Lo 29 de mai passat, de parents dels presonièrs politics catalans anèron a Estrasborg (Alsàcia) per explicar al Parlament Europèu lor situacion. Puèi, lo grop parlamentari ecologista ALE faguèt una reünion a pòrta clausa per ne parlar. I participèt Diana Riba, femna de Raül Romeva, conselhièr de la Generalitat encarcerat e èx-deputat ALE del Parlament Europèu. Riba expliquèt als collègas de son marit la situacion dels presonièrs politics catalans. Demest las intervencions dels eurodeputats ecologistas, volèm soslinhar la de l’occitan José Bové, que la publica lo jornal catalan VilaWeb.
 

“Soi content que poscam aver aqueste debat, que l’aviatz pas previst e que fin finala l'avètz acceptat. Vos en grandmercegi. Ça que la, Raül es en preson dempuèi longtemps e nòstre grop a pas res far per ensajar de metre fin a aquela injustícia. Aquò pòt semblar dur, mas la vertat es que se comparam nòstras intervencions ben justificadas contra lo govèrn d’Ongria o lo govèrn retrograd de Polonha, çò que fasèm ara es inacceptable. Raül Romeva es en preson, i a nòu personas en preson, e fasèm pas res. Nos sèm pas bolegats, e aquò es dramatic.
 
Fòrça setmanas son passadas dempuèi que los detenguèron. Fòrça meses ja. Anèrem davant la preson per conéisser lo cas de près. Èrem davant la preson un cèrt nombre de deputats. Mai que mai de regionalistas, e ieu, deputat ecologista, los acompanhèri. Foguèrem expulsats de davant de la preson e nos refusèron l’intrada. Ieu meteis o raportèri a la ministra de la justícia francesa per qu’interpelèsse son omològa espanhòla e me respondèt qu’«amb los espanhòls [avián] absoludament pas cap de discussion».
 
Cresi qu’ara podèm pas simplament aplaudir. Es l’emocion que parla e es normal. Cal qu’agiscam. Es pas normal que lo Parlament Europèu accèpte que d’ancians èurodeputats del parlament sián totjorn en preson. Es pas normal qu’ajam pas pausat cap de question al Conselh. Que nos cal far ara que nos trobam en aquesta situacion? Ieu pensi que nos devèm engatjar. Es pas lo moment de far una reünion sus nòstra posicion, s’es en favor o contra Catalonha. Es pas aquesta la question. La question es la democracia, la libertat. Cossí es possible qu’un país encarcère de personas qu’an fach pas cap d’accion de violéncia? De personas qu’an defendut simplament amb un duèl dialectic lors idèas politicas e qu’ara son de presonièrs politics. Son de presonièrs politics dins un país europèu! Aquò es quicòm que podèm pas acceptar.
 
Vòli que fagam un debat, non pas sul fons ni mai sus las posicions. Aurem de diferéncias al Conselh. Mas vòli un debat estrategic sus cossí devèm agir. I a una plataforma constituida al Parlament Europèu d’una trentena de deputats de grops diferents.  Es necite qu’aquesta question siá portada a la reünion dels presidents de grop. Podèm pas acceptar la situacion e es necite que dins la reünion que ven interpeletz los autres grops politics. E perqué pas? Abans d’acabar la setmana, devèm far una letra que demande la liberacion de nòstres collègas, de nòstres èx-deputats.
 
Cresi que se parlèssem d’un autre país, d’un país de l’èst, seriam ja mobilizats totes. Mas o compreni pas. Tant que s’agís d’Espanha nos bolegam pas. Sèm pas los sols, mas es un problèma del parlament e sèm nosautres que lo devèm resòlver, perque podèm pas daissar nòstres amics e collègas en preson.”