Mentre que la polemica del burkini persistís totjorn en Occitània, en Catalonha lo govèrn de la Generalitat de Catalonha a pas cap d’intencion d’enebir aquel vestit de banh. “Baste que la causida siá liura, que cadun s’abilhe coma lo plairà”, çò diguèt Oriol Amorós, secretari de l’egalitat e de las migracions de la Generalitat de Catalonha, segon çò que rapòrta Vilaweb. Interrogat pels jornalistas dins l’encastre de l’Universitat Catalana d’Estiu a Prada de Conflent (Catalonha), Amorós assegurèt que la causida personala d’un vestit de banh determinat violava pas cap de drech fondamental. En mai d’aquò, remembrèt que lo Pache Nacional d’Immigracion de Catalonha cercava “un modèl de convivéncia basada sus de valors fondamentalas coma la democracia, l’egalitat entre los òmes e las femnas e lo respècte dels dreches umans”.
 
Dins aquel sens s’es tanplan manifestat lo conselh municipal de Barcelona, que defend la libertat de las femnas de s’abilhar e de se banhar coma voldràn.
 
Lo burkini es un vestit de banh que mòstra solament la cara e los pès. Es semblable a una combinason de cabussada, mas es fach de materials textils. Aqueste vestit de banh, que son nom deriva dels  mots “burqa” e “bikini”, lo creèt una dessenhaira australiana musulmana nomenada Aheda Zanetti, per la societat Ahiida que n’a la marca depausada. Ahiida promòu lo burkini coma la solucion perfiècha pel banh public de las femnas musulmanas mai tradicionalistas, mas dins l’estat francés lo burkini es enebit per la lei dins las piscinas publicas, en aplicacion de las “règlas d’igièna”.
 
En Occitània lo pòrt del burkini es estat enebit per las comunas de Canas e de Vilanòva Lobet, en Vencenc, e a generat de polemicas en País Marselhés e Bearn.