Actualitats
Mòstras culinàrias
Vaquí doas bravas mòstras per parlar del biais de manjar: una en Lauragués, l’autra en Lomanha
Alan Roch
Una mòstra gostosa
A Castèlnòu d’Arri, al Musèu de Lauragués, fins al 17 de setembre, podètz veire la mòstra “A taula” (À table), concebuda pel GARAE.
Una descobèrta agradiva de la cosina en Lauragués a travèrs dels tèxtes (August Forés, Paul Fagot, Félicien Pariset, Jean Lebrau, Pau Cibran), dels imatges (en particular, los supèrbs dessenhs etnologics del Pau Cibran), dels objèctes… per presentar lo biais de manjar de la societat lauraguesa, mai que mai campestrala.
Tres produits ressortisson: lo milh (que prenguèt la plaça del milhet, lexicala e gastronomicament!), los favòls e la vinha. Se parla caçolet e milhàs. Se conta una istòria-legenda de l’Enric IV, del milhàs e de las… talhas (los impòstes!) del costat de Castras. Se conta los repaisses de l’ivèrn e los de l’estiu, lo consume de vin (copat d’aiga pels vailets…); se descriu las cosinas de nòstres aujòls...
Una brava part de la mòstra es dedicada a las terralhas e poiretz veire lo film rodat cò dels terralhièrs Nòt al Mas de Santas Puèlas fa gaire.
Una sala (que pertòca mens, mas podètz èsser d’un avís diferent) presenta —en ligason amb Les Abattoirs (?!)— qualques visions modèrnas del manjar: retendrem los ligombaus de ferralha de Felip Hortalà.
400 culhièrs
Se passatz en Lomanha, del costat de Còrdas, arrestatz-vos d’aicí lo 30 de setembre a l’abadiá de l’endreit, l’Abadiá de Bèlapèrca, que presenta una mòstra originala de 400 culhièrs, dins l’encastre del Musèu de las Arts de la Taula.
Lo culhièr? Una aisina de basa, mas qu’acompanha los umans dempuèi de milierats d’ans. Pòrta testimòni de las costumas alimentàrias, dels còdes socials, de las culturas e dels rites dels pòbles. La mòstra ne presenta d’aicí, d’Euròpa, d’Asia, d’Africa e de las Americas, en fusta, en còrna o en metal.
Sul camin del retorn, comptam sus vos per trapar un bon restaurant ont poiretz exprimir plan coma cal vòstre bon còp de… forqueta!
Alan Roch
A Castèlnòu d’Arri, al Musèu de Lauragués, fins al 17 de setembre, podètz veire la mòstra “A taula” (À table), concebuda pel GARAE.
Una descobèrta agradiva de la cosina en Lauragués a travèrs dels tèxtes (August Forés, Paul Fagot, Félicien Pariset, Jean Lebrau, Pau Cibran), dels imatges (en particular, los supèrbs dessenhs etnologics del Pau Cibran), dels objèctes… per presentar lo biais de manjar de la societat lauraguesa, mai que mai campestrala.
Tres produits ressortisson: lo milh (que prenguèt la plaça del milhet, lexicala e gastronomicament!), los favòls e la vinha. Se parla caçolet e milhàs. Se conta una istòria-legenda de l’Enric IV, del milhàs e de las… talhas (los impòstes!) del costat de Castras. Se conta los repaisses de l’ivèrn e los de l’estiu, lo consume de vin (copat d’aiga pels vailets…); se descriu las cosinas de nòstres aujòls...
Una brava part de la mòstra es dedicada a las terralhas e poiretz veire lo film rodat cò dels terralhièrs Nòt al Mas de Santas Puèlas fa gaire.
Una sala (que pertòca mens, mas podètz èsser d’un avís diferent) presenta —en ligason amb Les Abattoirs (?!)— qualques visions modèrnas del manjar: retendrem los ligombaus de ferralha de Felip Hortalà.
400 culhièrs
Se passatz en Lomanha, del costat de Còrdas, arrestatz-vos d’aicí lo 30 de setembre a l’abadiá de l’endreit, l’Abadiá de Bèlapèrca, que presenta una mòstra originala de 400 culhièrs, dins l’encastre del Musèu de las Arts de la Taula.
Lo culhièr? Una aisina de basa, mas qu’acompanha los umans dempuèi de milierats d’ans. Pòrta testimòni de las costumas alimentàrias, dels còdes socials, de las culturas e dels rites dels pòbles. La mòstra ne presenta d’aicí, d’Euròpa, d’Asia, d’Africa e de las Americas, en fusta, en còrna o en metal.
Sul camin del retorn, comptam sus vos per trapar un bon restaurant ont poiretz exprimir plan coma cal vòstre bon còp de… forqueta!
Alan Roch
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
La cosina occitana es molt importanta e saludabla; e cal recuperar-la de las mantegas de Paris per l'oli del mediterreni. Una amanida sense oli és una barbaritat imposada per lo nacional-centralisme del Nord de França. La causa mai grolhera e subnormal de la cosina.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari