La nòva de l’assassinat de l’ambaissador rus en Turquia mentre qu’inaugurava una exposicion de fotografas, a virat lo Mond, e l’an acompanhada los imatges marcants de l’assassinat e de l’assassin, amb lo pistolet al ponh. Aqueles imatges son òbra de Burhan Özbilici, lo fotograf que tenguèt còp estoïcament per acabar son trabalh. “Trobèri un refugi parcial darrièr una paret e faguèri mon trabalh; far de fotografias”, çò explica a Associated Press, l’agéncia que l’emplega.
 
“Quand arribèri a l’exposicion, los discorses èran ja començats. Puèi, l’ambaissador rus, Andrei Karlov, comencèt de far son discors. Me sarrèri d’el per prene de fòtos sieus, en pensant que los imatges poirián èsser utils per de futurs reportatges sus las relacions entre Turquia e Russia”, çò explica Özbilici en tot precisar que remembra que Karlov aviá “un aspècte calme e umil”.
 
En seguida, lo fotograf explica cossí se debanèron los eveniments que s’acabèron amb la mòrt de l’ambaissador: “Puèi se produguèt lo fuòc, e la panica sasiguèt lo public. Lo còrs de l’ambaissador èra pel sòl, a qualques mètres de ieu. Podiái pas veire pas cap de traça de sang a son entorn; cresi que l’avián tocat per darrièr. Demorèri qualques segondas a m’avisar de çò que s’èra passat. Un òme èra mòrt en fàcia de ieu; una vida èra desapareguda davant mos uèlhs. Me desplacèri endarrièr, a esquèrra, mentre que l’òme armat afustava las gents que se refugiavan dins la part drecha de la sala. Pensèri que poiriá èsser un militant chechèn. Mas lo mond diguèron pus tard que cridava a prepaus de la vila siriana d’Alèp […] Cridèt tanben “Allahu Akbar”, mas podiái pas comprene la rèsta de çò diguèt en arabi. El caminèt a l'entorn del còrs de l’ambaissador, en estraçant qualques unas de las fòtos penjadas sus la paret”.
 
Özbilici explica que la situacion, evidentament, l'espantèt, pasmens, aprofechèt que l’assalhidor se dirigissiá devèrs d’autras personas de l’assisténcia per l’enquadrar amb l’objectiu de l’aparelh fòto reflex: “Èri, plan segur, espantat e sabiái qu’èri en perilh s’el se virava devèrs ieu. Mas avancèri un pauc e prenguèri de fòtos sieus mentre qu’intimidava lo public. Pensèri: ‘Soi aicí. Que siá ferit o mòrt, soi jornalista. Me cal far mon trabalh’. Auriái pogut córrer sens prene las fòtos… Mas auriái pas una responsa apropriada se lo mond me demandavan puèi: ‘Perqué prenguères pas de fòtos?’”
 
A la fin, Özbilici perpensa: “Quand tornèri al burèu per editar mas fòtos, foguèri plan estonat en veire que l’assalhidor èra drech darrièr l’ambaissador mentre que parlava. Coma un amic, o un garda del còrs.”
 
Sus aqueste ligam podètz veire totas las fòtos que prenguèt Burhan Özbilici.