Actualitats
Indignacion en Grècia per la proposicion de tornar a la setmana de sièis jorns de trabalh
Segon qualques mèdias, l’Union Europèa pòt aver exigit al govèrn grèc que las entrepresas concediscan nonmàs un jorn de fèsta setmanièra als trabalhadors
Mentre que lo govèrn grèc es a espinchar lo resultat de las eleccions neerlandesas e lo verdicte de la Cort Suprèma alemanda, lo debat esclatèt per carrièras diluns passat amb fòrça. Qualques mèdias grècs parlavan, a l’encòp, d’una proposicion facha per la tròica per que las entrepresas autregen solament un jorn de fèsta per setmana als trabalhadors. Aital ne trabalharián sièis en luòc de cinc.
Aquela proposicion foguèt confirmada ièr pel ministèri de las finanças, mas l’indignacion s'es facha evidenta dempuèi qualques jorns. Los sindicats, agropats dins la Confederacion Generala dels Trabalhadors Grècs, an dich qu’aquò es intolerable e que significariá “tornar de decennis enrèire per rapòrt a las conquistas socialas”. Justament, los sindicats negòcian aquestes jorns amb lo govèrn las nòvas reduccions budgetàrias que caldrà far per resòlver lo deficit.
Fa qualques setmanas, se publiquèt tanben que, demest las mesuras que la tròica prepausava a Grècia, i aviá la de redusir las vacanças d’estiu a tres setmanas, en luòc de quatre.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Lo deute es lo pretèxte ! Sonque.
Lo tèxte, el, es plan simple : liberalizar, libveralizar, liberalizar. Tot privat, tot e mai que tot, privat, privat que privatàs. Lo capitalisme, mai que mai quora res mai lo pòt pas téner en respècte (coma temps i a un blòc pretendut "comunista"), a pas qu'un objectiu : far créisser los revenguts del privat en aprigondissent tant e mai que se pòsca la pus-valguda de las entrepresas, en suprimissent las talhas, en demesissent los salaris fins al mai bas que se pòsca, en escambi de sempre mai de trabalh dins de condicions sempre mai desreglamentadas, dangierosas, ablacantas e umiliantas, fins a nos tornar trobar dins las orrors descritas per d'escrivans coma Victòr Gelu o Emile Zola, en suprimissent tanben, plan segur la proteccion sociala que còsta suls salaris, en suprimissent tot servici public, mai que mai lo d'educacion, per fin d'aver pas mai que d'amòri desculturats incapables de compréner lo fonccionament del sistèmi per saber pas mai ni lo criticar, ni mai lo cossí luchar contra el. Indignacion, en Grècia o endacòm mai ? Indignacion ? Te cresi… Revolucion, sempre. Tot çò conquista contra la logica liberala sempre se conquistèt dins la lucha, e mai sovent dins la lucha dura, en revolucion !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari