Actualitats
Aimet, lo pichon vilatge peiregòrd que creis gràcias al Brexit
Demest sos 2600 abitants, 400 son de ciutadans britanics que crenhon que lo Brexit afècte lors pensions quand seràn retirats
E mai s’es en Brageiragués, lo pichon vilatge d’Aimet evòca lo Reialme Unit. Lo bar , los salons de tè e sas botigas an d’especialitats anglesas e i a quitament un club de cricket. Demest sos 2600 abitants, 400 son de ciutadans britanics que crenhon que lo Brexit afècte lors pensions quand seràn retirats, e s’i crompan un ostal, s’i installan e s’i fan enregistrar.
Segon lo jornal The Guardian, l’agéncia immobilièra Eleonor d’aquel polit vilatge peiregòrd atenguèt en febrièr passat lo 30% de sos objectius de vendas d’ostals per 2018. “Es una foliá”, çò ditz al jornal britanic Terrie Simpson, que quitèt lo Reialme Unit fa 16 ans per viure a Aimet. “Es una pura foliá. Son venguts de mond que nos an dich literalament: «Serem aicí una setmana e abans de partir volèm crompar un ostal». Vòlon reglar lors papièrs e èsser recensats per poder demandar la residéncia. Senton que corron contra lo temps. I a una data limit”. E mai se Simpson se sent “desolat” pel Brexit, reconeis qu’al nivèl professional es una reüssida. “Avèm dobèrt tres burèus nòus a Brageirac aqueste mes passat. E la dimenjada passada vendèrem tres ostals. Vertadièrament, me pòdi pas plànher”.
En fàcia de l’ agéncia Eleonor, de l’autre costat de la plaça, se tròba l’agéncia immobilièra Guyenne, que rapòrta la meteissa istòria. “Arriban de mond amb l’argent comptant, lèstes per crompar. Lo nivèl d’interès sus la zòna a pojat saique del 20%. Normalament, d’ivèrn tot es fòrça tranquil e, per Calendas, barram tres setmanas per vacanças. Mas ongan avèm sonque fach tres jorns de comjat”, çò ditz Tom Campbell, originari de Sussex. Segon el, “totes los britanics qu’an un còp somiat de s’establir sul continent se despachan e pensan «S’o fau pas ara, o farai pas jamai», o almens lor serà pus malaisit”.
Que se passarà amb lors pensions?
Un dels chepics que preocupan los ciutadans britanics es que las pensions contunhen de se devaluar. Segon un testimoniatge citat per The Guardian, “de mond de mai de 70 ans accèptan ara d’emplecs per pagar lors despensas jornalièras”. An tanben paur que desaparesca la cobertura sanitària dels ciutadans britanics que demòran fòra del país.
De son costat, Mathilde Bache, una femna peiregòrda mariada amb un anglés que demòra a Aimet dempuèi 30 ans, es fustibulada. “La societat a de problèmas fòrça pus grèus que lo Brexit”, çò ditz. “Almens aicí, es un problèma dels rics. Mentretant, a Brageirac, i a de personas que dormisson dins lor veitura. La vertat es que me’n chauti del Brexit”.
Segon lo jornal The Guardian, l’agéncia immobilièra Eleonor d’aquel polit vilatge peiregòrd atenguèt en febrièr passat lo 30% de sos objectius de vendas d’ostals per 2018. “Es una foliá”, çò ditz al jornal britanic Terrie Simpson, que quitèt lo Reialme Unit fa 16 ans per viure a Aimet. “Es una pura foliá. Son venguts de mond que nos an dich literalament: «Serem aicí una setmana e abans de partir volèm crompar un ostal». Vòlon reglar lors papièrs e èsser recensats per poder demandar la residéncia. Senton que corron contra lo temps. I a una data limit”. E mai se Simpson se sent “desolat” pel Brexit, reconeis qu’al nivèl professional es una reüssida. “Avèm dobèrt tres burèus nòus a Brageirac aqueste mes passat. E la dimenjada passada vendèrem tres ostals. Vertadièrament, me pòdi pas plànher”.
En fàcia de l’ agéncia Eleonor, de l’autre costat de la plaça, se tròba l’agéncia immobilièra Guyenne, que rapòrta la meteissa istòria. “Arriban de mond amb l’argent comptant, lèstes per crompar. Lo nivèl d’interès sus la zòna a pojat saique del 20%. Normalament, d’ivèrn tot es fòrça tranquil e, per Calendas, barram tres setmanas per vacanças. Mas ongan avèm sonque fach tres jorns de comjat”, çò ditz Tom Campbell, originari de Sussex. Segon el, “totes los britanics qu’an un còp somiat de s’establir sul continent se despachan e pensan «S’o fau pas ara, o farai pas jamai», o almens lor serà pus malaisit”.
Que se passarà amb lors pensions?
Un dels chepics que preocupan los ciutadans britanics es que las pensions contunhen de se devaluar. Segon un testimoniatge citat per The Guardian, “de mond de mai de 70 ans accèptan ara d’emplecs per pagar lors despensas jornalièras”. An tanben paur que desaparesca la cobertura sanitària dels ciutadans britanics que demòran fòra del país.
De son costat, Mathilde Bache, una femna peiregòrda mariada amb un anglés que demòra a Aimet dempuèi 30 ans, es fustibulada. “La societat a de problèmas fòrça pus grèus que lo Brexit”, çò ditz. “Almens aicí, es un problèma dels rics. Mentretant, a Brageirac, i a de personas que dormisson dins lor veitura. La vertat es que me’n chauti del Brexit”.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#6 Ara es scientificament provat al ponch de ne preocupar grevament lo govern actual : mai avem d'engleses que s'installan dins lo Miegjorn, e mai l'usatge de l'occitan parlat poja. Espantant, non ? Cossi s'explica aquel miracla que balha de las tressusors a la macronalha ? E ben i-a un tipe que s'empega al Casa' sus la planeta Mars que sembla aver trobat. Digatz-li pas que ne dobtatz prigondament, passariatz per un gros missantas plen de prejujats infondats !!
#3 Mas plan segur, es plan conegut, tè ! Dempuèi que la toristalha englesa, parisenca, belga, englesa e olandesa torna compra a tibladas lo pais nòstre, la practica de l'occitan se n'es trobada reviscolada ! Una renaissènça de pas creire ! E pensar lo contrari seria a còp segur faire pròva de marrida fe e de prejujalhas infondadas, eh ? Tss...
#4
Òc, èi coneishut un Anglés de Monestier qu'utilisèva de mòts coma ''vime''.
#4 Pas un prejutjat, l'òme, una constatacion fondada, emai plan fondada, per qual sap agachar dempuèi quauquas decenias l'implantacion englèsa en Occitània. D'en primièr es pas en païs occitan que venan, mas "al solèlh" e dins un endrech ont lo prètz dels ostals es melhor mercat qu'en Englatèrra. Qu'aquel luòc de residència se sona "France" es per eles de pauc d'importència. Idem pels franceses que se compran d'ostals al Marruèc en Taïlanda o al Portugal. "Es al solelh e còsta fòrça mens qu'al nòstre". Segondament, levat d'excepcions rarissimas, l'englès implantat al nòstre frequenta d'autres engleses o anglofòns, lo contacte amb l'autoctòn se resumis a l'estricte minimum, mai que mai pels "servicis" (plombièr espicièr, electrician..) e es tras que corrent de rencostrar d'engleses que sabon totjorn pas parlar francès al cap de dètz o vint ans que vivan aici. Son d'alhors encantats quand cròsan mon camin de tombar sus quauqun que sap charrar tan polidament lor lenga, que òc, aguèri dins mon joine temps l'escasènça de viure un an a Londres, a l'epoca del Swinging London.
Doncas mon testimoniatge suls engleses implantats es pas un prejutjat o un fantasma, es trach de çò qu'ai vist e de las mantunhas charradissas qu'ai amb aqueles colons engleses, dins la lenga originala, my dear, and from the original wraper, if you see what I mean. Remarcarètz que l'expat' francès que viu al Marruèc o en Taïlanda agis exactament çò meteis : se recampa amb d'autres franceses e coneis pas grand causa dels gents o de la lenga del païs. I-a tojorn d'excepcions, qu'òm pòt botar en davant per esperit de contradiccion, mas confèrman la règla : sem aici al solèlh e perque la vida es melhor mercat qu'al nòstre, lo demai compta pauc. Dins las annadas seissantas, a l'epoca ont los franceses venian jogar als americans ricasses sus la Costa Brava, LLuis LLach escriguèt sus aquel fenomen tras qu'universal una cançon pron trufarèla, "Madame". I-avia pas d'òdi o de prejutjat infondat dins aquel retrach, pas qu'una constatacion lucida sus un imperialism economic e linguistic propagat lo mai inocentament del mond pel vesin mai ric.
Es un prejujat, totalament infondat. Sovent, les inglés son mai interessats que lei "locaus" per la cultura occitana. Ai jà rescontrat mai d'un parent d'Inglatèrra que marquèt seis enfants dins de classas bilingüas.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari