Actualitats
Avinhon: lo representant de la Generalitat de Catalonha parla en occitan al 150n anniversari de l’autrejament de la Copa Santa
L’aranés Jusèp M. Boya, coma representant del govèrn de la Generalitat, revendiquèt son occitanitat e faguèt una partida importanta de son discors en lenga occitana
Avinhon aculhissiá aquesta dimenjada la celebracion del 150n anniversari del autrejament de la Copa Santa, simbòl de la fraternitat occitanocatalana. En aquesta ocasion, de representants de la Generalitat de Catalonha e de la municipalitat de Vilanova i la Geltrú acompanhavan los delegats de la comuna d’Avinhon, del Felibritge, de la Nacion Gardiana e del Riban de Provença, demest d’autres.
En representacion del govèrn de la Generalitat de Catalonha, i participèt lo director general de l’Agéncia Catalana de Patrimòni Cultural, l’aranés Jusèp M. Boya, que faguèt una partida importanta de son parladís en lenga occitana.
La Copa Santa
Lo 30 de julhet de 1867, qualques escrivans e politicians catalans autregèron als felibres provençals una copa d’argent per los mercejar d’aver aculhit en cò lor pendent son exili Víctor Balaguer, una granda figura de la renaissença culturala de Catalonha, que s’èra opausat al govèrn de la reina Isabèl IIa d’Espanha. La copa foguèt aquerida amb una soscripcion populara facha a Barcelona e a Sabadell, e se presenta jos la forma d’un vas sostengut per un palmièr jol qual doas femnas vestidas a l’antica s’agachan amistosament: Provença e Catalonha. Sus la copa i a dos vèrses escriches, un en catalan e un en occitan, escriches respectivament per Víctor Balaguer e per Frederic Mistral, que dison:
Per commemorar l’eveniment e mai l’amistat occitanocatalana, Frederic Mistral compausèt lo celèbre imne provençal “Lo cant de la copa”.
[1] Dins la grafia normalizada: “Morta diuen que és, Més jo la crec ben viva” (mòrta dison qu’es, mas ieu la cresi ben viva)
[2] Dins la grafia normalizada; “A! se me volián entendre! A! se me volián seguir!”
En representacion del govèrn de la Generalitat de Catalonha, i participèt lo director general de l’Agéncia Catalana de Patrimòni Cultural, l’aranés Jusèp M. Boya, que faguèt una partida importanta de son parladís en lenga occitana.
La Copa Santa
Lo 30 de julhet de 1867, qualques escrivans e politicians catalans autregèron als felibres provençals una copa d’argent per los mercejar d’aver aculhit en cò lor pendent son exili Víctor Balaguer, una granda figura de la renaissença culturala de Catalonha, que s’èra opausat al govèrn de la reina Isabèl IIa d’Espanha. La copa foguèt aquerida amb una soscripcion populara facha a Barcelona e a Sabadell, e se presenta jos la forma d’un vas sostengut per un palmièr jol qual doas femnas vestidas a l’antica s’agachan amistosament: Provença e Catalonha. Sus la copa i a dos vèrses escriches, un en catalan e un en occitan, escriches respectivament per Víctor Balaguer e per Frederic Mistral, que dison:
“Morta diuhen qu’es,
Mes jo la crech viva.” [1]
“Ah ! se me sabien entèndre !
Ah ! se me voulien segui !” [2]
Mes jo la crech viva.” [1]
“Ah ! se me sabien entèndre !
Ah ! se me voulien segui !” [2]
Per commemorar l’eveniment e mai l’amistat occitanocatalana, Frederic Mistral compausèt lo celèbre imne provençal “Lo cant de la copa”.
[1] Dins la grafia normalizada: “Morta diuen que és, Més jo la crec ben viva” (mòrta dison qu’es, mas ieu la cresi ben viva)
[2] Dins la grafia normalizada; “A! se me volián entendre! A! se me volián seguir!”
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#9 car ami que parles dei " barbies " arlatenco....!!!!
verai pèr que tu, de l'autre las de Rose, aco pou ti parèisse un pau d'à rèire, d'à passat tèms aquéstei chato emé sèi dentello,,,,,,, mai s'un jour venes eici, d' aquest las dou pais oucitan prouvençau, en Arles, pourras juja qu'aquéstei chato tant bello, la majo part d'entre elèi pàrlon l'oucitan courentamen coumo tu dins toun pais....pénsi qu'emé sèi jupo de sedo e sèi riban,,,,, fan tambèn coumo tu, obro d'aparamen pèr la lengo d'O....iéu siéu marsihès, rèn à vèire emé leis bélleis arlatenco....mai un jour qu'éri joueine, uno d'elèi m'a counvida à entamena un farandoulo à l'entour dou fue de Sant Jan.....fuguè ma descuberto de soun coustumo e de sa lengo que tenié en bouco meravihousamen....e que d'aqueste jour en lai soun coustume prenguè un sèns bellissime.....
osco pèr toun coumentàri, mai siegu' un pau mai indulgènt emé nouéstei rèino dou pais d'Arles, counoueissudo dins lou mounde entié coumo stènt uno dei flambo abrado dou fue dou miejour.
noun vègues dins moun coumentàri degun aissigi, simpletamen uno grando fraternita.
Occitània i Catalunya, dues nacions germanes, per tant si Cat. s'allibera, l'Occ, també.
Es de lògica, ai que la fotrem grossa!
Visca la Terra...Lliure!
L'Ernest, "El Tàrrega".
#13 O brnlhèu qu'ei qu'eths felibres provençaus non comprenen pas guaire eth occitan de Boya per manca de costuma, a maudespieit que Boya s'esfòrce de provençalizar eth sòn aranés autant coma pòt.
#1 Pensi que la responsa es dins lo comentari del #7 qu'a notat lo contraste espantant entre la modernitat virada cap a l'avenidor de Jusèp Boya e la còla dels felibres "virats cap al passat, al folclòre e a la somission reverenciala als francimans". A tot comprès aquel !
#11 Desencusat ☺
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari