Pendent l’estiu de 1098, al sen d’una familha nòbla e rica de la val de Ren nasquèt la darrièra filha del comte d'Spanheim e de sa femna Matilda. Segon la mentalitat de l’epòca medievala, e tre sa naissença, los parents decidiguèron que la petita Hildegard seriá una desma per la Glèisa e, per aquela rason, la liurèron coma oblata —aital se nomenavan los enfants liurats a Dieu qu’intravan dins una comunautat religiosa— e aital, la pichona èra condemnada per tota sa vida adulta a demorar enclastrada dins un convent.
Destinada a menar una vida religiosa, Hildegard foguèt liurada a Jutta, filha del comte de Spanheim, que l’instruguèt a la pregària del Sautièr e a la lectura del latin e de las Santas Escrituras, en tanben al Cant Gregorian. Quand la joventa arribèt a l’edat de 14 ans, mèstra e discípola intrèron dins un monastèri de Renania ont regnava la règla benedictina, e ela devenguèt abadessa a sos 38 ans.
Mas Hildegard, dempuèi son enfança, sentiá de visions que qualificava de lum que fasiá tremar l’arma. Aquelas visions s’intensifiquèron long dels ans a tal ponch que comencèt d’escriure sus elas e d’o comunicar tanben a Bernat de Clairvaux, un dels òmes mai eminents dins l’encastre esperital de l’epòca, per obtenir sos conselhs. Mas l’illustre monge cistercenc li poguèt donar pas qu’un conselh a Hildegard: la convidèt a reconéisser aquò coma un don divin e d’i respondre amb umilitat e devocion crestiana.
Ça que la, las visions d’Hildegard pervenguèron a las aurelhas del Papa, alavetz Eugèni III, que sollicitèt d'un comitat de teologians l’estudi dels escriches visionaris d’Hidelgard. Fin finala, lo comitat declarèt que las visions èran produch de l’intervencion de l’Esperit Sant. Après aquela aprobacion, lo Papa escriguèt una letra a Hildegard en demandant que contunhèsse d’escriure sas visions. Foguèt a comptar d'aquel moment que comencèt son extraordinària activitat literària e tanben sa relacion epistolara amb divèrsas personalitats de l’istòria d’aquela epòca, dont de nòbles, de nauts dignitaris de la ierarquia eclesiastica, de reis e de reinas.
Sa reputacion de profetessa aguèt una difusion tala que quitament l’emperaire Frederic Ir Barbarossa volguèt parlar amb ela, en tot començar aital una relacion d’amistat e d’estima personala que durariá fins a la fin de lors jorns. Son activitat literària sonque s'interrompiá quand quitava lo monastèri per realizar d’activitats de predicacion, en estonant aital tot lo mond qu’avián pas jamai vist una abadessa abandonar un monastèri per realizar d’autras activitats que las impausadas per l’òrdre dins un mitan enclastrat. Sevèrament critica amb la corrupcion eclesiastica, Hildegard presiquèt sus la redempcion e la reforma del clergat, e cessèt pas de divulgar lo besonh d’una conversion universala de l’òme.
En mai de son òbra literària, Hildegard foguèt autora de 300 letras que parlan de divèrses tèmas qu’amassan la teologia, la politica e l’esperitalitat e quitament de remèdis curatius e de conselhs sus la vida monastica e clericala. Hildegard manteniá una frenetica correspondéncia amb totes los que sollicitavan sos conselhs. Amb una sensibilitat extraordinària per la musica, qu’ela considerava coma lo veritable lengatge de Dieu, pel cant, coma una manifestacion de l’esperit divin, compausèt setanta uèch òbras musicalas
Mas, en mai d’abadessa e de cap esperitala, mistica e profetessa, cercaira medicala, scientifica, e tanben escrivana e compositritz, la sibilla de Ren foguèt una granda amiga e confidenta d’Alienòr d’Aquitània. Sens cap de dobte, aquela granda erudita saupèt, a partir de son ròtle de femna religiosa que lo destin li aviá assignat, far vesidoira l’importància de la plaça de las femnas dins una societat dominada pels òmes, ont èran gaireben totjorn invisiblas. Per aquela rason, se mainèt de recercar e de trobar de solucions a de problèmas tabós de l’epòca que tocavan los aspèctes intims de las femnas restacats a la santat e a la sexualitat.
Dotada d’una extraordinària intelligéncia e de subtilitat verbala, se conta qu’un còp, dins un debat sus la vision cosmica que la glèisa aviá assignada a la femna, Hildegard expausèt pro d’arguments per amodar un cambiament en la percepcion de la question femenina dins l’encastre eclesiastic. Pasmens, las responsas qu’obteniá èran estrechas e la majoritat venián dels tèxtes sagrats. Fin finala, Hildegard, fatigada d’entendre totjorn la meteissa frasa de totes los assistents —que la femna èra facha de l’òme—, esperèt la fin de la reünion e, abans de conclure, demandèt lo torn de paraula. Durant son torn, diguèt tot simplament: “La femna es benlèu facha de l’òme, mas l’òme se pòt pas far sens una femna”. Evidentament, degun poguèt pas refutar aquela evidéncia. Pasmens, foguèt pas abans l’an 2012 que, lo 7 d’octòbre, foguèt reconeguda tota son òbra, e fin finala Hildegard de Bingen foguèt proclamada Doctoressa de la Glèisa pel Papa Beneset XVI.
Griselda Lozano
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc que fa promocion d’Occitània, de sa lenga, de sa cultura e de son istòria pel public ispanofòn.
Destinada a menar una vida religiosa, Hildegard foguèt liurada a Jutta, filha del comte de Spanheim, que l’instruguèt a la pregària del Sautièr e a la lectura del latin e de las Santas Escrituras, en tanben al Cant Gregorian. Quand la joventa arribèt a l’edat de 14 ans, mèstra e discípola intrèron dins un monastèri de Renania ont regnava la règla benedictina, e ela devenguèt abadessa a sos 38 ans.
Mas Hildegard, dempuèi son enfança, sentiá de visions que qualificava de lum que fasiá tremar l’arma. Aquelas visions s’intensifiquèron long dels ans a tal ponch que comencèt d’escriure sus elas e d’o comunicar tanben a Bernat de Clairvaux, un dels òmes mai eminents dins l’encastre esperital de l’epòca, per obtenir sos conselhs. Mas l’illustre monge cistercenc li poguèt donar pas qu’un conselh a Hildegard: la convidèt a reconéisser aquò coma un don divin e d’i respondre amb umilitat e devocion crestiana.
Ça que la, las visions d’Hildegard pervenguèron a las aurelhas del Papa, alavetz Eugèni III, que sollicitèt d'un comitat de teologians l’estudi dels escriches visionaris d’Hidelgard. Fin finala, lo comitat declarèt que las visions èran produch de l’intervencion de l’Esperit Sant. Après aquela aprobacion, lo Papa escriguèt una letra a Hildegard en demandant que contunhèsse d’escriure sas visions. Foguèt a comptar d'aquel moment que comencèt son extraordinària activitat literària e tanben sa relacion epistolara amb divèrsas personalitats de l’istòria d’aquela epòca, dont de nòbles, de nauts dignitaris de la ierarquia eclesiastica, de reis e de reinas.
Sa reputacion de profetessa aguèt una difusion tala que quitament l’emperaire Frederic Ir Barbarossa volguèt parlar amb ela, en tot començar aital una relacion d’amistat e d’estima personala que durariá fins a la fin de lors jorns. Son activitat literària sonque s'interrompiá quand quitava lo monastèri per realizar d’activitats de predicacion, en estonant aital tot lo mond qu’avián pas jamai vist una abadessa abandonar un monastèri per realizar d’autras activitats que las impausadas per l’òrdre dins un mitan enclastrat. Sevèrament critica amb la corrupcion eclesiastica, Hildegard presiquèt sus la redempcion e la reforma del clergat, e cessèt pas de divulgar lo besonh d’una conversion universala de l’òme.
En mai de son òbra literària, Hildegard foguèt autora de 300 letras que parlan de divèrses tèmas qu’amassan la teologia, la politica e l’esperitalitat e quitament de remèdis curatius e de conselhs sus la vida monastica e clericala. Hildegard manteniá una frenetica correspondéncia amb totes los que sollicitavan sos conselhs. Amb una sensibilitat extraordinària per la musica, qu’ela considerava coma lo veritable lengatge de Dieu, pel cant, coma una manifestacion de l’esperit divin, compausèt setanta uèch òbras musicalas
Mas, en mai d’abadessa e de cap esperitala, mistica e profetessa, cercaira medicala, scientifica, e tanben escrivana e compositritz, la sibilla de Ren foguèt una granda amiga e confidenta d’Alienòr d’Aquitània. Sens cap de dobte, aquela granda erudita saupèt, a partir de son ròtle de femna religiosa que lo destin li aviá assignat, far vesidoira l’importància de la plaça de las femnas dins una societat dominada pels òmes, ont èran gaireben totjorn invisiblas. Per aquela rason, se mainèt de recercar e de trobar de solucions a de problèmas tabós de l’epòca que tocavan los aspèctes intims de las femnas restacats a la santat e a la sexualitat.
Dotada d’una extraordinària intelligéncia e de subtilitat verbala, se conta qu’un còp, dins un debat sus la vision cosmica que la glèisa aviá assignada a la femna, Hildegard expausèt pro d’arguments per amodar un cambiament en la percepcion de la question femenina dins l’encastre eclesiastic. Pasmens, las responsas qu’obteniá èran estrechas e la majoritat venián dels tèxtes sagrats. Fin finala, Hildegard, fatigada d’entendre totjorn la meteissa frasa de totes los assistents —que la femna èra facha de l’òme—, esperèt la fin de la reünion e, abans de conclure, demandèt lo torn de paraula. Durant son torn, diguèt tot simplament: “La femna es benlèu facha de l’òme, mas l’òme se pòt pas far sens una femna”. Evidentament, degun poguèt pas refutar aquela evidéncia. Pasmens, foguèt pas abans l’an 2012 que, lo 7 d’octòbre, foguèt reconeguda tota son òbra, e fin finala Hildegard de Bingen foguèt proclamada Doctoressa de la Glèisa pel Papa Beneset XVI.
Griselda Lozano
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc que fa promocion d’Occitània, de sa lenga, de sa cultura e de son istòria pel public ispanofòn.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Sembla ara mentida qu'en aquel temps que ja fa mai de mil ans, se ficàs a un convent a una dona com si fos a la preson. Los integristes musulmans a vegadas fan causas que me recordan atal.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari