Per una brava cauquerlada de sopa de caulet, bote dinc ma cauquèrla un parelh de pastenalhas lòngas e calossudas que talhe en quatre dinc lo sens de la longor e que talhe pièi en lisquetonas o cubes menuts dinc lo sens de l'espessor.
Ajuste una ceba mejana que chapole amai trisse. Mai doas fièlhas mejanas de laurièr.
E ara, l'essenciau : lo saborum ! Una lisca espessa de ventresca runlada e pebrada. Se es pas pebrada, ajustar dos grums gròs de pebre negre.
Pièi ven a las trufas que la quantitat varia segon la quantitat de caulet : per la mitat d'un caulet bien cofle, bote quatre a cinc trufas grossassas o cinc a sièis trufas mejanas (dont una que la ponhisse emb d'un a dos clavèls de giròfle). E per la sau, i anar laugièr, qu'es dejà salada la ventresca. Causir de segur de sau gròssa, non pas trissa.
Acabarai emb dau caulet : causissètz un caulet bien cofle coma ai dich, prenètz-ne'n la mitat. Ieu lo talhe amai lo chapole, que l'estomac non repròche a dingús. Aquò passa mièlhs ansin.
Ajuste un rajolet d'òli d'oliva.
Enfin, l'aiga que n'emplisse la cauquèrla juscas lo dessús de mon chapoladís de caulet.
Cabucèle la cauquèrla e bote fiòc. A chascun pièi de tastar onte n'es de còire la sopa, e de la virar de temps e d'autre. Ieu, còpe lo bolh cinc a dètz minutas avans la fin. Bien cabucelada sans bolegar la cauquèrla de plaça, la sopa finís de còire amai laissatz-la cofir juscas que s'atebesigue per la rentrar pièi au refrigeridor.
Sarà melhora l'endeman per la manjar, cresètz-me.

Sense desabrembat, sèque, "les caulets quand son torradis"… Alavetz? Patanas e caulets!