Actualitats
Se pòt pas apelar “Martí” per çò qu'en França tot se deu far en francés
Après dètz ans de lucha d'un paire per escriure lo prenom de son filh coma cal, la justícia europèa considèra que pòt pas obligar l’estat francés d’escriure “Martí” amb “í”
La Cort Europèa dels Dreches de l’Òme a Estrasborg (Alsàcia) a donat rason a un ciutadan de Catalonha Nòrd, qu’a lo drech d'apelar son enfant “Martí”. Mas, per contra, considèra que l'injustícia es pas pro importanta per emetre una senténcia qu’obligue l’estat francés d’escriure corrèctament lo prenom, çò rapòrta El Nacional.cat.
Nascut en 1998, lo jove Martí Baylac-Ferrer a vist son paire, Alà Baylac-Ferrer, luchar per que l’estat li reconesca son prenom. Lo primièr trabuc lo visquèt al registre civil quand s’avisèt que lo nom de Martí èra escrich “Marti”. La justificacion de l’enregistraire foguèt que lo caractèr “í” apareissiá pas sul clavièr de l’ordenador e, doncas, qu'aviá “pas la possibilitat d’apondre l’accent”. Alà Baylac-Ferrer demandèt d’escriure l’accent amb un estilo mas l’enregistraire refusèt pr’amor qu’aquò fariá venir lo document “fals”. Perplèxe, Alà Baylac-Ferrer presentèt un recors al procuraire, mas la responsa que recebèt foguèt qu’”en França tot se fa en francés”.
En seguida, depausèt un recors davant la Cort Administrativa de Perpinhan, que li respondèt que de nomenar l’enfant Martí, amb accent agut sus la “i”, èra “quicòm d'illegal” car violava l’article 2 de la Constitucion francesa.
Tanben la Cort de Cassacion de París neguèt a Martí lo drech d’escriure coma cal son nom. La resolucion del tribunal francés exprimissiá lo “caractèr obligatòri del respècte de l’alfabet francés”. Aquela darrièra accion en justícia costèt a Baylac-Ferrer aperaquí 4000 èuros en avocats.
Après tot aquò, Baylac-Ferrer percep que França es un estat “ostil e reticent” en çò que tanh als dreches lingüistics. En mai d’aquò, a lo sentiment que de revendicar lo nom del jove Martí ben escrich “es coma metre en perilh l’estabilitat institucionala de França”.
Tanben en Occitània
Tanben en Occitània plusors personas an vist non respectada l’ortografia de lor nom a causa d’aquel chauvinisme intolerant. A la fin de 2011 lo registre civil de Tolosa refusèt d’inscriure una enfantona nomenada Alaís. L’argument èra lo meteis, que la letra “í” amb accent agut existís pas dins l’alfabet francés. Curiosament aquel meteis registre civil aviá acceptat, abans, l’inscripcion d’una “Anaís” e d’un “Loís”.
De fach, aquela fobia contra totas las lengas que sián pas lo francés es arribada a de situacions ridiculas, coma es lo cas de Vilanòva de Magalona, quand un ciutadan depausèt una denóncia en justícia contra lo panèl en occitan e que lo tribunal li donèt rason. Lo motiu invocat èra que l’accent agut sus l’”ò” del nom occitan de la vila pausava de problèmas “a la seguretat rotièra”.
Nascut en 1998, lo jove Martí Baylac-Ferrer a vist son paire, Alà Baylac-Ferrer, luchar per que l’estat li reconesca son prenom. Lo primièr trabuc lo visquèt al registre civil quand s’avisèt que lo nom de Martí èra escrich “Marti”. La justificacion de l’enregistraire foguèt que lo caractèr “í” apareissiá pas sul clavièr de l’ordenador e, doncas, qu'aviá “pas la possibilitat d’apondre l’accent”. Alà Baylac-Ferrer demandèt d’escriure l’accent amb un estilo mas l’enregistraire refusèt pr’amor qu’aquò fariá venir lo document “fals”. Perplèxe, Alà Baylac-Ferrer presentèt un recors al procuraire, mas la responsa que recebèt foguèt qu’”en França tot se fa en francés”.
En seguida, depausèt un recors davant la Cort Administrativa de Perpinhan, que li respondèt que de nomenar l’enfant Martí, amb accent agut sus la “i”, èra “quicòm d'illegal” car violava l’article 2 de la Constitucion francesa.
Tanben la Cort de Cassacion de París neguèt a Martí lo drech d’escriure coma cal son nom. La resolucion del tribunal francés exprimissiá lo “caractèr obligatòri del respècte de l’alfabet francés”. Aquela darrièra accion en justícia costèt a Baylac-Ferrer aperaquí 4000 èuros en avocats.
Après tot aquò, Baylac-Ferrer percep que França es un estat “ostil e reticent” en çò que tanh als dreches lingüistics. En mai d’aquò, a lo sentiment que de revendicar lo nom del jove Martí ben escrich “es coma metre en perilh l’estabilitat institucionala de França”.
Tanben en Occitània
Tanben en Occitània plusors personas an vist non respectada l’ortografia de lor nom a causa d’aquel chauvinisme intolerant. A la fin de 2011 lo registre civil de Tolosa refusèt d’inscriure una enfantona nomenada Alaís. L’argument èra lo meteis, que la letra “í” amb accent agut existís pas dins l’alfabet francés. Curiosament aquel meteis registre civil aviá acceptat, abans, l’inscripcion d’una “Anaís” e d’un “Loís”.
De fach, aquela fobia contra totas las lengas que sián pas lo francés es arribada a de situacions ridiculas, coma es lo cas de Vilanòva de Magalona, quand un ciutadan depausèt una denóncia en justícia contra lo panèl en occitan e que lo tribunal li donèt rason. Lo motiu invocat èra que l’accent agut sus l’”ò” del nom occitan de la vila pausava de problèmas “a la seguretat rotièra”.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
La merda xovinista fa l'aire irrespirable !
#15 o disen coma una L perque es "leig" autrament ah ah ah
#12 Lo mieu cognom catalan s'acaba per dos LL, que ven del latin e que correspon a l'occitan LH . Mai, ai pas pogut o faire pronunciar pels franchimands quitament pels occitans e pels castellans correctament e pas L
Perquè, al començament o al mièg d'un mot lo LL es mullat per tòt lo monde e a la finala , lhevat dels quites catalans, tòt lo monde s'obstina a prononciar aquel digraf tan catalan L .
#7 La diferéncia entre locutors e lectors se far mercés a l'alfabetizacion de la populacion occitana. La question que pausatz relèva plan de l'espandiment d'un ensenhament bilingüe de l'occitan dins l'escòla publica, disi plan l'escòla publica. Aquel espandiment de l'ensenhament de la lenga, mai que mai, passa per la formacion de mèstres capables de far passar la lenga, valent a dire son parlar e son escrit.
#10 Sèm fòrça que sèm aquí per la volontat dels paires e pas la nòstra. Digús nos a pas demandat se voliam venir a aqueste mond destimborlat. E quand me bategèron, digús me demandèt se voliái o pas. Te disi !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari