L’Associacion de las Regions de França (ARF) prepausa que las regions pòscan condusir la cadena orientacion-formacion-trabalh, en matèria de descentralizacion de l’educacion

Lo 30 d’agost passat, François Bonneau, president de la comission de l’Associacion de las Regions de França (ARF), definissiá en una conferéncia de premsa la competéncia d’educacion per las regions coma “melhor reconeguda e melhor formalizada, doncas melhor organizada e mai eficaça.” Bonneau, qu’es tanplan president de la region francesa del Centre, apondiá que la descentralizacion “es pas sinonim de despensa suplementària mas de subsidiarietat”.
 
En aquela perspectiva, las regions prepausan de signar un “pache educatiu” amb los rectorats. Prendriá la forma, per cada licèu, d’un contracte tripartit entre lo licèu tangut, la region e lo rectorat (o la DRAAF pels licèus agricòlas). Aquel contracte seriá de qualques tres ans e fixariá d’objectius, de politicas partejadas e los mejans d’amodar per i arribar.
 
Al delà d’un contracte amb cada licèu, las propòstas de l’ARF viran a l’entorn d’un nòu governament regional, d’un servici public regional d’orientacion, del drech de definir las cartas de formacions e, a l’encòp, demandan a l’estat un projècte ambiciós d’introduccion del numeric dins l’ensenhament.
 
L’ARF parla de las diferentas realitats de cada region, per çò que seriá desirable d’“amainatjar los rets d’educacion a l’escala de bacins de formacion” de geografia variabla, tant las problematicas e los actors son desparièrs entre las aglomeracions e los territòris rurals.
 
“Globalament, las politicas educativas devon èsser declinadas a l’escala dels territòris”, çò diguèt Bonneau per resumir, en plaidejant una contractualizacion entre regions e rectorats.
 
Ça que la, l’ARF parla pas encara de las diferentas realitats lingüisticas ni de la preséncia de las lengas autoctònas, levat lo francés, dins l’educacion.