Herrounn Herrounn petit patapounn !

#2 Mercés Pierre, me permetètz de comentar sus un punt que me sembla important. Pas sus l'aspècte cinematografic ; i coneissi pas res.
Parlarai pas d'aqueles « kolaborators » o de « l'ideologia immigracionista » ; son de domènis filosofics que me son un pauc estrangièrs. Mas los que manejan aqueles concepte utilizan sovent l'istòria ; e per contra pòdi parlar un pauc d'istòria (modestament, que la question es d'un ample que me nega). L'africanizacion d'Occitania comencèt amb l'arribada de l'òme de Tautaül e sos cosins. Fa bèl briu me diretz. Contunhèt amb l'arribada dels « homo sapiens », qualques centenats de milièrs d'annadas aprèp. Mas aquò tanben es pas gaire recent. Ça que la, en causa d'eles avèm perdut la màger part del patrimòni genetic dels nòstre autentics aujòls europèus.
Parlarem pas dels mercants venguts d'Africa que dempuèi que lo monde es monde passan e s'establisson un pauc pertot perque dins lo cap del monde un oneste (o pas) comerçant que s'installa, aquò's pas parièr qu'un migrant qu'arriba sens res a vendre e sens argent per crompar.
S'arribam als temps istorics, de qué parlam ? Lo passatge dels tunisians d'Anibal ? Los legionaris e mercenaris romans africans (puta, qu'un libian foguèt quitament emperaire ! Èra la debuta de la fin) ? Los esclaus negres que se vendián plan cars als rics collaborators de l'ocupacion romana ?
Evidentament cal parlar de l'arribada dels musulmans a Carcassona, Narbona, e de la piratariá barbaresca sus las còstas de Provença.
Tot aquò evidentament daissèt un pauc de sang (pas solament dins las venas) africana sus la santa tèrra d'Occitania.
Evidentament cal parlar de totas las afrosas mòdas africano-musulmanas (presentadas per l'Alem Surre-Garcia) qu'an infectat l'art romanic e la poesia dels trobadors.
Pels sègles seguent podèm denonciar l'aur dels negres, qu'infectèt la societat occitana. Òc, quantas familhas occitanas ganhèron lor vida sus l'esquina dels esclaus negres ? Es un biais d'africanizar un país aquò, non ?
Non, efectivament, cresi que cal simplament parlar de l'arribada de personas africanas, nascudas en Africa, que se venon installar dins nòstre polit país. Los pe-negres (e òc èran nascuts en Africa) e los servicials que d'unes se faguèron seguir. Los trabalhaires que « convidèrem » a venir trimar en França (qu'avèm pas poscut los tornar totes al bled per la retirada, e mai d'unes se son permés de cadelar sus la tèrra del Grand Carles).
Non ? Se parla pas d'aqueles. Los africans que geinon, son los qu'arriban d'uèi : los que son paures (es benlèu per aquò que venon?), qu'an una religion ont d'extremistas assassinan los que creson pas coma eles (los fugisson justament e arriban en çò nòstre per lor escapar), los que vòlon tot simplament una vida melhora (los cons!).
Bon, tot aquò evidentament es de marrit esperit. Supausi que totes sèm militants de l'arrest de la colonizacion d'America pels blancs e negres que contunhan de s'i anar installar contra los dreches fondamentals dels amerindians. Supausi que sèm d'aparaires de las lengas d'Africa e que demandam cada jorn la fin de l'utilizacion de las lengas de la colonizacion. Supausi que trabalham quotidianament a interdire als occitans (franceses o autre) d'anar espleitar lo capital mineral o toristic (en fasent trabalhar d'autoctònes jospagats) de qualques regions solelhadas del monde.
Per nos sostenir dins aqueste just combat ai qualques amics que militan per far tornar los franceses (occitans o pas) dins lor país, pr'amor que ne son envasit. N'i un en Corsega (« Mais Mônsieur, soyons sérieux, la Corse c'est la France ! ») un a Saint Bart' (es atal que dison) e un en Soïssa.
Me trobatz ridicul ? A òc, es vertat que i a una diferéncia : eles son rics.
Bon, ai acabada ma digression. A pas cap de rapòrt amb lo pronostic sus las recompensas cinematograficas de Pierre, mas lo mercegi d'aver utilizat las expressions que m'an permés de passar un brave moment a escriure en lenga nòstra.
Amistats occitanistas, Pierre, e al plaser

La solucion la tenen los eeuu, anglaterra, amb sa guerra a Siria, e lo capitalime salvatge., mas ho volon pas arrenjar amb son molon egoisme . Aqueste home Cedric es un sant a la terra, se tots fossen coma el açò seria lo cel.

Un filme a la glòria dels kollaborators de l'islamisacion e de l'africanisacion de l'Occitania. Compte tengut de l'ideologia immigracionista a la mòda pòt pas mancar d'èsser premiat

Zina, la cantairitz occitana niçarda a cantat aquela batèsta.