Aquò es la conclusion finala d’una còla de psicològs angleses en tot estudiar cossí cresèm los faches que son pas vertadièrs. Segon un nòu estudi, fins un 50% de las personas an tendència a creire de faches fictius. Lo cap de la còla, Alan Scorobia, de l’universitat canadiana de Windsor, aital o a pogut confirmar.
 
L’estudi de la ment umana es doncas estonant. O es estat e o serà totjorn. Ara, una còla scientifica a pogut demostrar que se nos contan d’episòdis de la nòstra pròpria vida que son pas vertadièrs, mai d’un còp, finissèm que los acceptam coma vertadièrs. Dins aquel trabalh s’es pogut estudiar las relacions de la memòria e la siá contribucion al sens pròpri de l’identitat. Aquò es çò que determina las nòstras decisions avenidoiras, dison los expèrts.
 
La memòria es una caissa ont anam sovent en tot cercar d’informacion e es ela que fa que sèm çò que sèm. Las nòstras cresenças sus la nòstra pròpria biografia es un dels aspèctes centrals de nosautres, çò afirmèron los psicològs qu’an realizat aquel estudi.
 
Totun, se remembrar lo passat, çò dison, es un fenomèn fòrça mai complèxe e pas pro estudiat pr’amor qu’es subjècte a errors. “La nòstra memòria es un sistèma que cèrca pas l’objectivitat, çò diguèt Scorobia, mas preferís de la reconstruire. Aital, seriá aquesta capacitat de combinar divèrsas informacions qu’avèm dins la memòria que nos ajudariá a resòlvre de problèmas actuals e a n’anticipar d’autres avenidors”.
 
Per la còla de psicològs qu’a fach aquel estudi, l’existéncia de remembres autobiografics non vertadièrs a de prigondas implicacions per la psicologia e d’autras disciplinas. Ara cal doncas ensajar de comprene los mecanismes que i a jol desvolopament de remembres falses per resòlvre de questions criticas.
 
 
Mai de la mitat de las gents enganadas
 
Dins l’estudi realizat per la còla de Scorobia i aguèt 400 personas que patiguèron una implantacion de memòria orala sus de faches autobiografics fictius. Mai del 50% d’aquelas personas finiguèron que creguèron que si qu’avián patit de faches non vertadièrs.
 
Implantar la memòria èra repetir mai d’un còp qu’avián patit una causa determinada, coma jogar amb una bala, aver una disputa amb un professor o aver de problèmas pendent la celebracion d’una ceremònia nupciala. Un 30% remembrèt aquò en tot acceptar la suggestion dicha e qualques unes arribèron de descriure amb d’imatges çò que s’èra debanat —totjorn non vertadièr—.
 
A mai, un 23% arribèron d’o acceptar en desparièrs nivèls. Per tant Scorobia soslinhèt qu’es fòrça malaisit de saber quora una persona ditz la vertat sul sieu passat. Quitament en un environament de recèrca scientifica.
 
La conclusion de l’estudi, publicada dins lo jornal numeric Memory aurà una repercussion en fòrça airals e poiriá afectar de tematicas sus la memòria e la vertat dins de recèrcas policièras, judiciàrias o terapeuticas. En mai d’aquò, s’es volgut soslinhar que las memòrias collectivas d’un grop de gents tanben pòdon arribar a d’èsser tocadas per la confusion en causa de la desinformacion, çò diguèron los scientifics.(Legissètz la seguida)
 
 

 

---

Aqueste article es  publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.