara de daissar la finala del “campionat de França” a Barcelona tornarmai e lo public pica de las mans.
Nicolau Rei Bèthvéder
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#7 A levat que Barcelona es pas, fins encuei, una "capitala d'Euròpa" ! ;)
Barcelona, capitala d’Occitània ?
Dins quina capatala d'Euròpa podèm parlar occitan, a tot lo mond, e mai a la polícia ? A Barcelona !
Dins quina capitala d'Euròpa l'occitan beneficia d'un estatut de lenga oficiala ? A Barcelona !
Endacòm mai, me pausan la question : "Comment êtes-vous devenu occitaniste ?" Dins Bacelona, cadun me demanda cossí se pòt èsser pas occitanista…
Rugby o pas, Barcelona demòra donc la ciptala d'Occitania… en esperant Tolosa, Bordèu, o Marselha, que fins ara, parlan sonque francés.
Per començar vòli grand mercejar lo Nicolau Rèi Bèthvéder que fa pròva d'una bèla memòria istorica occitanista en ramentant qu'entre 1994 e 2004 i aguèt una associacion La Mesclanha que militèt amb de plan pichons mejans per far tornar la finala del campionat de rugbi de XV pretendut de França en tèrra occitana a Bordèu, Tolosa, Montpelhièr e Marsilha.
Vertat es que s'aquesta finala s'es jogada a Barcelona es pas mercès a la nòstra associacion La Mesclanha qu'es aconsomida dempuèi 2004.
Totun vòli tornar sus las rasons de faguèron que capitèrem pas.
1 - Aviam e aquò èra normal la FFR contra nosaus e sabèm que faguèt far una enquèsta dels RG de l'epòca contra nosaus.
2 - Aviam tanben contra nosaus lo conservatisme social dels clubs de primièra division, dels clubs de suportaires e de la premsa quotidiana francofòna en Occitània.
3 - E "Cerise sur le gâteau" l'ostilitat a pro pena amagada d'una grand part de l'occitanisme cultural e politic d'aqueste temps, que dins lo melhor dels cases nos sostenguèt pas que del cap dels dets.
#3 Non, l'article se trompa. Qu'es p'un piau daus "’occitans qu’amaivan pas lo rugbi de l’argent de Lapòrta e de Boudjellal ", qu'era lo lobby besierenc !!!!! Lo mesme lobby besierenc que faguet perde Clarmont !!!!!!! Ente comencet lo Dimitri Szarzewski ? A Besièrs !!!!
Disètz : « Aquò agradèt al public tant lo catalan sentís a l’occitan »
A ? Aquò's una infò aquò... o sabiá pas ! pfff!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari