Entaus ahuecats vertadèrs deu rugbi, existís un tesaur qui s’apèra la "Prò D2". Qu’ei lo medoth deu nòste art nacionau: lo mei shucós, lo mei substanciau, e lo mei plan esconut hens los medias. Que’u cau cercar, copar l’òs dab las dents, entà ne gausir. La cadena França 3 que difusa, a còps, un encontre lo dimenge de cap a tres oras, mès aquò n’ei pas brica anonciat suus programas de television e quitament pas tampauc sus la Despacha deu Mieijorn, la gaseta de la Democracia! Qu’ei reservat aus astrucs qui podon recéber lo malhum "França 3 Sud", un dacòs qui s’ei dividit en dus dacòs en 2010: "França 3 Mieijorn-Pirenèus" e  "França 3 Lengadòc-Rosselhon". Anatz comprénguer quauquarren. Ei un pauc com per saber se l’emission venenta de "Viure al país" serà en catalan o en occitan, ajuda-te pichon e lo cèu t’ajudarà benlèu.

E totun, aquera "Prò D2" qu’ei entà jo, çò qui’s hè de mei bon uei lo dia. Per qué? A miei camin entre lo espectacles grans deu "Tòp 14" e lo rugbi deus vilatges, i podètz trobar un jòc de qualitat (sovent dab jogaires joens plens d’avenidor de descobrir), clubs de legenda qui an marcat l’istòria de l’art (Besièrs, lo Mont, Dacs) e sustot l’ambient irremplaçable deus estadis petits, on cadun balha, de l’empont estant, lo son conselh avisat aus jogadors, son compliment au jutge o un brave shiuletàs plen de respècte e de fair-play au moment on lo butaire advèrse va trucar. L’uelh de l’arbitre de linha e sa bona fe que servisson de video per un essai litigiós. Qu’ei tanben lo lòc on la frairau partida de castanhas ei enqüère inscriuta hens lo quasèrn de las cargas audio-visuau.

En dus mots, se volètz véser jogaires qui viven aunèstament deu lor espòrt shens de crubar somas escandalosas en tot trempar bravament lo camisòt, guaitatz França 3 cada dimenge o, enqüèra mei bon, anatz sus un prat de "Prò D2" tastar l’ambient popular qui ei demorat, fin finau, lo deu nòste mainadèr.