Ja fasiá temps qu’èran coneguts. Mas cap cercaire aviá pas volgut trobar la rason de lor bastison. Ara, un nòu estudi publicat dins la revista numerica American Antropologist pels cercaires Sanna Saunaluoma e Pirjo Kristina n’a trobat una explicacion: los geoglifes de l’estat brasilièr d’Acre èran utilizats per comunicar amb l’environament: los ancessors, animals o còrses celestials.
 
 Aital, los geoglifes trobats dins la selva amazoniana foguèron un espaci plan important entre los umans que los bastiguèron e l’espaci non uman que i aviá a lor entorn. Son mai de 450 bastissas de tèrra misteriosas amb divèrsas formas en cercle, en cairat, en  u, en ellipsi o octagòn, e pòdon arribar fins als 4 mètres de prigondor. Los scientifics creson que foguèron trobats per de tribús indigènas amazonianas entre los ans 1000 abans lo Crist e 1000 de l’edat crestiana.
 
 
De sits encara protegits
 
Èran considerats per las tribús que demoravan dins l’airal coma de luòcs sagrats e encara o son uèi lo jorn. Per ansin, los indigènas d’Acre an enebit de i far  d’activitats abitualas als umans coma aver d’ostals o cultivar las tèrras. Aquò demostrariá, segon l’estudi realizat per aqueles dos cercaires, que son encara d’espacis rituals plan importants.
 
“A passat temps foguèron de centres importants per l’òme –çò diguèt Sanna Saunaluoma, de l’Universitat de São Paulo–. Per tant an de formas geometricas. Èran utilizats per plusors membres de la comunautat locala per comunicar amb l’environament. Aital, los umans del luòc volián demostrar que la vida umana èra totalament mesclada amb l’environament dempuèi de centenats de generacions”.
 
De mai, los scientifics an volgut soslinhar que, pendent l’epòca que foguèron bastits los geoglifes, las gents pensavan pas que foguèsson quicòm de desseparat de la natura. Los umans e los non-umans èran totes amassa los que produsián la vida sus la Tèrra. E a travèrs dels geoglifes comunicavan umans e non-umans.
 
“Èran de sits importants per  cèrts membres de la comunautat locala a qualques moments de lor vida –çò diguèt Pirjo Kristina, de l’Universitat d’Helsinki–. Lo dessenh geometric èra una pòrta e una camin per arribar a la coneissença, a la sapiéncia e a la fòrça dels desparièrs elements de l’environament”.
 
Ansin, las interaccions e las visualizacions amb los èssers non-umans èran una sòrta de camin que prenián aquelas comunautats per viure lor vida. La geometria e divèrsas caracteristicas de la pèl de cèrts animals encara uèi son font d’inspiracion de l’imaginari dels indigènas amazonians, çò assolidèron los cercaires, e encara son presents uèi dins la ceramica, los vestits, los joièls e las arts d’aqueles. (Legissètz la seguida).


 

---

Aqueste article es  publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.