L’11 de mai passat, nasquèt a la maternitat de Kemper (Bretanha) lo pichon Fañch. L’enfanton es ara la victima pus jove de la repression lingüistica de l’estat francés, que li permet pas d’oficializar son prenom, çò rapòrta Ouest France.
 
Tanlèu que l’enfanton foguèt nascut, l’espital prenguèt en carga son enregistrament legal. Mas lo paire recebèt una telefonada dins la cambra de l’espital ont l’estat civil li anonciava qu’èra “impossible d’enregistrar lo prenom”. La rason es que “l’estat francés reconeis pas la letra ñ dins los prenoms”. Totun, aquel prenom lo pòrtan sens problèma los escrivans bretons Fañch Peru e Fañch Broudig.
 
 
Impossible de se nomenar Jòrdi o Loís
 
Lo problèma per que lo petit Fañch pòsca pas enregistrar oficialament son prenom, es que l’estat francés a decidit quals son los sols signes diacritics autorizats. Los faguèt conéisser dins una circulara datada del 23 de julhet de 2014 que se publiquèt al Jornal Oficial. Los signes permeses son solament los de la lenga francesa, es a dire à, â, ä, é, è, ê, ë, ï, î, ô, ö, ù, û, ü, ÿ, ç. Per tant, dempuèi lo 23 de julhet de 2014 l’estat francés permet pas de registrar de prenoms coma Jòrdi o Loís.
 
 
Yann Pelliet, candidat a las legislativas per una circonscripcion bretona, a manifestat sa perplexitat:
 
“Es amb consternacion e incompreneson que preni coneissença de la malaventura intolerabla d’un ciutadan de Rosporden que s’es vist refusar per l’estat civil l’inscripcion del prenom Fañch per la naissença de son filh. Cossí podèm tolerar qu’en 2017 se refuse encara de prenoms bretons en França?”.
 
 
Tanben suls rets socials d’occitans an mostrat lor desacòrdi. Aquel mesprètz envèrs los prenoms bretons pertòca tanben los prenoms occitans.
 
 

 
 
Chauvinisme intolerant dempuèi longtemps
 
Abans la publicacion d’aquela circulara, l’estat francés ja mespresava l’ortografia del nom de mai d’un ciutadan que teniá un prenom dins una lenga non oficiala e mespresada. A la fin de 2011, lo registre civil de Tolosa refusèt d’inscriure una enfantona apelada Alaís. L’argument èra que la letra í amb accent agut existís pas dins l’alfabet francés. Curiosament, aquel meteis registre civil aviá acceptat, abans, l’inscripcion d’una Anaís e d’un Loís.
 
Un ciutadan catalan arribèt a la cort europèa après dètz ans de lucha per poder nomenar son filh Martí.
 
De fach, aquela fobia contra totas las lengas que sián pas lo francés es arribada a de situacions ridiculas, coma es lo cas de Vilanòva de Magalona, quand un ciutadan depausèt una denóncia en justícia contra lo panèl en occitan e que lo tribunal li donèt rason. Lo motiu invocat èra  que l’accent agut sus l’ò del nom occitan de la vila pausava de problèmas “a la seguretat rotièra”.