Pendent l’Edat Mejana i aguèt mantes profètas autoproclamats. Qualques unes èran abilhats en sotana, èran de monges que protestavan e plaidejavan per quina causa que foguèsse. La màger part s’èran scindits de l’òrdre religiós qu’i apertenián e s’èran lançats dins una crosada a títol personal.
L’ais d’accion d’aqueles profètas se centrava suls afars esperitals e religioses, pr’amor qu’a l’epòca la corrupcion e l’inmoralitat de la Glèisa èran arribats a de nivèls tant insospechats que favorizèron la proliferacion de plusors visionaris, qu’en se servissent de la cadièra de la glèisa, o per carrièras, presicavan de profecias apocalipticas amb la tòca de reconduire l’arma umana. Ça que la, aqueles engatjaments terrenals —gaireben totjorn liats a la conquista de territòris— insuflavan d’estrambòrd a la societat e contribuissián a manténer la patz sociala e, mai que mai, a perpetuar la politica existenta.
Mas n’i aguèt tanben de laïcs, qu’arrestavan pas de ramentar lo messatge del jutjament darrièr e aprofechèron l’ocasion per se mostrar coma de vertadièrs salvaires. Aquela nòva modalitat de profètas, e tanben los presicaires d’autras sòrtas, percorreguèron, un còp de mai, los camins e ressuscitèron de vilatges e de vilas. Foguèron los diches profètas de carrièras. Lor discors èra simple, que s’articulava a l’entorn de la revendicacion sociala de l’epòca en utilizant l’ataca sistematica contra lo poder politic e eclesiastic del temps mentre que cadun d’eles s’erigissiá coma lo vertadièr intermediari entre l’umanitat e la divinitat. Se presentavan davant lors auditors coma los sols depositaris de las revelacions divinas que la societat n’aviá de besonh per sa salvacion e avertissián los increduls d’una punicion imminenta en cas que los seguiguèsson pas.
En aprofechant l’interès pels afars apocaliptics suscitat pendent l’Edat Mejana, de monges e de laïcs, convencuts qu’eles èran “los elegits”, se lancèron per carrièras e recrutèron qualques fidèls, que los convenquèron de far d’accions concretas, totas elas liadas a la difusion e la captacion de nòus fidèls partisans de lor natura visionària. Segon eles, èran tan convencuts que lors visions èran seguras que podián fornir de faches e de datas concretas. Un d’eles, un abat erudit del Reialme de Nàpols, que li disián Joaquim de Flòra, comuniquèt a Ricard Còr de Leon que l’Antecrist èra ja nascut e fixèt la data del finimond en 1260.
Es atal que la longa lista de profètas de carrièras contunhava tornarmai de créisser per las vilas e los vilatges d’Euròpa en presicant amb coratge e en anonciant de nòvas e de profecias variadas. Mentretant, dins la societat, l’inegalitat senhorejava: los òmes contunhavan de morir dins las guèrras acarnissadas e la fam e las malautiás contunhavan de deimar la populacion. Mas la màger part de las gents simplas d’aquela epòca mancavan d’una solida formacion intellectuala e lor credulitat lor permetèt d’aculhir amb estrambòrd e esperança los prepauses d’aqueles profètas de carrièras.
Per tant, amb lo temps, aquelas gents s’avisèron que la majoritat d’aqueles èran pas que de charlatans que lors prediccions se complissián pas e que lo finimond arribava pas tanpauc, e que la data la renovelavan cada còp. Après èsser conscients qu’aqueles individús non solament donavan pas de solucion a lors problèmas mas que, en mai d’aquò, semenavan lo grelh de la discòrdia entre los membres de la comunautat, comencèron de los atacar a còps de pèira e d’unes que i a patiguèron mai d’un contratemps.
Aquò faguèt reconsiderar lo discors d’aqueles profètas de carrièras que, a partir d’aquel moment, venián de mens en mens divins e de mai en mai umans. Es aital que los discorses s’adaptèron de mai en mai a la demanda sociala, a l’entorn e al moment istoric. Totun, mantas promessas se compliguèron pas jamai.
D’aquel temps, la manca de coneissenças, de formacion e de cultura contunhavan d’empedir las personas de poder discernir entre la vertat e la manipulacion. La meteissa causa se passa a l’ora d’ara dins qualques societats, qu’òm i manipula lo mond per los interèsses politics. Es pas un azard que lo contraròtle de la cultura e de l’informacion es indispensable per los qu’exercisson lo poder, o que lo vòlon, o que lo vòlon reprene, e que cultura e informacion son l’antidòt mai eficaç contra la demagogia, los profètas e lors profecias.
Mas, e mai se sèm al sègle XXI, sembla que la traça profetica persistís encara entre nosautres, que lèva de passions dins qualques unes e que descabestra la colèra dins qualques autres. La diferéncia es qu’ara depausam dins una urna qual d’eles es lo que preferissèm per escriure lo futur de nòstra istòria.
Griselda Lozano
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc que fa promocion d’Occitània, de sa lenga, de sa cultura e de son istòria pel public ispanofòn.
L’ais d’accion d’aqueles profètas se centrava suls afars esperitals e religioses, pr’amor qu’a l’epòca la corrupcion e l’inmoralitat de la Glèisa èran arribats a de nivèls tant insospechats que favorizèron la proliferacion de plusors visionaris, qu’en se servissent de la cadièra de la glèisa, o per carrièras, presicavan de profecias apocalipticas amb la tòca de reconduire l’arma umana. Ça que la, aqueles engatjaments terrenals —gaireben totjorn liats a la conquista de territòris— insuflavan d’estrambòrd a la societat e contribuissián a manténer la patz sociala e, mai que mai, a perpetuar la politica existenta.
Mas n’i aguèt tanben de laïcs, qu’arrestavan pas de ramentar lo messatge del jutjament darrièr e aprofechèron l’ocasion per se mostrar coma de vertadièrs salvaires. Aquela nòva modalitat de profètas, e tanben los presicaires d’autras sòrtas, percorreguèron, un còp de mai, los camins e ressuscitèron de vilatges e de vilas. Foguèron los diches profètas de carrièras. Lor discors èra simple, que s’articulava a l’entorn de la revendicacion sociala de l’epòca en utilizant l’ataca sistematica contra lo poder politic e eclesiastic del temps mentre que cadun d’eles s’erigissiá coma lo vertadièr intermediari entre l’umanitat e la divinitat. Se presentavan davant lors auditors coma los sols depositaris de las revelacions divinas que la societat n’aviá de besonh per sa salvacion e avertissián los increduls d’una punicion imminenta en cas que los seguiguèsson pas.
En aprofechant l’interès pels afars apocaliptics suscitat pendent l’Edat Mejana, de monges e de laïcs, convencuts qu’eles èran “los elegits”, se lancèron per carrièras e recrutèron qualques fidèls, que los convenquèron de far d’accions concretas, totas elas liadas a la difusion e la captacion de nòus fidèls partisans de lor natura visionària. Segon eles, èran tan convencuts que lors visions èran seguras que podián fornir de faches e de datas concretas. Un d’eles, un abat erudit del Reialme de Nàpols, que li disián Joaquim de Flòra, comuniquèt a Ricard Còr de Leon que l’Antecrist èra ja nascut e fixèt la data del finimond en 1260.
Es atal que la longa lista de profètas de carrièras contunhava tornarmai de créisser per las vilas e los vilatges d’Euròpa en presicant amb coratge e en anonciant de nòvas e de profecias variadas. Mentretant, dins la societat, l’inegalitat senhorejava: los òmes contunhavan de morir dins las guèrras acarnissadas e la fam e las malautiás contunhavan de deimar la populacion. Mas la màger part de las gents simplas d’aquela epòca mancavan d’una solida formacion intellectuala e lor credulitat lor permetèt d’aculhir amb estrambòrd e esperança los prepauses d’aqueles profètas de carrièras.
Per tant, amb lo temps, aquelas gents s’avisèron que la majoritat d’aqueles èran pas que de charlatans que lors prediccions se complissián pas e que lo finimond arribava pas tanpauc, e que la data la renovelavan cada còp. Après èsser conscients qu’aqueles individús non solament donavan pas de solucion a lors problèmas mas que, en mai d’aquò, semenavan lo grelh de la discòrdia entre los membres de la comunautat, comencèron de los atacar a còps de pèira e d’unes que i a patiguèron mai d’un contratemps.
Aquò faguèt reconsiderar lo discors d’aqueles profètas de carrièras que, a partir d’aquel moment, venián de mens en mens divins e de mai en mai umans. Es aital que los discorses s’adaptèron de mai en mai a la demanda sociala, a l’entorn e al moment istoric. Totun, mantas promessas se compliguèron pas jamai.
D’aquel temps, la manca de coneissenças, de formacion e de cultura contunhavan d’empedir las personas de poder discernir entre la vertat e la manipulacion. La meteissa causa se passa a l’ora d’ara dins qualques societats, qu’òm i manipula lo mond per los interèsses politics. Es pas un azard que lo contraròtle de la cultura e de l’informacion es indispensable per los qu’exercisson lo poder, o que lo vòlon, o que lo vòlon reprene, e que cultura e informacion son l’antidòt mai eficaç contra la demagogia, los profètas e lors profecias.
Mas, e mai se sèm al sègle XXI, sembla que la traça profetica persistís encara entre nosautres, que lèva de passions dins qualques unes e que descabestra la colèra dins qualques autres. La diferéncia es qu’ara depausam dins una urna qual d’eles es lo que preferissèm per escriure lo futur de nòstra istòria.
Griselda Lozano
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc que fa promocion d’Occitània, de sa lenga, de sa cultura e de son istòria pel public ispanofòn.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Aquela dòna avisada nos indica que "la meteissa causa se passa a l’ora d’ara dins qualques societats, qu’òm i manipula lo mond per los interèsses politics." Soi pas tot a fait d'acòrdi amb ela. Se 100% del mond que va votar votava en foncion de son interés de grop, de classa e d'etnia, los resultats de las eleccions seriá PERTOT fòrça diferent de çò qu'es. E l'ignorança perval pertot, en granda majoritat. UNa manipulacion a pas jamai agut besonh d'èsser religiosa per èsser.
Suu hons de l’article, la fin que’ns horneish de qué pensar. Qui remplaça uei los profètas de canton de d‘auts còps? Esturlògues? complotistas? populistas? mormons? expertològs en expertologia?
—
#2
– "Sem dins una societat que sap pas ente vai."
Plan d’acòrd, e de mei menshidècs que jo de cap au culte de la tecnologia, ne’n trobaratz pas fòrças.
– "Occupavotz de vòstras idéias pas las daus autres."
Ah bon? E de que debateram alavetz se ne debàtem pas de las ideas? Èm condemnats a comentar l’aigat e la sequèra? O seré que pòdem debàter de tot, lhevat las religions? Atau de totas las ideas, la fe be seré la sola qui damorèssi hòra critica: sonsaina esculada…
De mei, ne parli pas ací "deus religiós" (que n’emplegui pas categòrias generaus d’aqueras) senon deus "grops religiós mei escuranhós". Estant qu’aquestes e s’encuentan hèra, non solament de las nostas ideas, mes tanben de las nostas vitas, qu’am tot lo dret de questionar lo lor ròtle dens la societat.
E NON, non i a pas autandas criticas per los "non-religiós" (auta categòria generau, auta sonsaina esculada). Los "non-religiós" combàtem dab paraulas e ideas, pas en las enebint, com dauvuns qui hèn empach a l’ensenhament de l’evolucion aquí, o ací de l’istòria de la Shoah : dus fèits abondosament e seriosament documentats qui ne depenen pas de la fe. (Rai de cremar cinèmas o de mitralhar lòcs publics, qu’aquò n’a pas cap rapòrt dab la religion, com ac sap totòm.)
Quan racionalistas (credents o non) disen que la tèrra a 4,6 miliards d’ans, pas sèt mila, e que vira au torn deu só, pas lo contrari, qu’ac apèan sus arguments scientifics, pas sus contes de la tantia o sus ua sensibilitat personau.
Badonc, quan la societat destimborlada de uei ne serà pas "melhora" que la de l’Edat mejana (e ni l’article, nimei jo n’ac dísem), ua causa i a que jo vòli ahortir :
"L’estat de dret n’ei pas solament diferent de la teocracia. Qu’ei miélher." (Bill Maher)
Aquò’s pr’amor qu’en estat de dret j’atz lo dret de créder, mentre qu’en teocracia n’atz pas lo dret de descréder.
Quò fai ben rire que d'auver que nòstra societat seria superiora a la de l'atge median. Segur, jamai, i a 'gut tertant de monde que son 'nats a l'universitat. Mas lo culturau demora los match d'espòrt, los chantadors. I a de mai en mai de monde que consideran nòstres politics, nos medias,, los quites mestres de la formacion educativa e scolaria, los grands professors d'uei coma daus débiles. Segur que per la tecnologia i a ren a dire mas viure sur aquela terra au jorn d'uei, es pas una sinecura. Sem dins una societat que sap pas ente vai.
De tot temps i a totjorn agut de profetas per anonçar la fin dau monde, los lendemans que chantan,, un atge d'or. Laissatz los religios tranquiles; i a tertant de criticas per los non-religios. Occupavotz de vòstras idéias pas las daus autres.
"D’aquel temps, la manca de coneissenças, de formacion e de cultura contunhavan d’empedir las personas de poder discernir entre la vertat e la manipulacion. La meteissa causa se passa a l’ora d’ara dins qualques societats, qu’òm i manipula lo mond per los interèsses politics."
Remarquem totun que las ditas manipulacions an generaument ua motivacion o un pretèxte religiós, cf. los creacionistas tant estatsunidencs com emiratis o saudians qui espudeishen lo darwinisme, o los omofòbs qui v’atribueishen sorra-borra los tèrratrems, lo auragans e las epidèmias a la malícia divina contra los omosexuaus.
E uei com "d’aquel temps”, la manca de coneishença qu’ei hòrt sovent organizada o fomentada peus grops religiós mei escuranhós qui prospèran suu tèrrahems de l’ignorància.
Que son paucs los Maimonides qui proclaman : "Se la vòsta interpretacion de l’Escritura ne se n’avien pas dab ua constatacion scientifica, que cau hicar en question la vòsta interpretacion de l’Escritura." E quan ac hèn, n’ei pas shens risc.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari