Qualques activistas umanitaris se son dochats per carrièras, al centre vila de Calais, e an distribuit de sopa, per protestar contra lo decret de la comuna qu’enebís a las organizacions umanitàrias de distribuir de noiridura e de prepausar de dochas als refugiats, çò rapòrta un vidèo de Ruptly TV.
 
Lo 2 de març passat, la consolessa de la vila, Natacha Bouchart, signèt un òrdre per interdire la distribucion de noiridura als refugiats. Segon Bouchart, del partit drechista nomenat Los Republicans, “las distribucions de repaisses als migrants” poirián entraïnar "la preséncia regulara persistenta e massissa d’individús”, segonLa République du Centre.
 
Coma o publicàvem divendres passat sus Jornalet, a Calais, a l’ora d’ara, i tornan plusors menors que residissián dins lo camp de refugiats nomenat la Jungla e qu’esperavan d’èsser designats coma eligibles pel govèrn britanic. Après lo deslotjament del camp, son estats reïnstallats dins de centres per tot l’estat francés, mas tanlèu recebre lo refús final, ensajaràn d’arribar al Reialme Unit per lor compte. L’organizacion Help Refugees avertissiá fa doas setmanas de la preséncia de mai de 150 menors non acompanhats, mas a l’ora d’ara son ja “entre 500 e 1000 personas” que dormisson jols ponts o dins los bòsques: “La majoritat son de menors non acompanhats”, segon l’organizacion.
 
Lo quite ministre de l’Interior francés a assegurat que permetràn pas la bastison de cap d’estructura ni que i aja de nòvas installacions dins la Jungla. Mas l’accion policièra va encara mai luènh: de volontaris e de refugiats asseguran que se trenca las sacas de dormir als menors e que se gasa los luòcs ont temptan de passar las nuèches, e per aquela rason s’escondon dins los bòsques pròches de çò que foguèt la Jungla. Dins aqueles bòsques, en mai de menors, òm i a trobadas de familhas entièras.
 
A Calais, sembla pas que las causas sián a lèu cambiar. Lo govèrn del Reialme Unit a destinat 80 milions de liuras per engatjar una seguretat privada que patrolhe los pòrts del nòrd de França dins los tres ans que venon. D’autres ponches de comunicacion los contraròtlan ja: la polícia monta la gàrdia davant l’estacion ferroviària de Calais, en perseguissent los que temptaràn de tornar. Cèrcan de perfils estrangièrs —la pèl bruna o negra, abilhats amb de raubas donadas de segonda man e que pòrtan de morralets o de sacas de dormir— e lor demandan l’identificacion, çò qu’es legal dins l’estat francés dempuèi que se decretèt l’estat d’emergéncia. Se lo migrant es adulte, l’arrèstan; s’es menor, lo menan al centre de France Terre d’Asile, a Saint Omer, e mai las 30 plaças sián ja ocupadas, e après cinc jorns, los daissan en carrièra un autre còp. La polícia a enebit tanben l’installacion de dochas en çò del Secours Catholique, lo sol endrech ont se pòdon refugiar pendent lo jorn, mentre que la ronha s’estend tornarmai entre los menors.