Quant de temps encara l’excepcion culturala francesa va jogar amb las lengas dichas regionalas? Es la question que me pausi coma cantaire occitan que rescontra per sa rota d’artistas que fan de musica qualificada de  “musica del mond”.  Aqueles artistas que cantan de còps lo Mond dins sa lenga dicha regionala, participan a la construccion d’una umanitat culturalament rica e doncas naturalament doberta cap al vesin. Es perdeque  lo País dels Dreches de l’Òme deu encoratjar  aquela diversitat lingüistica e culturala qu’a un dever màger, aquel de donar un vertadièr estatut juridic a las lengas de sa Republica. M’agradariá, quand siái en concèrt per d’autres païses de l’Union Europenca, de poder cantar naut e fòrt aquel acte de fe en l’avenidor que menariá França cap a mai de fraternitat e d’umanisme.

 

Joanda, cantaire occitan.
 

…e qu’aquel jornalet novèl faga clantir plan fòrt la lenga qu’inventèt Amor, Paratge e Convivéncia.