capçalera campanha

Opinion

La finala de 1963 (II)

Joan-Marc Leclercq

Joan-Marc Leclercq

Musician de profession, autor d’un líber de conversacion suu gascon, d'un roman istoric "Ucraïna", d'un diccionari de rimas e de duas pèças de teatre.

Mai d’informacions
De memòria de Roger Codèrc, pas degun n’avèva vist un ambient atau per ua finala de campionat! Un sorelh deus arrajants, ua horrèra de las espessas e de las rambalhosas, dus toros de fuego venguts de Dacs, chancaires montés, musica, bandas, trompetas, tot qu’i èra. Aqueth ahoalh gaujós que passejava dab arsec e drapèus suu prat abans l’arribada de las equipas devath las cameras de l’unica cadena de television. Que’s disèva l’Albaladejo be s’avèva gahat un mau de còth e n’èra pas segur de poder jogar. Aquò qu’aumentava la tension dramatica, solide, mès qu’èra vertat. Totun, gràcias a ua potinga de bueu, qui, uei lo dia ne passeré benlèu pas capvath tots los conta-ròtles, l’eròi de Shalòssa que podoc ténguer lo son pòst au costat deu son hrair Raymond.
 
Fin finau, après manifestacions folcloricas de totas, los gladiators qu’entran. Uns dab lo famós camisòt cerclat de jaune e de néguer qui’us balha ua vista meilhèu apicòla dab lo còth, los punhets e lo shòrt blancs, los autes dab lo lor camisòt arroi e lo shòrt blanc tanben. Que cau imaginar drin la motivacion qui’us podèva abitar, dens un derby atau, ua question d’aunor mei que tot, un títou d’anar quèrrer e portar tà casa peu purmer còp après dus o tres finalas perdudas, sovent contra los tarribles lordés. Suu prat, ua batèsta de lanusquets (24 de 30) dab un carrat de bascos, un savoian e un gascon vasut en Argeria. Lo montés Felix Martinez que’s pòt arremercar mercés au son casco blanc. Los dus capitanis que s’escambian las banderetas dens un tarabast eishordaire devath l’uelh coneishedor ed atinoat deu conse de Bordèu, lo Sénher Chaban-Delmas, eth medish campion de rugbi dens son temps de joenèr. Ei eth qui balharà mei tard lo son nom ad aqueste estadi.

 
Un shiulat, lo còp d’aviada!
 
Los daqués qu’avèvan pervist d’impausar un cèrt ritme a l’encontre, segurs qu’èran deu poder deu lor molon d’avants, lo famós rotlèu-compressor. Totun, un eveniment imprevisible que’us va desviar lo plan. Los espectators asseduts sus cadièras hornidas a la corruda per organizators barataires ne son pas contents. N’i veson pas arren, que s’apitan, que hèn puntetas, que’s honhan, qu’an l’impression d’estar los colhonats de la camusada. Entà protestar, que decidisson de non pas tornar la veishiga quan la pòdon gahar après un còp de pè. Lo ritme de l’encontre que baisha e la tactica deus daqués que s’esbonís.
 
Lo dusau element qui va contribuïr a balhar ua cara particulara a l’encontre qu’ei lo hèit que l’arbitre (Deu quau ne balharèi pas lo nom entà non pas hicar la vergonha aus sons descendents) ne mestregèc pas brica la situacion. Vaquí doncas qu’a la vint-e-setau minuta d’un encontre qui n’avèva pas enqüèra vertadèrament començat, lo miei de mesclada daqués Lassèrra que’vs hica un petit còp de pè de darrèr lo molon de gròs estant com los mieis de mesclada b’ac sabon hèr, un petit còp de pè de vop o d’enganaire. La veishiga que vòla dinc a l’embut mès los defensors apicoïdas que son mei rapides e qu’aclepan. La tension que debara còp sèc e cadun que s’aprestís per ua renviada au vint-e-dus mètres. Còp de teatre, l’arbitre que shiula l’ensai!! Los quites Daqués n’ac creson pas mès que lhevan los braç au cèu. L’empont arroi exulta. La transformacion serà mancada, 3-0 peus jogaires de la vila d’aiga. Aqueste còp, la partida qu’ei aviada a de bon…
 
Un parelh de minutas mei tard, l’estremèr Darroi, lo can lebrèr escricat qui avèva plantat tres ensais aus Irlandés la medisha annada mentre lo tornei, un de las pèças màger de l’escaquèr montés, que’s hè un estiratge a la cueisha. Après l’injustícia, vaquí la marrana. Tot avèva mau començat entà’us jaune-e-néguer. Ad aqueste periòde, cau díser n’i avèva pas la possibilitat de hèr entrar un remplaçant. Lo quinze de debuta devèva demorar lo medish dinc a la fin, lhevat se un jogador morissèva, en aqueth cas la partida que contunhava a quatòrze, segon lo reglament…
 
La tragedia grèca s’avèva pausat lo decòr, los miei dius de la prefectura qu’avèvan benlèu hicat un jolh a tèrra. Mès deu cèu estant, lo Diu deu rugbi gaitava e lo hat n’avèva pas enqüèra decidit de shiular la fin …. (de seguir)



 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Bandièra05 1180x150: PUBLICITAT

Comentaris


I a pas cap de comentari

Escriu un comentari sus aqueste article