Opinion
Lo secret deu bonur
Escrivuri aquesta petita istuèra i a bèra pausa. Quan me tornèt a la memòria, me pensèri que se podèva trobar plaça dens las cronicas deu Jornalet.
Lo vielh Nadau que’ m balhèt lo secret deu bonur.
Atau, un jorn que devisavam dens la cosina. Lo Nadau qu’es un vielh òmi, e lo bonur, que s’i coneish, qu’ ajut lo temps de l’estudiar.
"Tot es dens los ulhs", me disèva, "dens los ulhs d’un òmi, se pòt legir tot çò qu’es o tot çò que se pensa d’estar. Se pòt legir sas jòias tanben com sas penas, sos espers tanben com sas paurs. Me sustot, te pòs negar dens los ulhs de l’aut. Es aquí lo secret deu bonur”.
En tot díser aquò, lo vielh Nadau m’espiava de sos ulhs clars com los d’un mainatge, d’aqueth ulhs que s’an sabut de non pas vielhir. Atau comprenori lo secret de Nadau.
Mes es pas de bon guardar, lo secret de Nadau. Lo que lo ten, ten tanben lo besunh de l’escampilhar, d’u pertatjar dab los que lo pòden compréner. E jo tanben, me lo falut partatjar.
Es atau qu’ajuri l’idèia d’anar véser los grans d’aqueth monde, eths, solide, pòden escampilhar lo secret de Nadau de pertot, de cap aus que lo pòden compréner.
A Bordèu, los grans d’aqueth monde, damoran dens un gran ostau de vèire, aqueth que d’enlà s’i pòt véser passar Garona.
Alavetz, m’i presentèri, i esturi recebut per un gran Mossur, dens una grana peça deus shèitis prigonds e confortables. Darrèir una grana taula, me dishot:
- "Vos escoti".
Alavetz li èi tot contat, Nadau, la cosina e lo secret deu bonur que fau escampilhar de cap au monde. E parlavi, parlavi, lo Mossur escotava, escotava.
E com parlavi deu secret de Nadau, m’èi volut gahar son espiada: mes los ulhs perhumats deu Mossur èran vuides, talament vuides qu’en travers d’aqueths, s‘i vesèva passar Garona, enlà, au darrèir deu gran ostau de vèire.
Se levèt :
- "Nat problema, vos telefonaram, vos faxaram, vos imèilaram...”
- "Nat problema, vos telefonaram, vos faxaram, vos imèilaram...”
M’a pas jamei telefonat, m’a pas jamei faxat, m’a pas jamèi imèilat.
Alavetz, comprenori, que los que pensan nòste bonur, los que saben çò qu’es bon per nosauts, non volen pas deu secret de Nadau. Dempui lo gran ostau de vèire, las solucions son tant aisidas e apareishen tant claras que n’i puirim pas sonque guastar las causas. Los i devem har fisança, eths que saben.
Jo ne sèi pas çò qu’es bon per nosauts, medish non sèi pas çò qu’es bon per jo. Èi plan comprés: n’aurèi pas ma plaça dens lo gran ostau de vèire.
Es per aquò que soi aquí, a contar mas istuèras shens solucion, a escotar en travers deus sègles las questions shens responsas deus que s’an viscut aquí, davant nosauts.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#3
Eh Pep, balhaire de leiçon, ès de Pepinhan o de PeRpinhan?
#3
Pep, es de bordalès...nat chepics a emplegar aquestas fòrmas...
"me lo falut" ??
"istuèra" òrre francisme, òu!
Gràcies per compartir eth secret de Nadau. Quin article mès polit!
Gràcies per compartir eth secret de Nadau. Quin article mès polit!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari