A la crotzada de las passions deu rugbi e de la lenga occitana, trobaratz solide a quauqu’un qu’ei de compte har, lo qui a balhat a l’espòrt-rei las soas vertuts artisticas mei bèras : lo Pèire Albaladejo. Artista, segur que n’ei: aqueth jogaire alurat estoc enchafrat "Mossur Dròp" pr’amor deu son recòrd de tombats en encontre internacionau bèra pausa inegalat (3 contra l’Irlanda en 1960) o quan auheriscoc a la soa equipa lo "Du Manoir" contra Pau: 4 escadudas. Dab lo son club de Dacs qu’ei estat quate còps finalista deu campionat, e los vielhs se bromban enqüèra l’encontre dantesc devath lo deluvi deu sègle contra un aute mostre sacrat deu nòste panteon ovau: l’André Boniface de l’Estadi Montés.

 

Dab l’equipa deus Galhs, endarrèr puish miei de dobertura, que ganhèc tres còps lo Tornei e que vençoc los Springboks hens lor casau en 1964. Arren qu’aquò!

 

En 1971, qu’arriba a Euròpa 1 coma consultant e comença de collaborar dab un jornalista qui vaderà lo son complici pendent dotze ans: lo Rogèr Codèrc, hòrabandit en 1968 deu finestron pr’amor de la soa participacion aus eveniments de susmauta. Èra l’epòca on lo monde espiava l’encontre a la television negra e blanca en tot baishar lo son entad escotar au pòste los comentaris estrambordats deu Rogèr e los precisions tecnicas deu Pèire. En 1975, lo duo ei aperat suu navèth canau deu servici public: Antenne 2. Estoc aquiu que lo nòste gascon lancèc los sons florons mei bèths en version originau qui apolidèren las retransmissions. De "Aquí que l’as lo tipe" dinc a "N’a pas paur a la mòsca" en passar per "Honhar que cau", los auditors aprenguèn expressions de las bèras vengudas deu hons deu terrador lanusquet, ed aquò shens que quauque repotegaire ne denoncie lo dangèr encorrut per la Republica.

 

En 1983, lo Rogèr Codèrc ugla un darrèr "Allez les Petits!" contra los gualés e se’n va a la retirada, dab lo camisot ensagnosit balhat peu Jean-Pierre Rives après la tresau miei-temps. Serà remplaçat (s’òm pòt díser) peu Pierre Salviac. Lo nòste elegant consultant que comenta lo darrèr Tornei de las Cinq Nacions en 1999, coma per marcar la fin d’ua epòca, puish que partís a la retirada. Serà solide dab drin mei de temps que poderà lavetz escríver un líber qui s’apèra Las moscas qu'an cambiat d’aso aus edicions JC Lattès, e qui recampa un flòc chucós de las soas mei bonas frasas (en grafia classica, vos prègui!) qui marquèn lo son periòde de jornalista. Uns tròç causits:

 

Las moscas qu’an cambiat d’aso (lo títou deu líber) entà díser que l’equipa qui miava au planchòt o qui avèva lo montant suus adversaris comença de dobtar e los autes de tornar nhacar. "Lo menhic qu’ei hens lo minhòc" quan sentissètz que la contracarra deus autes que’vs demia tot dret tad ua des·hèita mei que probabla. E entad acabar, lo berogin "La cabana qu’ei caduda suu can", qui vòu díser tot espèr qu’ei d’ara enlà estremat.

 

Mercés, Mossur Dròp!