Opinion
La linguistica, lo mau occitan
Se'n parla pas en los mèdias e totun, la causa ei seriosa, los occitans deu sègle XXI son tocats per un mau aparentament incurable : la linguistoïta aguda, mei coneguda com malaudia de la linguistica. Soi segur que tots l'avètz constatat, còps que i a, una discussion tot a fèit inocenta o seriosa s'engatja en occitan quan ei copada per una reflexion linguistica. Una tendéncia accentuada per l'espelida deus mejans de comunicacion navèths. L'escritura pardona pas, la mendre dèca ei notada, denonciada, e exija redempcion de la part de son malurós autor.
Mes per estar aunèste, cau diser qu'aquò ei pas la manifestacion prumèra de la Linguae Pestis (be òc, cada malaudia a son nom latin, nani?). Lo paratge, car aus occitans, los empacha generalament d'umiliar l'autre per un estrambordanta sapiéncia. Atau donc, l'activitat favorita deus occitanistas ei de devisar, solets, de la relativitat de la dialectizacion de l'occitan, de la metatèsa de la "r", de la nasalizacion de la "n" o enqüèra deu ròtle deu substrat basco en la construccion deu gascon.
De qué balhar envèja au Ravi de la grépia provençala de baishar los braçs e de s'anar jetar dens lo putz deu vilatge. Personas normalament constituidas suportarén pas longtemps aquera obsession filologica, mes los occitans son pas d'aquestas. Ailàs, se hè pas mèfi, lo Jornalet caderà lèu dens lo bolhon de la linguistoïta aguda, e li calerà partir en quarantena deu costat deu Twitter, on la qualitat de la lenga e l'origina deus mots son completament mespresats e on degun gausaré parlar linguistica per paur de se pèrder la meitat deus followers.
Se cau rénder a l'evidéncia: sonque un gèste hòrt pòt sortir los occitans d'aqueth estorbilh infernau. Com la lei Godwin qui enoncia la probabilitat grana d'una insulta relativa au fascisme au cap de quin debat que sia, devèm pensar de crear una lei qui encadre lo concèpte de linguistoïta. Una lei qui contienerà tot desbordament linguistò-filologic, una lei autoritària e intolerenta qui balharà, sonque per quauques privilegiats, lo dret de debàter d'aqueths subjèctes. Los qui hèn pas partida d'aquera elita, lo pòble, los occitans d'en baish, se contentaràn de parlar fotbòl, cosina, musica o politica. Un petit pas per l'òmi, mes un gran pas per Occitània!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
es "lo ravit" (del vèrb "ravir")
ILLUSTRACION:
«tots O avètz constatat (…) »
«balhar envEja (…)»
«s’anar Getar dens lo pOtz (…)»
«una lei qui enQUadre (…)»
Es freudian : avem passat l'enfança a se tocar lo viron, adara s'en fau servir !
En mei de'quò, e'm pensi que ne cau pas har deu "pausa l'i tot doç" en har semblant que le lenga es parlada per qui que sii, on que sii. Adara, l'occitan n'exista pas mé hen l'espaci public, e uei lo jorn los dont ne parlan que seràn sii paisans, sii ahuecats com èm nosatis qu'escrívem aqueths comentaris. Donc, qu'es logic que per aquesta dusau traca, lo monde que parlin de lingüistica percé qu'an estudiat aquera lenga o qu'an un espiar un chic lunhèc sus era.
Que m'aduvi plan que ne cau pas emplegar l'occitan sonque per parlar d'occitan, e aquest site qu'ac hèi beròi, mes ne pòdem pas denegar le realitat : qu'èm clars e los dont sòbran que son amorós de le lenga, donc que'n parlan.
Qu'ei de dòu har de non pas aver sentit lo costat umoristic d'aqueth article.
Mes siatz segur d'ua causa : assumi completament mon costat populista !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari