Nòu meses après la victòria dels partisans del Brexit al referendum del 23 de junh de 2016, uèi la primièra ministra britanica, Theresa May, signa la lei qu’activa l’article 50 del Tractat de Lisbona e comença formalament las negociacions per que lo Reialme Unit quite l’Union Europèa.
 
Mentretant, la primièra ministra escocesa, Nicola Sturgeon, a parlat de convocar un segond referendum d’independéncia, car la majoritat dels escoceses votèt de demorar dins l’UE. En mai d’aquò, lo resultat del referendum del Brexit a causat la demission de David Cameron.
 
 
L’article 50 del Tractat de Lisbona
 
L’article 50 del Tractat de Lisbona establís, dins son primièr ponch, que “tot estat membre poirà decidir, en conformitat amb sas nòrmas constitucionalas, de quitar l’Union”. Tanben mençona que cal notificar la decision al Conselh d’Euròpa per començar puèi una negociacion que determine lo futur encastre de relacions entre l’estat que se’n va e l’Union.
 
Lo Conselh d’Euròpa dirigirà las negociacions amb lo Reialme Unit, mas lo pache deurà èsser aprovat pel Parlament Europèu. La procedura se farà en acòrdi amb la seccion tresena de l’article 218 del Tractat de Foncionament de l'UE, qu’especifica la capacitat del Conselh de designar la còla negociaira de l'Union. A l'encòp, aquela còla pòt èsser recomandada per la Comission Europèa e lo Naut Representant de l'Union pels Afars exteriors e la Politica de Seguretat quand las negociacions concerniràn los domenis de politica exteriora e seguretat comuna.
 
Se fin finala l’acòrdi intra en vigor, los tractats europèus s’aplicaràn pas pus al Reialme Unit. Es previst un periòde de dos ans a partir del moment que lo govèrn britanic notificarà al Conselh d’Euròpa l'intencion de quitar l'UE fins a la sortida definitiva. L’orizont, doncas, se situa al començament de 2019. Enfin, l’article 50 permet tanben que l’estat que part se pòsca tornar integrar a l'Union dins l’avenir se complís totes los critèris establits dins la procedura d’intrada.