Cada an, durant la celebracion de son arribada al tròn, lo rei de Marròc gràcia qualques presonièrs. Mas las gràcias concedidas ongan an alucat mai encara l’esperit de revòlta dins lo Rif. Muhammad VI a graciat qualques participants de las protèstas de Taghzut (tanben coneguda per son nom arabi Al Hoceima) mas reten en preson los caps del movement, que se ne demandava la liberacion.
 
Dins son discors, lo rei critiquèt durament los elegits e los foncionaris del país. En mai d’aquò, refusèt que Marròc foguèsse qualificat d’ estat policièr e faguèt un omenatge als còrses de seguretat qu’avián reprimit amb fòrça violéncia las protèstas del Rif.
 
Lo pòble del Rif esperava de Muhammad VI una gràcia larga per arrestar las protèstas. Mas i a agut quitament pas cap d’intencion d’entamenar de melhoraments socials e economics al Rif. Lo monarca a solament graciat una quarantena de presonièrs, franc dels caps del Movement Popular sonat Amussu agherfan en berbèr o Hirak chaabi en arabi. Suls rets socials podètz seguir l’etiqueta #hirak.
 
Totun, s’es aculhit los quaranta graciats amb jòia.
 
 
Los non graciats
 
L’8 de junh passat, la polícia de Marròc arrestèt Nawal Benaissa, una femna de 36 ans e maire de quatre enfants qu’èra venguda la pòrtavotz de la revòlta del Rif après la detencion de Nasser Zefzafi e d’almens autres 22 activistas.
 
Quant a el, Nasser Zefzafi, lo detenguèron lo 29 de mai passat en l’embarrant durant qualques jorns dins un endrech desconegut. Lo govèrn de Marròc l’acusa d’una “presumida obstruccion a la libertat de culte” per aver interromput lo sermon de l’imam de la mosqueta de son quartièr. Zefzafi aviá interromput lo parladís de l’imam quand comencèt de criticar las protèstas.
 
 
L’origina de la revòlta
 
Dempuèi nòu meses, la vila de Taghzut es lo centre d’una cauma generala e de manifestacions. Las protèstas tenon totjorn un caire social en tot denonciar la seculara marginalizacion economica que la patís lo país del Rif, estofat pel govèrn de Marròc, e revendican de melhoraments dins l’educacion, la santat e l’emplec.
 
Aquela sòrta de manifestacions massissas son pas brica abitualas en Marròc. Pasmens, en 2011, lo Movement 20 de Febrièr ocupava ja las carrièras per exigir de reformas democraticas dins l’encastre de la prima aràbia. Puèi, lo govèrn de Marròc entamenèt una tièra de reformas politicas limitadas, un aument de las despensas publicas e una politica de seguretat mai dura.
 
Dins aquel ambient de malcontentament social, la mòrt de Mouchine Fikri en octòbre passat descadenèt l’indignacion qu’a menat a la revòlta del Rif. Fikri èra un jove peissonièr de la vila que moriguèt esclafat dins un camion d’acampatge de bordilhas quand ensajava de recuperar lo peis que la polícia li aviá confiscat. Tanlèu coneguts los faches, se convoquèt de mobilizacions pels rets socials per protestar contra aquel hogra, çò es lo mesprètz de las autoritats.
 
En seguida de las protèstas, lo rei Muhammad VI ordenèt al ministre de l’Interior que vesitèsse la familha del jove mòrt per plànher lo dòl en nom de la monarquia.
 
Pasmens, a Taghzut, los manifestants descendèron la bandièra de Marròc e issèron la del pòble amazigh.