Se debanèt lo 16 d’abril passat una caminada urbana en occitan dins l’encastre de la Quinzena Occitana. L’eveniment èra organizat per Agenés Tèrra Occitana e los Caminaires de l’Agenés, amb lo sosten de l’Ofici del torisme e la collaboracion de la gara d’Agen.
 
La Quinzena Occitana d’ongan èra consagrada a la transmission intergeneracionala de la lenga, amb lo lèma “Fai Passar!”. Atal, a la caminada participèron d’escolans e la regenta d’una classa bilingüa de l’escòla primària Elisèu Reclús d’Agen e de la regenta e dels calandrons de la Calandreta Jansemineta, dels passaires de lenga, del cantaire Christian Moulié e de son acordeonista Didier Font. Lo passaire de lenga èra qualqu’un de causit per sa competéncia en occitan e sa coneissença de la tematica ligada a l’estapa que n’èra encargat. Son ròtle èra de crear un escambi entre los escolans e el.
 
La caminada d’una longor de 6 km comportava 5 estapas:
 
 
1a estapa
 
Al pè de la palanca, lo passaire de lenga èra Joan-Luc Granet, e Christian Moulié cantèt una cançon Si la Garonne avait voulu, lanturlu. Puèi la tropa dels escolans, de las doas regentas, dels parents e dels caminaires traversèron Garona per la palanca e s’arrestèron a la Passa d’Agen. Christian Moulié cantèt una cançon de sa composicion Entre Guyenne et Gascogne.
 
 
2a estapa
 
Al pont canal, lo passaire de lenga Gèli Grande nos esperava e Christian Moulié nos cantèt Ô mon canal de Garonne.
 
 
3a estapa
 
Sul camin del cap de l’Ermitatge, lo passaire de lenga, Andriu Bianchi, èra partit pr’amor d’una urgéncia a l’ostal, e lo deguèri remplaçar. Christian Moulié nos aviá reservats, un scoop, una suspresa, un imne de la vila d’Agen dels ans 1920, O mon Agen, en lenga nòstra!
 
 
4 estapa
 
Davalèrem lo costal, traversèrem lo canal e prenguèrem la palanca al dessús del camin de fèrre per arribar a la gara SNCF. Malaürosament, lo passaire de lenga Joan Rigosta s’èra descomandat per de rasons de familha. Fa pas res qu’assegurèri lo trabalh e Christian Moulié aviá destoscat una cançon de circonstància del sègle XIXn, L’aiguilleur (lo gardagulhas).
 
5a estapa
 
L’ora virava e èrem plan en retard, donc abandonèrem aquela estapa al teatre Ducourneau, per nos encaminar lèu-lèu cap a la sala dels illustres de la comuna ont Dòna Castaing, elegida, nos aculhiguèt totes. Faguèt una dicha corteta en francés. Ne faguèri una en occitan ont diguèri que m’agradava de parlar occitan dins una comuna de la republica francesa qu’aima pas la diversitat lingüistica. Los escolans cantèron plan coma cal lo Se canta, Christian Moulié nos ofriguèt Me cal morir de Jansemin que nos agachava (es un dels illustres dont los retraches decòran la sala). Los dròlles recebèron cadun una pòcha d’uòus de Pascas.
 
Per acabar, Gèli Grande e ieu cantèrem amassa L’immortèla e La copa santa. Puèi foguèt temps pel plan meritat veirat de l’amistat.
 
La tematica de la caminada que los passaires e los escolans avián estudiada abans èra la seguenta:
   
La tòca de la caminada èra d’establir d’escambis entre los escolans, los caminaires e los passaires de lenga. Esperàvem de questions dels dròlles mas parlèron pauc perque foguèron intimidats. Pasmens, totes foguèron contents d’aver participat a aquel eveniment. Aqueles enfants son los que salvaràn la lenga e Occitània. Los cal encoratjar. Cal soslinhar la diversitat d’originas dels escolans de la classa bilingüa. Lors parents an causit de lor far estudiar l’occitan per una melhora integracion. Los feliciti!
 
 
 
 
Joan Pèire Alari
 
 
 
     
                    
             
      

fffff		fffff
	Jornalet a una seccion especifica sus l’escòla occitana. Nos agradariá fòrça que las escòlas, que sián de Calandretas o d’escòlas bilingüas, poguèsson emplenar elas meteissas aquesta seccion amb de nòvas, e que los quites escolans las poguèsson redigir en explicar los faches que fan l’actualitat dins cada escòla: una excursion culturala, la vesita d’una personalitat, una fèsta populara amb los parents, una competicion esportiva, etcetèra. Evidentament, las fotografias, los enregistraments o los imatges de vidèo seràn tras que benvenguts, se n’i a.   Se cada escòla nos manda quatre o cinc nòvas per an serem plan contents e satisfaches. Pensam que pòt èsser un bon ponch d’amassada per la comunautat educativa occitana, una iniciativa interessanta pels escolans e un esplech de socializacion lingüistica per las familhas dels escolans.   Esperam de poder comptar amb lo vòstre sosten, e esperam que Jornalet serà una aisina utila per las escòlas occitanas. Mandatz-nos las vòstras nòvas a info@jor…