Lo Chab de Mauresca Fracàs Dub (dens lo grope aqueste qu’ei compositor-cantaire d’ua musica ragga occitana) qu’escriu de gojat enlà poesias e cantas. Estudiant apuish en literatura occitana a l’universitat Paul Valéry de Montpelhièr qu’aprèsta ua tèsi suu poèta provençau Loís Belaud de la Bellaudièra (XVIe sègle, deu quau ei tanben especialista un aute poèta mei atjat Joan Ives Roièr). Silvan Chabaud que hesó paréisher en 2011 ua edicion critica de las òbras de Bellaud a la Presses Universitaires de la Mediterranée, un pavat de 576p. Leis illas infinidas, prumèr recuelh de poesia de Silvan Chabaud que’s publica a las edicions Jorn.

Que s’i marmusa d’isla meilèu au sens d’entitat minerau atormerada d’aiga, de tèrra o d’aire. Qu’ei bastit lo libe en duas leas: la tèrra qui ns’amia a las islas passant per islas d’arbos, de montanhas, de tèrras, de pèiras lhevadas o ajacadas e la tèrra au desboc sus la mar. Que son tanben los poèmas de Chabaud, islas infinidas d’arrenavida, de honts renovadas. Escriuts de mòde simple, clar, eficaç dab bèras reflexions e referéncias a la poesia d’autes poètas: Belaud solide lo provençau, Omar Qayam/Khayyám lo pèrse o l’american Jack Kerouac. Tres “caçaires de mots e d’instant” com ac ditz l’editor Joan Pau Creissac dens la soa presentacion.

Extrèits causits:

Belaud lo qui dè las letras de noblessa au sonet en provença “Belaud de ta preson as trobat la clau musicala, un carnaval de sonets per duerbir lei pòrtas de la lenga e nos ofrir una garba d’instants coma flors de ginèsta ai fèstas d’as Ais”. Vertat que Belaud de la Bellaudièra, poèta deu sègle setze que passè un bon moment en preson pr’amor de las soas ideas.

Vendemias: “Ua odor fòrta de rasims quichat après lei carrièras dau vilatge. Temps de vendemias lo país tressusa e polsa un buf enrasimat. Siam dins una mar de vin, lei tractors se’n van ais aubetas com tant de batèus destacats. Montpeirós sias ua isla roja dins lei èrsas de setembre.”

Que’s cau brembar qu’ei Montpeirós lo sièti de las edicions Jorn.

Now: “Estre aquí, estre au monde, ara, now, at the moment, causa tant complicada per leis òmes de mon sègle. Benèstre fòra confinha que travèrsa ton cadavre quan la mendra segonda es viscuda dins son ample.”

E puish que n’arribam a la fin deu recuelh e que començam d’estar dens l’aiga. Aiga mes sustot enqüèra tèrra.

Coralh: “Passi e repassi la sabla enter mei dets, sus ma pèu, pauc a cha pauc resquilhan peiretas, codolets, gravetas e cauquilhas. Es a dire montanhas, còlas, combas, bauç e planuras, esbrigats, descompausats en milierats de milierats de gruns. Una farina de monde e a l’azard de la ressaca, la mar que destria lei causas, laissa apareisser una branca de coralh, letra roja d’un alfabet ensebelit ai nuech miegterranas”.

Esporradas: “Una paraula lutz per passar a travèrs la sarralha e dens ta cambra irisar lo velós qu’agolopa ton còs. Après la pluèja s’espandisson totes los perfums deu monde.”
 
E frasas que tintinejan a la vòsta aurelha, imatges que marcan lo vòste imaginari: “Una dentèla de ròca se destaca...”; “Poèmas getats sus la lenga de calcita...”; “Fragilitat d’ua pintura nuda...”; “Una farina de monde...”. L’umanitat legedera dens pèiras lhevadas e sustot tot signe escriut suu minerau que hè shisclar l’inspiracion.




Domenja Lekuona
Ràdio País entau Jornalet
 


_____
CHABAUD, Silvan. Leis illas infinidas version bilingüa, dab ua version francesa de l’autor. Edicions Jorn 2011. 86 paigas. 12 èuros.