Actualitats
Es mòrt Fidel Castro
Lo cap revolucionari es defuntat a nonanta ans, dètz ans après sa retirada de la vida publica
Fidel Castro, lo cap de la revolucion cubana, es mòrt. O a anonciat aqueste matin (ora d’Occitània) a la television son fraire Raúl Castro, president de Cuba. Castro aviá nonanta ans e ne fasiá dètz qu’aviá quitat la vida oficiala. Òm lo vegèt pel darrièr còp lo quinze de novembre passat quand rescontrèt lo president de Vietnam.
“Aimat pòble de Cuba: amb una dolor prigonda compareissi per informar nòstre pòble, los amics de nòstra America e del Mond qu’uèi, 25 de novembre de 2016, a 10h29 del ser [16h29 en Occitània], es mòrt lo comandant en cap de la revolucion cubana, Fidel Castro Ruz”. Aital comença l’anóncia del president cuban.
Fidel Alejandro Castro Ruz nasquèt dins un vilatge de l’èst de Cuba en 1926. Èra filh d’un propietari terrenal d’origina galhèga. En 1952 foguèt empresonat gaireben dos ans a causa de son oposicion al dictator Fulgencio Batista. Ailà, en preson, fondèt lo Movement Revolucionari. Puèi s’exilièt en Mexic, ont coneguèt lo Che Guevara, que l’acompanhariá amb 82 expedicionaris a son retorn a Cuba a bòrd del Granma, per començar una lucha guerrilhièra. Venquèt Batista dins una guèrra inegala en tot profechar del malcontentament social d’un país, que fasiá pas gaire qu’èra vengut un estat independent.
Castro foguèt primièr ministre de Cuba entre 1959 e 1976, puèi president del país entre 1976 e 2008. Exerciguèt tanben coma primièr secretari del Partit Comunista de Cuba e coma comandant en cap de las Fòrças Armadas Revolucionàrias de Cuba.
“Aimat pòble de Cuba: amb una dolor prigonda compareissi per informar nòstre pòble, los amics de nòstra America e del Mond qu’uèi, 25 de novembre de 2016, a 10h29 del ser [16h29 en Occitània], es mòrt lo comandant en cap de la revolucion cubana, Fidel Castro Ruz”. Aital comença l’anóncia del president cuban.
Fidel Alejandro Castro Ruz nasquèt dins un vilatge de l’èst de Cuba en 1926. Èra filh d’un propietari terrenal d’origina galhèga. En 1952 foguèt empresonat gaireben dos ans a causa de son oposicion al dictator Fulgencio Batista. Ailà, en preson, fondèt lo Movement Revolucionari. Puèi s’exilièt en Mexic, ont coneguèt lo Che Guevara, que l’acompanhariá amb 82 expedicionaris a son retorn a Cuba a bòrd del Granma, per començar una lucha guerrilhièra. Venquèt Batista dins una guèrra inegala en tot profechar del malcontentament social d’un país, que fasiá pas gaire qu’èra vengut un estat independent.
Castro foguèt primièr ministre de Cuba entre 1959 e 1976, puèi president del país entre 1976 e 2008. Exerciguèt tanben coma primièr secretari del Partit Comunista de Cuba e coma comandant en cap de las Fòrças Armadas Revolucionàrias de Cuba.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#13 Benvengut a Pampaligòssa!
#12 ..."es que sos citizens son pas los "americans" per antonomasa que los autres an besonh d'un qualificatiu de sud-, centre- o latino- per èsser nomenats? es que Washington se considèra pas capitala del continent entièr? es qu'es pas lor intencion dempuèi la debuta en causissent aqueste nom"...
Ai iai iai ! me rapèla quicòm !
#7 Es "paure" es un concèpte capitalista. Al país que lo benastre passa per se poder crompar, segur la sobrietat materiala passa per de misèria. Mas dins un país collectivista que considèra filosoficament qu'es plan mai important d'èsser uman per èsser espompit, que non pas de córrer tot lo demai de sa vida après la quimèra d'un benestar crompable reservat sonque a-n-aqueste que titrarà lo pan de la boca dels autres, èsser "paure" non vòl pas res dire. Los que creguèron que lo benastre se podiá crompar son partit coma o a pogut cap a Florida e ara, i son liures de s'enriquir, s'o pòdon, subre l'esquina dels paures.
Aquò dit, se deviái auèi préner l'Isla al capital internacional, o fariái amb los Catalans de la CNT, non pas amb la dictatura estaliniana…
Cuba no era pas el bordel dels americans que dieu aquesta es una llegenda negra del regim L´illa presó es avuí un lloc molt pitjor de lo que era abans de l´inicí de la dictadura menys per Fidel i sons companys de mafia que viuen a costa dels cubans i de altres paisos llatinoamerricans `alliberats´ pero clar tot segueix sent culpa dels dolentissims ianquis.
#3 Lo Jean Ferrat tanben cantava la Cuba de Fidel Castro.
A despart de l'engana del comunisme real, cal remembrar qu'alara èra encara fresc lo sovenir de Cuba bordèl des Ianquis. Disi pas dels darrièrs, mas los fugitius de la primièra ora a Miami èran los macarèls e traficaires de tota mena collaborators de l'Oncle Sam jos la dictatura de Batista, aquel Pétain cuban.
Se i a quicòm a botar al credit de Castro es d'aver acabada la lucha de José Martí per una Cuba independenta. Martí, exilhat als Estats Units, aviá avertit los cubans de las intencions egemonicas dels Ianquis, que los coneissiá plan. Exonerar los Estats Units d'America TOTA, dins lor biais de veire lo continent (es que sos citizens son pas los "americans" per antonomasa que los autres an besonh d'un qualificatiu de sud-, centre- o latino- per èsser nomenats? es que Washington se considèra pas capitala del continent entièr? es qu'es pas lor intencion dempuèi la debuta en causissent aqueste nom sens precision de territòri? ) e de se comportar amb Cuba es se trufar del mond.
Ara se pòt crànher que totes los bandits de Miami tòrnen e abandonen lo país als traficaires nòrdamericans per un plat de lentilhas, quatre putas e una règa de blanca.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari