Lo jornal catalan Vilaweb publica un reportatge sus las femnas iaziditas enlevadas per l’Estat Islamic. An parlat amb Nalin, una jove curda que fugiguèt los jihadistas, e qu’explica l'orror de veire sas companhas vendudas a travèrs del telefon mobil.

En agost del 2014, los jihadistas de l’Estat Islamic (EI) intrèron dins la region de las montanhas de Sinjar, al Curdistan iraquian. I capturèron mai de cinc mila femnas e menoras. Tre alavetz, mai de doas mila femnas iaziditas reüssiguèron de fugir. Mas tres mila demòran raubadas a las mans de l’EI, segon lo govèrn regional de Curdistan (KRG).
 
Nalin, a vint e cinc ans, es una de las paucas femnas que poguèron fugir, fa un pauc mai d’un an. Arribèt en Alemanha per la rota dels Balcans, acompanhada de qualques refugiats sirians. Sa familha es a Arbela, al Curdistan iraquian. E mai se se tròba dins un país segur, Nalin, coma la majoritat dels refugiats, es inquieta per lo mond que daissèt ailà: “Sabi pas quora poirai tornar veire la familha. Son pas protegits. En quin moment que siá, los jihadistas pòdon far d’atemptats contra los civils”.
 
La minoritat curda iazidita foguèt atacada per l’EI a causa de la religion que practican, una fe que combina d'elements de l’islam, del cristianisme e del zoroastrisme. Los jihadistas los acusan d'infedilitat. “Nos considèran coma de cresents del diable e del fuòc; per aquò nos asiran e nos vòlon cremar e tuar”, çò ditz.
 
En Alemanha, Nalin seguís un tractament psicologic perque a de cachavielhas. I coneis pas degun. Demòra amb d’autres refugiats sirians dins una escòla de Delmenhorst, a qualques quilomètres de Bremen. “O vivèm mal: dormissi gaireben pas. Me fa paur d’agachar las informacions, sabi pas çò qu'i trobarai: de decapitacions, mai de sequestracions… Pòdi pas tirar de mon cap las femnas vielhas que fugissián”, çò explica.
 
Pòt pas arrestar de pensar a las gojatas raubadas qu'an pas pogut fugir: “Qualques gojatas de ma familha son a las mans de l’EI. Sabèm pas se son en Iraq o en Siria, nimai se son vivas o mòrtas. Demest elas, i a una menora de setze ans. Las cruseltats que contan las femnas que poguèron escapar fan bolir lo sang. Aviái pas jamai pogut imaginar qu'aqueles mostres vendrián las nòstras filhas”.
 
 
Venda de filhas per telefon mobil
 
Fa gaire, Nalin legiguèt que l'Estat Islamic metiá a la venda una filha de dotze ans. L’anóncia disiá: “Verge. Bèla. De 12 ans. Parla pauc arabi. Es neta. Lo sieu prètz es de 12 500 dolars e serà venduda lèu”. Es una nòva qu'a publicada l’agéncia AP. Un activista de la comunautat iazidita, que se consagra a liberar las femnas raubadas pels jihadistas coma esclavas sexualas, desvelèt l’informacion.
 
Las fotografias obtengudas per AP mòstran de filhas maquilhadas, abilhadas amb de raubas primas, mentre qu’agachan la camèra amb un sorire forçat. Qualques unas son menoras e qualques unas o son pas, mas totas an mens de trenta ans. I a quaranta uèch fotografias de filhas raubadas per vendre.
 
Qualques expèrts del conflicte creson que del mai que l'Estat Islamic es expulsat de las vilas que controtlava, del mai creis la pression sus las filhas victimas de raubatòri. Se sarra lo secutament sus las iaziditas, las menan a l’interior del país e las vendon coma esclavas per Telegram o per Whatsapp.
 
Quand los iaziditas fugiguèron, la majoritat poguèron pas emportar res de lors ostals. Nalin remembra quora los ataquèron de matinada: “Fugiguèrem, mas malaürosament pas totes capitèrem ben. Passèrem cinc jorns en caminant amb una temperatura insuportabla. Fòrça enfants e vielhs moriguèron de set e de fam. Degun nos ajudèt pas ni nos protegiguèt”. La majoritat del pòble iazidita que demorava dins las montanhas de Sinjar a paucas ressorsas financièras e pòt pas crompar las filhas. Aquò fa qu’aquelas anóncias son encara mai dolorosas e umiliantas. E, a l'encòp, paradoxalament, las anóncias son lo sol biais qu'an per saber que las gojatas son vivas.
 
Cada jorn i a mens de possibilitats que las filhas iaziditas sián reimudas. Qualques familhas lor an raubadas tres filhas, o mai, e pòdon pas pagar la soma que demandan los jihadistas. Se calcula qu'abans la guèrra i aviá aperaquí 500 000 iaziditas, mas ara se sap pas quantas son.
 
Nalin, dempuèi sa solitud en Alemanha, s’espanta de pensar qu'a totas los orrors imaginadas, ara i calga apondre la cruseltat de veire cossí las filhas, sòrres e amigas son vendudas coma esclavas sus internet sens poder i far res: “Sabèm que las fòrçan a tot, mas nos podiam pas imaginar aquò. De còps avèm pas pro de mots per descriure tanta cruseltat e tanta injustícia”.