Actualitats
“Cinc cents èran a Montsegur”
Succès public de la demanda de perdon de l’evesque de Pàmias per la Crosada contra los catars
Aperaquí cinc cents personas assistiguèron aqueste dimenge a Montsegur, a la ceremònia ont l’evesque de Pàmias, Coserans e Mirapeis, Jean-Marc Eychenne, demandèt perdon per la Crosada contra los catars. Lo public, nombrós, faguèt semblar petita la glèisa de Montsegur e quitament lo capitèl installat davant lo pòrge, e la molonada, que portava de bandièras d’Occitània, se recampava tanben sus la plaça e endacòm mai, çò rapòrtan France 3 e l’AFP.
La celebracion èra pas una messa mas una liturgia amb de presas de paraula. Es aquí que Jean-Marc Eychenne reconeguèt publicament que los bons òmes occitans “foguèron percaçats e condemnats a de penas duras qu’anavan de l’empresonament a la mesa a mòrt pel fuòc, del temps de lenhièrs terribles coma aicí, a Montsegur”. E mai precisèt: “En aquesta annada 2016 volguda pel Papa Francés coma annada de la misericòrdia, nosautres, cresents catolics en Arièja, podèm pas que las plànher e las condemnar”. Encara dins un autre discors, lo preire alonguèt sa demanda de perdon : “Primièr a Nòstre Senhor, mas tanben a totes aqueles que de membres de la nòstra Glèisa perseguiguèron alavetz”.
La cantaira Muriel Batbie Castell interpretèt divèrsas cançons en occitan, dont lo Pater Catar, çò que s’es pas jamai fach en de talas circonstàncias.
Puèi, los participants marchèron fins a la Prada dels cremats, l’endrech ont lo 16 de març de 1244 de matin, l’armada francesa cremèt 225 personas dins un grand lenhièr. Aquí, Claudi Martí cantèt sa cançon. E ben, tanben “cinc cents èran a Montsegur, sabent çò que viure vòl dire”.
E puèi?
La demanda de l’evesque de Pàmias pòt pas anar mai luènh que sa diocèsi. Pasmens, poiriá ben èsser represa se trobèsse un resson al Vatican. Dins aquel sens Benaset Roux remarca dins loBlòg occitan de France 3 que lo contèxt actual es sens dobte favorable e que lo Papa Francés se poiriá interessar a aquela cambada venguda del País de Fois en demandant un perdon mai general a respècte de l’Inquisicion. Lo papa deu vesitar l’estat francés en 2017 o 2018.
En mai d’aquò, l’evesque de Pàmias serà present a Tolosa lo 19 de novembre que ven per un collòqui entitolat “Convivéncia, un novèl art de viure ensems”, amb de representants de totas las religions, d’atèus e d’animistas.
L’idèa vendriá de l’occitanisme
Segon nòstres confraires occitanofòns de France 3, l’idèa de demandar perdon nasquèt de diferentas convèrsas amb divèrsas personas crestianas de la memòria ferida per la crosada e per lo simple fach de tuar al nom de Dieu. Lo pòrtavotz episcopal, lo paire Edouard Laportalière, explicava que la cantaira Muriel Batbie Castell permetèt qu’aquelas personas se retrobèsson. A la prima passada, l’evesque Eychenne vesitèt Joan Francés Laffont a l’Ostal d’Occitània e puèi consultèt los Dominicans, car, a causa de lor participacion al masèl dels catars, son sensibles a l’eveniment. Puèi se decidiguèt la data del 16 d’octòbre.
La temptativa de 1998
Es lo primièr còp que se demanda perdon per aquel crime, e mai s’en 1998 i aguèt una temptativa amb lo “Manifèst per la reconciliacion”. S’agissiá d’una letra de tres paginas enviada al Papa Joan Pau II a l'iniciativa del cònsol de Tolosa Dominique Baudis, lo president de Convergéncia Occitana Joan Francés Laffont, l’abat Jòrdi Passerat, Bertran de La Farge, Patrick Lasseube e un vintenat d’occitanistas que volguèron interpelar la Glèisa per que reconeguèsse sas fautas.
Precisament en aquel moment cresèron trobar la despolha del comte Raimon VI de Tolosa dins un sarcofag, mòrt excomuniat e enterrat secretament dins la ciutat mondina, e se teniá una demanda de levada d’excomunicacion de son filh Raimon VII.
L’an 2000 lo Papa Joan Pau II aviá formulat una demanda de perdon dins un document entitolat “Memòria e reconciliacion”, mas èra una demanda tròp generica que fasiá pas cap de referéncia als catars.
De legir sul blòg occitan de France 3: Le laurier a bien reverdi à Montségur
La celebracion èra pas una messa mas una liturgia amb de presas de paraula. Es aquí que Jean-Marc Eychenne reconeguèt publicament que los bons òmes occitans “foguèron percaçats e condemnats a de penas duras qu’anavan de l’empresonament a la mesa a mòrt pel fuòc, del temps de lenhièrs terribles coma aicí, a Montsegur”. E mai precisèt: “En aquesta annada 2016 volguda pel Papa Francés coma annada de la misericòrdia, nosautres, cresents catolics en Arièja, podèm pas que las plànher e las condemnar”. Encara dins un autre discors, lo preire alonguèt sa demanda de perdon : “Primièr a Nòstre Senhor, mas tanben a totes aqueles que de membres de la nòstra Glèisa perseguiguèron alavetz”.
La cantaira Muriel Batbie Castell interpretèt divèrsas cançons en occitan, dont lo Pater Catar, çò que s’es pas jamai fach en de talas circonstàncias.
Puèi, los participants marchèron fins a la Prada dels cremats, l’endrech ont lo 16 de març de 1244 de matin, l’armada francesa cremèt 225 personas dins un grand lenhièr. Aquí, Claudi Martí cantèt sa cançon. E ben, tanben “cinc cents èran a Montsegur, sabent çò que viure vòl dire”.
Instant de poésie improvisée sur le lieu du bûcher, autour de Claudi Martí, pour résister face à tous les Montségur d'aujourd'hui.#Aleppic.twitter.com/io9ZG98I4O
— Gérard Onesta (@OnestaGerard) 16 d’octubre de 2016
E puèi?
La demanda de l’evesque de Pàmias pòt pas anar mai luènh que sa diocèsi. Pasmens, poiriá ben èsser represa se trobèsse un resson al Vatican. Dins aquel sens Benaset Roux remarca dins loBlòg occitan de France 3 que lo contèxt actual es sens dobte favorable e que lo Papa Francés se poiriá interessar a aquela cambada venguda del País de Fois en demandant un perdon mai general a respècte de l’Inquisicion. Lo papa deu vesitar l’estat francés en 2017 o 2018.
En mai d’aquò, l’evesque de Pàmias serà present a Tolosa lo 19 de novembre que ven per un collòqui entitolat “Convivéncia, un novèl art de viure ensems”, amb de representants de totas las religions, d’atèus e d’animistas.
L’idèa vendriá de l’occitanisme
Segon nòstres confraires occitanofòns de France 3, l’idèa de demandar perdon nasquèt de diferentas convèrsas amb divèrsas personas crestianas de la memòria ferida per la crosada e per lo simple fach de tuar al nom de Dieu. Lo pòrtavotz episcopal, lo paire Edouard Laportalière, explicava que la cantaira Muriel Batbie Castell permetèt qu’aquelas personas se retrobèsson. A la prima passada, l’evesque Eychenne vesitèt Joan Francés Laffont a l’Ostal d’Occitània e puèi consultèt los Dominicans, car, a causa de lor participacion al masèl dels catars, son sensibles a l’eveniment. Puèi se decidiguèt la data del 16 d’octòbre.
La temptativa de 1998
Es lo primièr còp que se demanda perdon per aquel crime, e mai s’en 1998 i aguèt una temptativa amb lo “Manifèst per la reconciliacion”. S’agissiá d’una letra de tres paginas enviada al Papa Joan Pau II a l'iniciativa del cònsol de Tolosa Dominique Baudis, lo president de Convergéncia Occitana Joan Francés Laffont, l’abat Jòrdi Passerat, Bertran de La Farge, Patrick Lasseube e un vintenat d’occitanistas que volguèron interpelar la Glèisa per que reconeguèsse sas fautas.
Precisament en aquel moment cresèron trobar la despolha del comte Raimon VI de Tolosa dins un sarcofag, mòrt excomuniat e enterrat secretament dins la ciutat mondina, e se teniá una demanda de levada d’excomunicacion de son filh Raimon VII.
L’an 2000 lo Papa Joan Pau II aviá formulat una demanda de perdon dins un document entitolat “Memòria e reconciliacion”, mas èra una demanda tròp generica que fasiá pas cap de referéncia als catars.
De legir sul blòg occitan de France 3: Le laurier a bien reverdi à Montségur
Articles relacionats
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Cal no oblidar, que el que un dia fou una derrota esdevingui una victòria pel demà, que el seu sacrifici doni exemple a tothom del que no s'ha de fer, i del que mai s'ha de repetir.
Els de Cat conmemorem el 11S un dia que fou trist, però que ens don la força suficient, per encarar amb valentia el demà.
Visca Occitània lliure!
L'Ernest, "El Tàrrega".
Es impotant que los dominics tamben hi participassin en la decisió de demadar perdon amb l'evesque de Pàmies. Se l'inquisicion que funciona encara que sia de manera diferent i amb un altre nom, volgués demanar perdon. Seria un fait força important.
#10 As plan rason Franc: las asenadas sus Manes -qu'encara reabalan d'en pertot- quitan - ieu dirai: tot- interés al gèst del sénher Eychenne.
#11 O ai explicitat a doás represas, Manu. "Nosautres", l'ai mes sonque per « los que lor maca prigond la memòria collectiva lo masèl salvatge, brau e mespresós de las Bonas Femnas e dels Bons Òmes, los de "la gleisa dels amics de Dieu" que los borrèls disián catars o patarins…» e per « las gents que foncionan amb una sensibilitat metafisica pauc o pro vesina de e la del catarisme…» Ja sabi que i sèm plan mai d'un, dins aquela paura saqueta indefinibla e per sempre espiritalament orfanèla, a nos sentir pauc o pro vesins de la pensada catara, sens brica mai poder èsser legitimament qualificables de catars. Se d'autres s'i vòlon reconéisser tanben, aquò rai.
Personalament, ai enveja de far pesar subre sos representants, las orrors que la gleisa catolica a fait a d'unes qu'an pas besonh d'èsser los mieus aujòls genetics per me pertocar al còr. La compassion a pas besonh d'una ereditat genetica per s'esprobar. Nimai l'indignacion. Ai enveja de far pesar subre la gleisa sa manca d'umilitat e de compassion, cada còp que n'a mancat, contra qual que siá. Tre que volèm uflar los autres amb l'imitacion de Jèsus Crist, començam per l'imitar corrèctament se-meteis, mai que mai se nos permetèm de far la leiçon als autres.
Çaquelà, s'aquela gleisa s'esmenda a de bon, de còr coral e amb umilitat, segur qu'accèpti de li perdonar. Mas lo problèma qu'ai volgut donar a entendre aicí es que d'umilitat, n'ai pas sentit pro, a mon punt de vista. Se botar de genolhós sens umilitat de còr ni d'èime, aquò o disi ieu "far de gimnastica"…
#10 Polit tèxte, mas soi pas en acòrdi sus tot. Levat lo fach que sèm pas contents quand s'ignòra lo nòstre passat e que quand s'en trachan sèm totjorn pas contents sul biais d'ont se'n parla… i a quicòm que me geina sus ta frasa « An demandat perdon… a son dieu,[...]Nos an pas demandat perdon a nosautres. »
Qual es aquel « nosautres » ? Los occitans ? Los occitanistas ? Los que se reclaman ara del catarisme ? Los abitants de Montsegur ? E perqué l'avèsque ne seriá pas d'aqueles descendents martirizats ?
Ieu, ai pas enveja de far pesar sus qual que siá las orrors que sos aujòls ipotetics (aujòls de sang o espiritals) aurián poscut far als mieus. Los aujòls se reglaràn los afars dins l'autre mond se n'i a un. Ieu demandi solament pel present la plaça e lo respecte que i ai drech.
Se plaçar dins aquesta posicion de victima fàcia a de monde que (amb rason) se sentisson pas borrèl, es una posicion que me desagrada.
L'avèsque de Pàmias volguèt far aqueste gest. Es bon. Punt.
Amistats collèga.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari