Actualitats
Es mòrt Dario Fo, lo dramaturg engatjat e critic amb lo poder
En 1997 recebèt lo prèmi Nobel de literatura perque “en seguissent la tradicion dels bofons medievals, [manteniá] la dignitat dels oprimits”. Las lengas nòrd-italianas ocupavan una plaça importanta dins son òbra
Lo dramaturg italian Dario Fo, prèmi Nobel de Literatura en 1997, moriguèt ièr a nonanta ans, çò rapòrtan los mèdias italians.
Fo es conegut per son engatjament politic e sa critica acida del poder. Considerava que caliá far de politica dins lo teatre, perque, per el, totas las grandas pèças de teatre son engatjats e contenon totjorn un discors politic e social. Sa pèça pus representada es Mòrt accidentala d’un anarquista, e tanben poiriam soslinhar, demieg sas nombrosas pèças engatjadas, Pom pom! Qual es? La polícia!. Las lengas nòrd-italianas ocupavan una plaça importanta dins son òbra.
Filh d’un cap de gara, Dario Fo estudièt a l’Acadèmia de las Bèlas arts de Milan e, puèi, comencèt de trabalhar a la RAI coma actor e coma autor de tèxtes satirics. En 1968, al costat de sa femna Franca Rame, Massimo de Vita, Vittorio Franceschi e Nanni Ricordi, fondèt lo grop de teatre Nuova Scena, qu'aviá la tòca de tornar a las originas popularas del teatre e a sas valors socialas.
En novembre del 2014 manifestèt son sosten a las revendicacions independentistas catalanas en signant lo manifèst Daissatz votar los catalans, amb d’autras personalitats internacionalas, dont Desmond Tutu, Adolfo Pérez Esquivel, Ken Loach, Noam Chomsky e Colm Tóibín.
“Ai pas paur de la mòrt, ma tòca es de far rire”
Lo 24 de març passat, a l’ocasion de son 90n anniversari, l’emission Fanpage enregistrèt l’entrevista de Dario Fo que podètz veire dins lo vidèo que seguís. “Ai pas paur de la mòrt, ma tòca es de far rire”, çò disiá Fo dins aquela entretenença, ont assegurava que “l’istòria dels joves fenhants l’an inventada de vièlhs messorgièrs e indignes. Als enfants lor disi totjorn, cercatz los grandas sabenças e gaudissètz cada instant de la vida!”, çò explicava Fo dins aquela entrevista.
Fo es conegut per son engatjament politic e sa critica acida del poder. Considerava que caliá far de politica dins lo teatre, perque, per el, totas las grandas pèças de teatre son engatjats e contenon totjorn un discors politic e social. Sa pèça pus representada es Mòrt accidentala d’un anarquista, e tanben poiriam soslinhar, demieg sas nombrosas pèças engatjadas, Pom pom! Qual es? La polícia!. Las lengas nòrd-italianas ocupavan una plaça importanta dins son òbra.
Filh d’un cap de gara, Dario Fo estudièt a l’Acadèmia de las Bèlas arts de Milan e, puèi, comencèt de trabalhar a la RAI coma actor e coma autor de tèxtes satirics. En 1968, al costat de sa femna Franca Rame, Massimo de Vita, Vittorio Franceschi e Nanni Ricordi, fondèt lo grop de teatre Nuova Scena, qu'aviá la tòca de tornar a las originas popularas del teatre e a sas valors socialas.
En novembre del 2014 manifestèt son sosten a las revendicacions independentistas catalanas en signant lo manifèst Daissatz votar los catalans, amb d’autras personalitats internacionalas, dont Desmond Tutu, Adolfo Pérez Esquivel, Ken Loach, Noam Chomsky e Colm Tóibín.
“Ai pas paur de la mòrt, ma tòca es de far rire”
Lo 24 de març passat, a l’ocasion de son 90n anniversari, l’emission Fanpage enregistrèt l’entrevista de Dario Fo que podètz veire dins lo vidèo que seguís. “Ai pas paur de la mòrt, ma tòca es de far rire”, çò disiá Fo dins aquela entretenença, ont assegurava que “l’istòria dels joves fenhants l’an inventada de vièlhs messorgièrs e indignes. Als enfants lor disi totjorn, cercatz los grandas sabenças e gaudissètz cada instant de la vida!”, çò explicava Fo dins aquela entrevista.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Aqueste òc! Un grand prèmi.
La gent, els millors se'n van, la seva petja es immensa, cal que el jovent s'espavili, doncs algú a de almenys intentar estar a l'alçada dels que se'n van.
Dario Fo al cor,i molts d'altres.
Visca la Terra...Lliure!
L'Ernest, "El Tàrrega"
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari