Segon çò que conta l’istorian de las Crosadas, l’archevesque Guilhèm de Tir, en Anatolia viviá “un senhor de granda noblesa, de figura nauta e eleganta, lo prince mai polit sus la Tèrra, una persona amb una aimabilitat e una convèrsa corosas, mai esplendid e magnific que de rason; notable en çò que tanh a l’emplec de las armas e son experiéncia militara, e mai un grand mecènas de la literatura”.
Nascut a Peitieus, lo sieu nom èra Ramon, e èra lo filh petit del duc d’Aquitània e de la comtessa de Tolosa. Tot just qu’arribèt de las tèrras occitanas, se deviá maridar amb Alícia, la veusa del paure prince d’Antiòquia. Ça que la, Ramon se maridèt pas jamai amb Alícia pr’amor que lo patriarca e evesque del luòc aviá utilizat aquela astúcia per l’enganar. En realitat, Ramon se maridariá fin finala amb Constança, la filha d’Alícia e eiretièira del Principat d’Antiòquia.
Après lo maridatge, Alícia, fòrtament umiliada, decidiguèt de quitar Antiòquia. Èra l’an 1136, e lo nòu prince deguèt afrontar de pressions constantas de l’emperaire bizantin qu’exigissiá sos dreches sul sieu nòu Principat d’Antiòquia. Fin finala, Ramon se vegèt obligat de rendre omenatge a l’emperaire de Bizanci.
Uèch ans après las nòças, nais lo primièr dels cinc enfants de Constança e Ramon, e en 1148, la darrièra filha. Aquel meteis an, en camin vèrs Jerusalèm, arribèron a Antiòquia lo rei Loís VII de França e sa femna Alienòr qu'èra neboda de Raimond, e que sentiá per el una afeccion prigonda dempuèi qu’èra una enfantona. L’oncle e la neboda, tre lo primièr moment, partegèron de gostes e d’activitats, en mai de manténer de longas convèrsas. Pendent lo jorn, practicavan l’art de la falconariá, de l’espasa e tanben l’equitacion e, de ser, mentre qu’esperavan la sortida dels primièrs astres nocturnes, legissián e recitavan plan sovent de poèmas en lenga d’òc.
Ça que la, lo marit d’Alienòr e Ramon simpatizèron pas gaire. Lo caractèr jovial d’Alienòr e l’elegància de las atencions que Ramon teniá amb sa neboda embestiavan plan lo rei de França que, en mai d’aquò, compreniá pas la rason de lors longas convèrsas. Quand Ramon demandèt a Alienòr e a Loís que l’ajudèsson a combatre los musulmans a Alèp, Alienòr acceptèt e metèt a sa disposicion sos òmes d’Aquitània. Pasmens, Loís reneguèt lo sosten de l’armada francesa. Alienòr, en tot èsser conscienta de la valor estrategica de la recuperacion d’Edèssa, ensagèt de far rasonar son marit. Mas Loís aviá pas cap d’enveja d’ajudar a aumentar los domenis de la familha d’Alienòr e refusèt categoricament d’ajudar Ramon. Alavetz, Alienòr menacèt Loís de retirar sos òmes de la crosada a Jerusalèm.
Car lo rei de França coneissiá lo grand prestigi d’Alienòr, e cerquèt una sortida maquiavelica d’aquela situacion per ne venir favorizat. Decidiguèt alavetz de descreditar sa femna e amb aquela intencion anèt a las autoritats eclesiasticas per raportar, e qualificar d’incestuosa la relacion entre Alienòr e son oncle Ramon, en justificant aital l’abandon immediat d’Antiòquia. Alienòr refusèt categoricament de partir, mas Loís l’obliguèt de fòrça d’anar amb el vèrs Jerusalèm en tot l’empedir quitament de dire adieu a son oncle.
D’aquel moment enlà, las tensions entre lo parelh aumentèron de mai en mai, fins al ponch que, lo viatge de retorn en França lo faguèron dins de vaissèls desseparats. Mas, après patir ambedós un ensag de sequestracion en mans de vaissèls bizantins, se rescontrèron en Calàbria ont Alienòr recebèt una nòva amara: son oncle Ramon èra estat decapitat per un militar de Saladin e son cap mandat dins una caissa d’argent al califa de Bagdad. Alienòr, fòrtament tocada, responsabilizèt e recriminèt son marit per aver pas ajudat son oncle Ramon. Per aquela rason decidiguèt d’anar vèrs Roma per sollicitar l’anullacion del maridatge al Papa Eugèni III. Ça que la, un còp a Roma, lo parelh se reconcilièt a la demanda del Papa. Fruch d’aquela reconciliacion, nasquèt lor segonda filha.
Malgrat tot aquò, las tensions d’aquel parelh tot just començavan. Loís aprofechava tota escasença per retraire l’indigna actitud de sa femna a Antiòquia e Alienòr agotava sa paciéncia. A una ocasion, davant la preséncia de divèrsas personalitats eclesiasticas, Loís l’umilièt tornarmai en fasent allusion a sa manca de dignitat reiala per rapòrt a sa conducha amb son oncle Ramon. Seriá lo darrièr còp.
Aquel jorn, Alienòr se levèt de la cadièra e, abans de quitar la sala, se gandiguèt vèrs lo sèti on èra assetat son marit. En fàcia d’el diguèt: “Avètz rason, mon sénher, ai aimat mon oncle, quitament mai que çò que vos pòsca aimar a vos. Ça que la, sénher, a Ramon, li calguèt pas possedir mon còrs per comprene mon arma. Per contra, la vòstra mediocritat, Loís, es aquò que vos a condemnat a èsser incapable de traversar ma quita pèl”.
Pauc après, en març de 1152, Alienòr venguèt liura en servant totas sas possessions e uèch setmanas puèi se maridèt amb lo futur rei d’Anglatèrra. Se ditz que, de ser, Alienòr se sesiá près d’una fenèstra per legir de poèmas en lenga d’òc, mentre qu’esperava la sortida dels primièrs astres nocturnes, en remembre dels jorns passats a Antiòquia amb son bèl oncle Ramon.
Griselda Lozano
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc que fa promocion d’Occitània, de sa lenga, de sa cultura e de son istòria pel public ispanofòn.
Nascut a Peitieus, lo sieu nom èra Ramon, e èra lo filh petit del duc d’Aquitània e de la comtessa de Tolosa. Tot just qu’arribèt de las tèrras occitanas, se deviá maridar amb Alícia, la veusa del paure prince d’Antiòquia. Ça que la, Ramon se maridèt pas jamai amb Alícia pr’amor que lo patriarca e evesque del luòc aviá utilizat aquela astúcia per l’enganar. En realitat, Ramon se maridariá fin finala amb Constança, la filha d’Alícia e eiretièira del Principat d’Antiòquia.
Après lo maridatge, Alícia, fòrtament umiliada, decidiguèt de quitar Antiòquia. Èra l’an 1136, e lo nòu prince deguèt afrontar de pressions constantas de l’emperaire bizantin qu’exigissiá sos dreches sul sieu nòu Principat d’Antiòquia. Fin finala, Ramon se vegèt obligat de rendre omenatge a l’emperaire de Bizanci.
Uèch ans après las nòças, nais lo primièr dels cinc enfants de Constança e Ramon, e en 1148, la darrièra filha. Aquel meteis an, en camin vèrs Jerusalèm, arribèron a Antiòquia lo rei Loís VII de França e sa femna Alienòr qu'èra neboda de Raimond, e que sentiá per el una afeccion prigonda dempuèi qu’èra una enfantona. L’oncle e la neboda, tre lo primièr moment, partegèron de gostes e d’activitats, en mai de manténer de longas convèrsas. Pendent lo jorn, practicavan l’art de la falconariá, de l’espasa e tanben l’equitacion e, de ser, mentre qu’esperavan la sortida dels primièrs astres nocturnes, legissián e recitavan plan sovent de poèmas en lenga d’òc.
Ça que la, lo marit d’Alienòr e Ramon simpatizèron pas gaire. Lo caractèr jovial d’Alienòr e l’elegància de las atencions que Ramon teniá amb sa neboda embestiavan plan lo rei de França que, en mai d’aquò, compreniá pas la rason de lors longas convèrsas. Quand Ramon demandèt a Alienòr e a Loís que l’ajudèsson a combatre los musulmans a Alèp, Alienòr acceptèt e metèt a sa disposicion sos òmes d’Aquitània. Pasmens, Loís reneguèt lo sosten de l’armada francesa. Alienòr, en tot èsser conscienta de la valor estrategica de la recuperacion d’Edèssa, ensagèt de far rasonar son marit. Mas Loís aviá pas cap d’enveja d’ajudar a aumentar los domenis de la familha d’Alienòr e refusèt categoricament d’ajudar Ramon. Alavetz, Alienòr menacèt Loís de retirar sos òmes de la crosada a Jerusalèm.
Car lo rei de França coneissiá lo grand prestigi d’Alienòr, e cerquèt una sortida maquiavelica d’aquela situacion per ne venir favorizat. Decidiguèt alavetz de descreditar sa femna e amb aquela intencion anèt a las autoritats eclesiasticas per raportar, e qualificar d’incestuosa la relacion entre Alienòr e son oncle Ramon, en justificant aital l’abandon immediat d’Antiòquia. Alienòr refusèt categoricament de partir, mas Loís l’obliguèt de fòrça d’anar amb el vèrs Jerusalèm en tot l’empedir quitament de dire adieu a son oncle.
D’aquel moment enlà, las tensions entre lo parelh aumentèron de mai en mai, fins al ponch que, lo viatge de retorn en França lo faguèron dins de vaissèls desseparats. Mas, après patir ambedós un ensag de sequestracion en mans de vaissèls bizantins, se rescontrèron en Calàbria ont Alienòr recebèt una nòva amara: son oncle Ramon èra estat decapitat per un militar de Saladin e son cap mandat dins una caissa d’argent al califa de Bagdad. Alienòr, fòrtament tocada, responsabilizèt e recriminèt son marit per aver pas ajudat son oncle Ramon. Per aquela rason decidiguèt d’anar vèrs Roma per sollicitar l’anullacion del maridatge al Papa Eugèni III. Ça que la, un còp a Roma, lo parelh se reconcilièt a la demanda del Papa. Fruch d’aquela reconciliacion, nasquèt lor segonda filha.
Malgrat tot aquò, las tensions d’aquel parelh tot just començavan. Loís aprofechava tota escasença per retraire l’indigna actitud de sa femna a Antiòquia e Alienòr agotava sa paciéncia. A una ocasion, davant la preséncia de divèrsas personalitats eclesiasticas, Loís l’umilièt tornarmai en fasent allusion a sa manca de dignitat reiala per rapòrt a sa conducha amb son oncle Ramon. Seriá lo darrièr còp.
Aquel jorn, Alienòr se levèt de la cadièra e, abans de quitar la sala, se gandiguèt vèrs lo sèti on èra assetat son marit. En fàcia d’el diguèt: “Avètz rason, mon sénher, ai aimat mon oncle, quitament mai que çò que vos pòsca aimar a vos. Ça que la, sénher, a Ramon, li calguèt pas possedir mon còrs per comprene mon arma. Per contra, la vòstra mediocritat, Loís, es aquò que vos a condemnat a èsser incapable de traversar ma quita pèl”.
Pauc après, en març de 1152, Alienòr venguèt liura en servant totas sas possessions e uèch setmanas puèi se maridèt amb lo futur rei d’Anglatèrra. Se ditz que, de ser, Alienòr se sesiá près d’una fenèstra per legir de poèmas en lenga d’òc, mentre qu’esperava la sortida dels primièrs astres nocturnes, en remembre dels jorns passats a Antiòquia amb son bèl oncle Ramon.
Griselda Lozano
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc que fa promocion d’Occitània, de sa lenga, de sa cultura e de son istòria pel public ispanofòn.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari