Complicat de díser per avança que seràn los resultats deu segon torn de las legislativas dimenge. Mes ei probable d'assistir au tornar de l'extrèma dreta a l'Assemblada Nacionala. Son cinc candidats en balotatge favorable, qui 3 en Occitània: Marion Maréchal Le Pen en Vauclusa, Valérie Laupies en Bocas de Ròse e l'exuberant Gilbert Collard en Gard. Per Valérie Laupies, l'UMP Roland Chassain que l'a facilitat lo tribalh en se desistant, per paur de véder elegit tornar lo president socialista de PACA, Michel Vauzelle.

Après quauquas annadas de pausa, ei donc lo retorn de la tactica de la fin de las annadas 90, quan candidats de la dreta esitavan pas a anar pescar las votz deu FN e a formar, de hèit, alianças dab eth. Ei pas Nadine Morano qui diserà lo contrari, l'anciana ministra a installat son burèu personau a Minute aquesta setmana. En lo quotidian d'extrèma dreta, apèra a l'"union sacrada" per bàter l'esquèrra, argumentant que lo PS se geina pas per har d'alianças dab l'extrèma esquèrra qui "vòu la legalizar lo cannabis". Botar suu medish nivèu de dangerositat la legalizacion de l'èrba e la xenofobia assumida deu FN ... a pas paur deu ridicule l'ex fan de Nicolas.

La dreta enfin amassada! Lo saunèi de Marine Le Pen qui ei a se realizar quauques mes sonque après la caduda de Sarkozy. "La dreta republicana ei morta", ce comentan quauques uns. Mes ei vertaderament antirepublican lo Front National? Aquò depen de la definicion que balham de republican, evidentament. En França, Estat jacobin, lo mot Republica ei sacrat e quasi sinonime de democracia. La Republica francesa garanteish efectivament un sistèma de vòte democratic - e totun criticat e criticable-, mes podem pas denegar tanpòc qu'aquera Republica ei representada per valors patrioticas e/o nacionalistas francesas, per una unitat territoriau blua/blanca/roja centralista, que lo FN n'ei un deus partisans mei actius.

Lo FN elegit a l'Assemblada, èra pas mei arribat despuish 1986, quand Mitterrand apitava la proporcionala e que l'extrèma dreta amassava 35 deputats. Òmis politics favorables au retorn d'aquera proporcionala ploravan aquesta setmana per lo malur deu FN, pas encara assegurat d'estar representat maugrat sons 13% a las eleccions. Per Daniel Cohn Bendit, que los qui son demorats revolucionaris apèran pas mei Dani lo roi mes Dani lo jaune, "lo FN a l'Assemblada, ei lo prètz de la democracia". Per Francés Bayrou tanpòc, un parlament shens FN, ei pas normau.

Efectivament l'argument de la representacion politica ei valedèr. Mes çò que cau retiéner prumèr d'aqueras paraulas, ei la banalizacion sancèra de l'extrèma dreta e de sas posicions politicas. Lo FN vòu lo tornar de la pena de mort? Considèra que l'avortament ei un luxe? Escopeish suus drets deus omosexuaus e de las hemnas? Vòu pas mei d'estrangèrs en aquera França "blanca e catolica"? Aquò pausa pas nat problèma a una bona partida de la classa politica franchimanda, ni aus mèdias francés qui s'embarassan pas mei d'aqueras questions. Marine Le Pen s'estona, cada dus mes, de descubrir qu'un candidat FN ei tanben un militant nèo-nazi, e se devem contentar de la créder.

Fin finala, los esfòrçs deu sègle 20 per educar los ciutadans son pauc a pauc a se desagregar e se uèi ei permetut de díser que los estrangèrs considerats com lo mau etèrne an pas ren a foter a noste, doman perqué pas, tornarà com au temps deu colonialisme lo sentiment de har partida d'una raça superiora. La resulta d'una aculturacion recurenta de la populacion qui malurosament boicòta tròp sovent los cors de gimnastica intelectuala.