Fa qualques jorns avèm vist dins los mèdias la jòia dels estatjants de la vila de Manbij, après la desfacha de l’autoproclamat Estat Islamic (EI) gràcias a la lucha dels curds de las YPG e de las Fòrças Democraticas Sirianas. Los principals mèdias mostravan los imatges de fèsta, de femnas que cremavan lors niqabs qu’èran obligadas de portar, e d’òmes que rasavan lors barbas o que fumavan, practicas que los èran pas permesas jos la tirania de l’EI.
 
La comunautat curda de Marselha a tanben festejat la liberacion de Manbij amb una fèsta al Pòrt Vielh de la ciutat focèa, amb de musica e de danças tradicionalas de Curdistan.
 
En mai d’aquò, los curds provençals revendiquèron la liberacion d’Abdullah Öcalan, lo cap que simboliza la lucha del pòble curd, embarrat en preson dempuèi 15 ans per l’estat turc, que dempuèi abril de 2015 degun ne sap res d’el.
 
 
L’ofensiva sus Manbij
 
Manbij èra una vila estrategica per l’Estat Islamic, qu’assegurava una connexion de la capitala dels jihadistas, Raqqa, amb l’exterior. Es per aquela rota que li arribavan los òmes, las merças e las municions... Après una ofensiva que comencèt lo 31 de mai passat, los curds de las YPG e las Fòrças Democraticas Sirianas capitèron a barrar la principala rota de provesiment de l’Estat Islamic, que ven de Turquia.
 
En genièr passat, The Telegraph raportava la molonada de jihadistas britanics que passavan Manbij. Èra “la vila mai europèa de Siria”, çò declarava un estatjant al jornal britanic, que mençonava los “jihadistas britanics, alemands e franceses”.