Benlèu lo començament, un jorn, d'un debat sus l'occitanisme politic que serà a l'autor de l'enjuec. Luenh de l'autocongratulacion costumiera en festenals o acamps mieg privats...

#3 Fòrça enteressanta vòstra argumentacion e bien menada. E pièi, aquel Mossur Sibé, es un bòn !
Mès ara, pagarem automaticament la saussa per nòstre afrejolitge istoric ? O ben, vesètz un mejan de la radobar ? Ieu, francament, m'agradan los vejaires dals enternautas quand sòrton dals discors oficiaus e que prepausan quicòm mai, per de dire de sortir de las teorias repapiadas e abenadas, de las dinamicas estèrlas.

E òc, l'occitanisma eredèr de R. Lafont s'es tirat una bala dins lo pè...

Cal grandmercejar totes aquestes occitanistas bien-pensant odios contra lo nacionalisma Occitan fontanian, qu'an tostemps considerat Occitàni coma un "espaci", jamès coma un territòri, valenta díser una nacion sens Estat (coma Catalonha, Corsèga, Euskadi, Escòssia...). Per eres, la nacion, qu'es la Francesa, l'occitanisma se limita a la defensa d'una lenga presenta sus un "espaci"...

A part que totòm sap plan que la lenga es l'inidici de la nacion, de començar per la nacion Francesa era-meteisa... Sus aquesta basi, pas nada plaça en França per una autra lenga que la francesa ("On est en France ! parle français, cono !").

Totòm sap que aparar una lenga, es far de nacionalisma. A partir del moment ont disèm que "defénder la lenga ocitana, es pas far de nacionalima per pas espaurugar la Republica jacobina ", alavetz aquò es interpretat per "l'occitan, fin finala, es pas una lenga vertadèra... Una lenga dins lo sens "lenga d'oïl", coma lo picard, lo gallo, lo peitavin-sentongés"... Es aquò que balhèc d'arguments aus bearnistas, aus provençalistas etc : "I pas UNA lenga d'òc, mès mantunas (compréner : mantuns dialectes) : lo nissard, lo provençau, lo gascon, l'auvernhat, lo biarnés... e l'occitan).

Da pas gausar afirmar qu'existís una lenga occitana, doncas una nacion occitana, los que fagèran-z-òc te discreditèran l'occitanisma.

Per'mor que contrarament a-n'aqueres occitanistas, los autres defensor d'una lenga saben plan que defénder la lenga, es defénder la nacion, los quite nacionalistas-imperialistas analfabèts del FN o saben, e es per'mor d'aquò que son istericament favorables a la lenga francesa, e logicament contra l'occitan, que la sia existénça reconeguda seria una remesa en causa de l'existénça d'una França exagonala.


En retorn, de díser que l'occitan es compatible ambe la nacion Fracesa dins sas limitas administrativas actualas, aquò es interpretat per "l'occitan es pas una lenga vertadèra". E aquò explica que l'occitanisma sia pas prés au serios, los quite Bretons, Alsacians, Bascs o Corses oblidan generalamentd e citar los Occitans quand evòcan lor problematica ambe l'Estat jacobin nacionalista-imperialista Francés, es pas un asard.

"On a voté le génocide par précaution"

Francis Cabrel, dins sa cançon "In extremis", t'evòca la desaparicion de la lenga occitana, e perqué la societat a pas aparat la lenga nòstra : "On a voté le génocide par précaution"... Cap a l'existénça d'una autra lenga que la Francesa dins lo Miegjorn de França, i avia pas que doas solucion : sia l'enebir ("par précaution"), sia la manténer... Mès en la manténer, es encoratjar lo nacionalisma Occitan, es riscar a long tèrme una secession "del Miegjorn". Lo dictator nacionalista-imperialista Franco en Espanha avia plan comprés lo dangèr, e a enebit la lenga Catalana. Uèi, Franco es mòrt, l'enebicion del Catalan levada, la lenga Catalana reviscolada... E una brava part de Catalonha a la pòrta de l'independénça ! Vaquí la rason, la sola, per la quina los jacobins en França son CONTRA la lenga occitana : tot simplament per'mor que aparar una lenga, es far de nacionalisma. Díser que "l'occitan es una lenga de la nacion Francesa" es un oximore, e los jacobins o saben.

L'occitanisma es un nacionalisma independentista Occitan cap a un nacionalima imperialista Francés. Vaquí çò que malastrosament la màger part dels occitanistas eredèrs de Lafont an pas jamès admés... E en ensajar de presentar la defensa de la lenga occitan coma un daquòs cultural franco-nacional compatible, t'an non solament discreditar l'occitanisma politica (nacionalista), mès tanben l'occitanisma cultural, la quita defensa de la lenga occitana, percebuna coma una lenga "non nacionala", donc fin finala una mena de patés, doncas ambe un intérès limitat, au meteis nivèl que la defensa d'una lenga d'òil, del creòle reunionés, del ch'timi o del sentongés... Un combat intellectual d'iniciats, pas mès... Quicòm de plan diferent per exemple del combat menat per los Corses, los Bascs o los Bretons.


Polit bilanç d'aver renegat la natura "nacionala" del combat linguistic Occitan ! aquò empachèc pas lo passatge de l'occitan de lenga encara de còps veïculari dins las annadas 70 a lenga residuala en 2017.

Polit resultat : en partir d'aquò, sabèm que los Occitans de uèi son francofònes, que ne sèm ara redusit a un occitanisma squizofrèna de defénser de l'idea d'Occitània en francés quasi exclusivament, "Occitània" d'ara enlà "territòri ont lenga occitana t'èra emplegada i a pauc encara", sol argument cultural que demòra per justificar una eventuala politica d'encoratjament a la conservacion de la lenga Occitana... Situacion relativament comparabla e Irlanda, que los Irlandés saben plan qu'an lo gaélic coma lenga nacionala vernculari, mès coma son monolingues anglofònes, se foten plan del gaélic ! aquí taben, manifestament, los aparaires de la lenga gaélica al moment de l'independénça d'Irlanda estèren autan cons que fòrça occitanisats de l'aprèp guèrra aicí... A part qu'Irlanda es devengut un Estat idenpendent, e malgrat la manca de pedagogia del aparaires de la lenga, lo gaélic es devengut lenga co-oficiala... Occitània pas solament.



Prauba Occitània...

I a tròp de tabos dins l'occitanisme, e subretot amb lo sieu rapòrt amb lo politic. És una clau que cal desblocar. Mas lo mond en plaça o vòl solament???

Hèra interessant! tot ço que deem har : rompadura dab l'ideologia republicana franchimanda, avançar cap a la question nacionau (occitània com nacion populara), portar un projèct politica tau pòple noste. Que hé plaser d'entener un discors politica dens lo mitan òc e dens ua beròja lenga. Lo alan qu'a totaument rason sus la question deu nom de la region. Après dilhèu qu'a un drin d'espèr sus la possibilitat deus occitanistas de uèi de romper dab lo modèla actuau.
Òsca a la bigòrra, tanben, que hican la vielha crotz au contrari deu biarn on que's tira de mei en mei. Lo biarn qu'esto l'avant guarda deu combat òc mès qu'ei entrin de perder la soa plaça, domatge pr'amor qu'i a ua basa hòrta. Lo alan qu'a totaument rason sus l'analisi de las identitats bearnèsa, gascona etc, ne son pas l'avièner aquò segur. Ne poderam pas vertadièrament coneisher un revolum shens la question POLITICA occitana.
Sinon que pensam nosautes que devem totaument sortir deu mitan occitanista entad encontrar lo pòple noste, lo que trim cada dia dens la galèra, lo qu'ei tustat per l'especulacion foncièra, la desertificacion, la metropolisacion, la masstoristificacion etc. QU'èm entrin de redigir un document d'analisi de l'occitania materiau, dab cartas, chifras etc. Pr'amor occitània en dela d'estar un aire linguistico-culturau qu'ei un pòple dab problèmatic diferenta de frança (deu nòrd).
Qu'ei sonque atau ue poderam tornar ganhar lo monde a la causa nosta. Qu'aprenem hèra de causas:
-qu'èm un pais desindustrializat
-dab pichòna proprietat foncièra (donc dab ua pichona paisaneria)
-sus-representacion de las professions liberaus
-dab un indici de feconditat mei baish que lo nòrd e donc ua susrepresentacion deus grans
-dab ua metropilzacion pèca
-dab ua augmentacion hèra hòrta deus ostaus secondàrias
-dab ua imigracion nòrd-sud hèra hòrt que cambiar vertadièrament la zòna afectada
-faiçon de votar diferentas
etc
qu'eram los prumèrs assustats de's veder desinhar a cada carta de l'estat occitània...

dab totas aquestas donnadas que comprenem d'alhor que las airas dialectaus que son ua creaccion artificiau fin finau e qu'ia meilèu 3 o 4 zònas difèrentas (principaument : nòrd occitania mès que comença a la mitat d'òlt - zòna orientau legadoc provença maritima + coridor de garona- zòna oest)
totas aquestas zònas qu'an problematicas differentas.

Enfin n'ei pas enquèra afinat, qu'avem enquèra hèra de tribalh.

donc a al fin ço que vedem : Occitània qu'exista com realitat materiau (economico-sociau-politica) diffèrenta de frança. En brèu n'èm pas frança. E donc si que volem que los occitans que tornam prener lo camin de la luta que devem s'interessar un minimun a la loras vitas, com bascs, bretons e plan segur los còrsas!

mercés au alan! ua bohada fresca dens aquest monde on qu'i a occitanista que't explicam qu'occitània qu'ei un mita, que hèm la medisha causa que los francés etc

BASTA occitan lenga oficiau e obligatòria!
qu'èm un pèople ! autodeterminacion !
viva la nacion populara d'òc e viva lo socialisme!