Lo rugbi ei un espòrt a despart, o meilèu com ac sabètz, un art. N’am pas pro d’espaci aquí per poder listar totas las especificitats d’aquera activitat. S’òm compara dab çò qui ei comparadís, que vòli díser los autes espòrts, vesém plan que lo jòc de veishiga compòrta elements qui’u plaçan dens un canton estremat. Ua de las institucions mei significativas deu rugbi, e gaireben tan vielha qu’eth, ei un club de gentlemen qui s’apèra lo Barbarian Football Club. Com ac vesètz, n’i a pas guaire espòrts deus quaus los noms de club pòrtan lo nom d’un aute espòrt. Qu’ei atau.
 
Com ac sabètz, lo rugbi estoc creat dens un esperit d’amatorisme sancèr, hòragetant tota fòrma de competicion o de vedetariat. Ei per aquò que los camisòts ne portaràn pas numèros a la debuta e qu’Anglatèrra n’aurà pas de campionat nacionau abans … 1987. Los encontres son organizats entre clubs dus còps l’an coma ua convida entre monde plan educats. Tot aquò que comencèc peu viatge anar e tornar entre lo Blachheath RC e lo Richmond FC en 1868. Lavetz, lo professionalisme qu’ei enqüèra hèra luenh.
 
Qu’ei dens aqueth ambient plan particular que, lo 9 d’abriu de 1890, un punhat de gentlemen deu quaus cau citar màgerment un ancian jogaire de l’universitat de Cambridge, William Percy Carpmael, amassats en tota convivéncia a l’entorn d’ua bona taulejada (segon la legenda : ústrias) deu restaurant Leuchters de Bradford, decidiscon de crear ua equipa dab jogaires convidats entad anar pagerà’s a d’autes mentre viradas de las bracas, a la faiçon de còlas coma los Southern Nomads. Las colors son causidas : los camisòts seràn de largas listradas negras e blancas, lo shòrt nèguer e cadun que poderà portar las caucetas que voldrà, las deu club o deu país d’origina. Los concèpte tanben ei refinat : la victòria ne serà pas la tòca màger (Vesèm plan que’s tracta aquiu d’art e non pas d’espòrt) mès la beutat deu jòcs e l’esperit ofensiu seràn privilegiats. A la fin de l’annada, lo projècte ei plan apitat e lo purmèr encontre ei dejà ua victòria : 9-4 contra los Hartlepool Rovers deu comtat de Dunham lo 27 de deceme, sia dus dias après Nadau…
 
Plan lèu, ua tradicion d’encontres a data fixada que vatz : lo Boxing Day (26 de deceme) contra Leicester, lo purmèr dijòus de març (Dedicat a Edgar Mobbs, jogador tuat a guèrra), puish ua virada per Pascas.
 
Per la fin, qu’arriba lo periòde mentre lo quau los Barbarians an l’aunor de jogar contra equipas internacionaus. Lo 17 d’abriu de 1915, entà collectar monèda per l’esfòrç de guèrra, los qui son adara enchafrats lo "Baa-Baas" véncen lo País de Galas 26-10 dens lo mitic Arms Park. Tradicionaument, las equipas en virada de l’emisfèri sud que’us encontran au parat de la darrèra jornada. Atau, lo darrèr encontre de la virada deus All-Blacks de 1973, lo 27 de genièr a Cardiff estoc qualificat d’"encontre mei bèth deu monde" dab, a la clau l’ensai mei bèth deu monde, nascut d’ua contra-ataca deu Phil Bennet devath los sons paus entà s’acabar com un huec d’artifici dab lo Gareth Edwards. N’am pas acabat de’n parlar d’aqueste …
 
Aqueth club, shens de terrenh, shens cap d’estadi, ne seguís pas brica la logica o l’organizacion d’un aròu esportiu quau que sia. Qu’ei vasut de la volontat d’un tropet de benarrits dab la volontat de guardar un esperit de beutat e de qualitat qui n’a pas arren de véser dab los objectius d’ua formacion esportiva, sustot actuau. Ei demorat a l’ora d’ara lo simbèu deu saunei de jòc halant deu amorós de l’espòrt-rei.
 
Pr’aquò los Barbarians qu’an eishamiat la lor filosofia drin de pertot peu monde, on se vesoc la naishença deus Barbarians francés, neozelandés, sud-africans, australians, fidjians, brusselés (!) mès tanben bascos : los Euskarians. La lista n’ateng pas sonque los Occitarians…