La cancelièra alemanda, Angela Merkel, arribèt dimars, lo 9 d’octòbre, a Atenas al mièg d’un fòrt dispositiu policièr que blindèt tota la ciutat, amb mai de sèt mila agents. De milièrs de personas s’acampèron a la Plaça Syntagma, davant lo parlament grèc. A aquela escasença, Alexis Tsipras, lo menaire de l’oposicion d’esquèrra, escriguèt un article frapant dins lo jornal anglés The Guardian.

Vesita oficiala e manifestacions
 
De milièrs de grècs se concentrèron a la plaça Syntagma, al costat del parlament, per protestar contra la vesita de Merkel —la primièra dempuèi lo començament de la crisi— e mai contra la politica d’austeritat qu’Euròpa l’impausa coma condicion per autrejar un segond plan d’intervencion. La polícia aviá proïbit quina manifestacion que siá al centre vila mas aquò empachèt pas la manifestacion.
 
Merkel rescontrèt lo primièr ministre grèc, Antonis Samaras, puèi lo president de Grècia, Karolos Papoulias.
 

Un article frapant de Tsipras dins The Guardian
 
Alexis Tsipras, lo president de la coalicion Syriza, que recampa de partits de l’esquèrra anticapitalista grèga, publiquèt lo meteis dia un article dins The Guardian, coïncidissent amb la vesita polemica d’Angela Merkel.
 
Tsipras, dins son article, refusa regde las politicas d’austeritat impausades per la troika perque “evitan que l’economia torne créisser” e perque crèan “un cercle viciós de recession e una aumentacion del deute qu’a son torn mena Grècia e sos creditors a la calamitat”. E avisa que se res non càmbia pas, “Euròpa tornarà a un passat fosc que nos pensàvem que s’èra enanat per sempre”.
 

Vaicí l’article, traduch en occitan:
 
“Angela Merkel vesita Atenas aqueste dimars e i trobarà una Grècia que viu lo cinquen an consecutiu de recession. En 2008 e 2009, la recession foguèt un efièch segondari de la crisi financièra globala. Dempuèi es estada causada e aprefondida per las politicas d’austeritat impausades a Grècia:
 
per la troika del Fons Monetari Internacional, de l’Union Europèa e de la Banca Centrala Europèa,
 
e per lo govèrn grèc.
 
Aquelas politicas devastan lo pòble grèc, e en particular de trabalhadors, de retirats, de pichons entrepreneires, las femnas, e de segur los joves. L’economia grèga s’es contractada de mai de 22%, los trabalhadors e los retirats an perdut 32% de lors revenguts, e lo caumatge es montat a un nivèl sens precedents de 24%, que puèja fins a 55% dins lo cas dels joves. Las politicas d’austeritat an causat de retalhadas dins las prestacions, la desregulacion del mercat del trabalh e la deterioracion del discret estat de benèsser qu’aviá subreviscut a l’ataca neoliberala.

Lo govèrn argumenta que nonmàs l’agenda d’austeritat pòt far viable lo deute public grèc. Mas tot al contrari. Las politicas d’austeritat evitan que l’economia torne créisser. L’austeritat crèa un cercle viciós de recession e una aumentacion del deute qu’a son torn mena Grècia e sos creditors a la calamitat.

Tot aquò es conegut per las autoritats europèas e grègas e los elèits, coma Merkel, qu’an per objectiu de metre en practica de programas similars en totes los païses europèus amb de problèmas de deute, coma Espanha, Portugal e Itàlia. Perqué insistisson tan dogmaticament sus aquel camin desastrós, politic e economic? Cresèm que lor objectiu non es pas de resòlver la crisi del deute, mas de crear un novèl encastre regulator dins tota Euròpa, que se base sus de man d’òbra a bon mercat, la desregulacion del mercat professional, la reduccion dins la despensa publica e d’exempcions fiscalas per lo capital. Per capitar, aquela estrategia utiliza una forma de cantatge politic e financièr que son objectiu es de convéncer o obligar los europèus a acceptar de paquets d’austeritat sens resisténcia. La politica de la paur e lo cantatge utilizat contra Grècia es lo melhor exemple d’aquela estrategia.

Mon partit, Syriza-Front Social Unit, respècta lo contribuent comun europèu que sosten las prèstas als païses en dificultats, coma Grècia. Los ciutadans europèus an de saber, ça que la, que las prèstas a Grècia s’estancan dins un depaus e s’utilizan exclusivament per pagar las prèstas anterioras e per recapitalizar las bancas privadas près de la falhida. Aquel argent se pòt pas utilizar per pagar de salaris e de retiradas, ni per crompar de medicaments de basa per los espitals, ni lo lach per las escòlas. La condicion prèvia per aquelas prèstas es  encara mai d’austeritat, paralizant l’economia grèga e aumentant la possibilitat de non-compliment. Se ne resulta lo risc que los contribuents europèus pèrdan son argent, aquel risc es causat per l’austeritat.

Aquò d’aquí o cal arrestar ara. Euròpa a mestièr d’un plan novèl per aprefondir l’integracion europèa. Aquel plan deu escometre lo neoliberalisme e menar las economias europèas tornarmai cap a la recuperacion. Cal donar prioritat als besonhs dels trabalhadors, dels retirats e dels caumaires, non als interèsses de las entrepresas multinacionalas e de las bancas en falhida. Syriza s’es engatjada a seguir aquel camin. Sabèm qu’es un an dificil. Mas es lo solet plan que pòt restaurar la vision europèa de la justícia sociala, de la patz e de la solidaritat.

Aquel plan capitarà nonmàs se las luchas popularas càmbian radicalament l’equilibri de las fòrças. Aquelas luchas an començat e an donat luòc al sorgiment dels movements d’esquèrra e de resisténcia dins tota Euròpa. Mantenon viva la democracia, l’egalitat, la libertat e la solidaritat, las valors mai importantas de la tradicion politica europèa. Aquelas valors devon prevaler. En cas contrari, Euròpa tornarà a un passat fosc que nos pensàvem que s’èra enanat per sempre.”
 
 
Testimoniatges de torturas policièras
 
En aquela escasença, The Guardian publiquèt tanben lo meteis jorn un dorsièr gròs sus Grècia, en particular amb los testimoniatges terribles de militants grècs antifaissistas que subisson de torturas de la polícia.