Èra quicòm que totes los adultes ja aviam vist fa de temps. Quand un mainat es amb un can lo mainat es mai content e aquò vòl dire que tanben a, benlèu, mens d’estrès. Los cans fa de temps que son utilizats dins los espitals per sonhar o téner companhiá a de mainats en fasa terminala. E se o caliá poder confirmar scientificament, los cercaires venon de o far. La conclusion demostrèt que la realitat es parièra amb çò qu’espepissam jorn après jorn.
L’estudi, publicat dins la revista numerica SocialDevelopment, confirmèt que los cans son un supòrt qu’a pas de prètz pels mainats , sustot en situacions d’estransi. Per ensajar de trobar se los cans èran de companhs essencials als mainats, una còla de las universitats estatunidencas d’Arizòna e Florida realizèron una experiéncia sus mai de 100 mainats que lors edats èran compresas entre 7 e 12 ans, amb e sens lors cans.
Aital, los mainats patiguèron una sesilha de trabalh amb d’exercicis de calcul mental e una autra espròva ont avián de parlar en public. En tot o far, los cercaires estudièron los nivèls dels mainats a travèrs del cortisòl ormonal. Los mainats poguèron passar la meteissa espròva un primièr còp amb lors cans e sens los cans puèi.
Los cans ajudan a reduire l’estransi infantil
“La recèrca mostrèt que los mainats qu’avián lor can amb eles avián manifestat un nivèl d’estrès plan mai pichon —çò diguèt Darlene Kertes, cercaire del Departament de Psicologia de l’Universitat de Florida—. L’estransi que mostrèron los mainats foguèt plan mai reduch s’avián lors cans, per comparason amb eles que se l’avián pas”.
Pendent l’estudi los cercaires volguèron contrarotlar constantament los nivèls d’estransi dels mainats. Per o poder far prenguèron de mòstras de saliva dels mainats abans e après lor far parlar en public. Aital podián conéisser los nivèls del cortisòl que dins la vida reala e en situacions d’estransi s’activa dins lo còrs uman.
La conclusion de l’estudi poguèt demostrar que los mainats qu’avián mens estransi èran los mainats que servavan lors cans amb eles. Los autres mainats èran mai estransinats, çò confirmèt Kertes.
“Quand los cans èran prèp dels mainats aquestes manifestavan de nivèls de cortisòl mai nauts —çò afirmèron los cercaires—. Los cans poguèron mostrar, doncas, que pòrtan un bon supòrt als mainats, mai encara que lors quites parents, e aquò a un moment que lors capacitats per contrarotlar l’estransi emocional e biologic encara a de créisser”. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion.Podètz legir l'article entièr aicí.
L’estudi, publicat dins la revista numerica SocialDevelopment, confirmèt que los cans son un supòrt qu’a pas de prètz pels mainats , sustot en situacions d’estransi. Per ensajar de trobar se los cans èran de companhs essencials als mainats, una còla de las universitats estatunidencas d’Arizòna e Florida realizèron una experiéncia sus mai de 100 mainats que lors edats èran compresas entre 7 e 12 ans, amb e sens lors cans.
Aital, los mainats patiguèron una sesilha de trabalh amb d’exercicis de calcul mental e una autra espròva ont avián de parlar en public. En tot o far, los cercaires estudièron los nivèls dels mainats a travèrs del cortisòl ormonal. Los mainats poguèron passar la meteissa espròva un primièr còp amb lors cans e sens los cans puèi.
Los cans ajudan a reduire l’estransi infantil
“La recèrca mostrèt que los mainats qu’avián lor can amb eles avián manifestat un nivèl d’estrès plan mai pichon —çò diguèt Darlene Kertes, cercaire del Departament de Psicologia de l’Universitat de Florida—. L’estransi que mostrèron los mainats foguèt plan mai reduch s’avián lors cans, per comparason amb eles que se l’avián pas”.
Pendent l’estudi los cercaires volguèron contrarotlar constantament los nivèls d’estransi dels mainats. Per o poder far prenguèron de mòstras de saliva dels mainats abans e après lor far parlar en public. Aital podián conéisser los nivèls del cortisòl que dins la vida reala e en situacions d’estransi s’activa dins lo còrs uman.
La conclusion de l’estudi poguèt demostrar que los mainats qu’avián mens estransi èran los mainats que servavan lors cans amb eles. Los autres mainats èran mai estransinats, çò confirmèt Kertes.
“Quand los cans èran prèp dels mainats aquestes manifestavan de nivèls de cortisòl mai nauts —çò afirmèron los cercaires—. Los cans poguèron mostrar, doncas, que pòrtan un bon supòrt als mainats, mai encara que lors quites parents, e aquò a un moment que lors capacitats per contrarotlar l’estransi emocional e biologic encara a de créisser”. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion.Podètz legir l'article entièr aicí.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#1 Supausi que l'autor volè díser quauquarren com ànsia, engüeish, angoisha…Lo mot estransi n'existeish pas en gascon.
#1 Pensi qu'es una fòrma provençala. Mistral lo dona en francés per "transe, changrin, inquiétude, appréhension, crainte". Dins lo contèxte clinic precís d'aqueste article, lo mot qu'emplegariái ieu es pas "estransi" mas "angoissa".
Quin cau virar 'estransi' en gascon? Perdonatz-me la question, n'i vejatz pas nada malicia. lo mot qu'ei absent deu men diccionari.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari