Un rapòrt del Burèu del Naut Comissariat de las Nacions Unidas pels Dreches Umans detalha las violacions dels dreches umans patits pel pòble rohingya en Birmania, çò rapòrta Nationalia. Lo rapòrt se basa sus 204 entrevistas qu’a fachas una còla de l’ÒNU, e relata una “cruseltat devastatritz” de crimes coma de viòls en grop, d’assassinats, de còps e d’agressions brutalas, de desparicions... tot aquò patit per d’òmes, de femnas e d’enfants, “dont de mainatjons”, perpetrats per las fòrças de seguretat de Birmania.
 
En reaccion a aquel rapòrt, l’Associacion pels Pòbles Menaçats a demandat “a Euròpa que s’engatge activament” a defendre los dreches del pòble rohingya.
 
De son costat, Human Rights Watch a publicat tanben un rapòrt, centrat sus las violéncias sexualas, que denóncia de viòls de femnas —dont quitament de filhas de 13 ans— comeses per las fòrças governamentalas birmanas pendent una campanha militara dins l’estat de Rakhine a la fin de 2016.
 
 
La minoritat mai secutada del Mond
 
Lo pòble rohingya, de fe musulmana dins un país de majoritat bodista, es objècte d’una persecucion sistematica dempuèi d’annadas. Lo sit Rohingya Vision ofrís d’informacions sul patiment d’aquel pòble e en causa d’aqueles faches, Amnestia Internacionala considèra los rohingyas coma la minoritat mai secutada del Mond.
 
E mai se qualques istorians los considèran coma los descendents dels comerçants e dels soldats arabis, bengalins, mongòls e turcs convertits a l’islam al sègle XV, las autoritats birmanas considèran que los rohingyas arribèron al país amb la colonizacion britanica, al sègle XIX, en provenença del país vesin de Bangladèsh. En luòc d’èsser reconeguts coma una de las 135 etnias nacionalas de Birmania (las presentas dins lo país abans l’arribada dels britanics en 1823), lo govèrn birman los a sovent tractats d’immigrants illegals. E encara pièger: dempuèi 1982, amb la lei de ciutadanatge de la dictatura militara, son oficialament “apatridas” dins lor país.
 
Per obténer lo ciutadanatge, lor cal demostrar que son demorats en Birmania pendent seissanta ans, mas normalament òm lor concedís pas de contractes de trabalh ni de papièrs e, doncas, i pòdon pas accedir. Sens ciutadanatge, los rohingyas pòdon pas intrar dins lo sistèma educatiu birman, ni viatjar liurament. Patisson tanben la persecucion dels extremistas birmans bodistas, que los atacan pr’amor que son musulmans. De desenats de milièrs de rohingyas, long dels darrièrs decennis, son estats desplaçats dintre Birmania o lor a calgut fugir cap a Bangladèsh. Dempuèi qualques ans, un dels mejans per s’escapar es de prene de naviris per ensajar d’arribar a las còstas de Tailàndia, Malàisia e Indonesia.
 
Aquestes darrièrs decennis, la terribla situacion dels rohingyas, agravada per d’esclataments periodics de violéncia contra eles en provenença de la majoritat bodista de Birmania (coma en 2012, que daissèron mai de dos cents mòrts e de desenats de milièrs de desplaçats), a provocat que fòrça d’eles fugiscan lo país: siá vèrs Bangladèsh, al nòrd, siá mai recentament vèrs Malàisia, Indonesia e Tailàndia, malgrat los grands perilhs de las traversadas maritimas per i arribar. Dins las darrièras tres annadas soletas, l’Agéncia de l’ÒNU pels Refugiats calcula que mai de cent mila rohingyas an ensajat de pervenir dins aqueles païses.