Opinion
França: lo vertadièr problèma d’Euròpa
Soi dels que pensan que lo modèl socio-economic francés non es pus sostenible: non es solament que lo deute public se siá enauçat ja mai enlà del 90%, amb un deficit public del 5,2% del PIB; non es tanpauc solament que la despença publica en França siá per dessús lo 56% del PIB –la mejana de la OCDE es del 43%; la despença d’Alemanha e de la Granda Bretanha es del 50%; e, en fait, la despença publica de França es quitament superiora de la despença publica de Suècia–; non es solament que França aja gaireben lo doble de foncionaris per capita qu’Alemanha –90 foncionaris per cada 1000 abitants, en comparacion amb los 50 foncionaris per cada 1000 d’Alemanha o los 38 per cada 1000 de Catalonha; non. La question es que, en mai de tot aquò, lo vertadièr problèma de França es la manca de competitivitat de las siás entrepresas. En França la competitivitat non solament es febla, mas que contunha de caire cada annada sens s’estancar. Pendent los darrièrs dètz ans, los còstes socials que devèm assumir pels emplegats an pujat lo 21% en França, e solament lo 5% en Alemanha. Non es brica estranh, alara, que las exportacions francesas se sián completament estancadas al meteis moment que las exportacions alemandas arriban a maximals istorics.
De segur que nos cal precisar que los grands païses “socials” d’Euròpa, coma Alemanha o Suècia, se vegèron ja obligats a far de reformas del sistèma social per garantir la competitivitat de lors entrepresas. Suècia faguèt de reformas plan prigondas après la crisi de 1993, e Alemanha las faguèt fa mai de dètz ans, obligada pels elevats còstes de la reunificacion. E, arribats aquí, la question que nos devèm pausar es cossí a fait França fins auèi per poder contunhar encara amb aqueste sistèma social insostenible? Perqué los mercats financièrs an permés a França de s’endeutar fins als nivèls actuals? Quina es la diferéncia entre Alemanha, Suècia, Espanha, d’un costat, e França de l’autre? E me sembla que, se ben i pòt aver mantunas responsas, n’i a una de plan clara: la diferéncia es la “Françafrica”.
Ai un amic economista que tostemps me ditz que l’estat de la benestança francés es “la fam, la misèria e la guèrra” de milions d’africans. Segon el, los “privilègis” que los ciutadans franceses an encara uèi son factibles mercés de l’espleitacion economica que França e las entrepresas francesas fan de las ressorsas naturalas e umanas d’Africa. Sens l’espleitacion africana, seriá impossible d’aver las 35 oras, la retirada als 60 ans, las ajudas socialas per la promocion de la natalitat, las enòrmas subvencions agricòlas, las ajudas als emplegats intermitents, o los 90 foncionaris per cada 1000 abitants. Çò que me sembla mai curiós es que los grands defensors de la perpetuïtat del modèl social francés de ueì son mai que mai los representants politics de l’esquèrra tradicionala francesa –PS e Front d’Esquèrras, sustot–, es a dire, precisament aqueles que deurián èsser los primièrs de defendre mai prigondament l’egalitat sociala dins lo mond entièr e non pas solament dins lor pichòt estat. S’i a quicòm que me sadola de l’esquèrra francesa es que de cada 5 mots que pronóncian i aja tostemps lo mot “solidaritat”, e, per contra, qu’après sián los mai radicals de s’opausar a la supression de las ajudas agricòlas o a la supression de las taxas frontalièras pels produits agricòls non-europèus, que çò que provòcan es que los produits africans sián mai cars que los produïts franceses, e, donc, que los africans non pòscan vendre lors produïts. Me disi qu’almens seriá ja quicòm de positiu que los ciutadans franceses foguèssen conscients que lors 35 oras, lors retiradas als 60 ans, lors pensions e ajudas socialas per la natalitat, lors subvencions agricòlas, etc. son “gentilesa” dirècta dels milions d’africans que vivon en dictaduras sostengudas per la granda França “democratica”, en condicions umanas gaireben d’esclavatge.
E, alavetz, qué se passarà lo jorn que s’acabe la “galina dels uòus d’aur” de França? Pòt èsser que s’acabe lèu? Non o sabèm pas. Mas en tot cas non me sembla brica un detalh pichòt que las entrepresas de rating se questionen ja la credibilitat de França e quitament n’i aja una que li aja panat l’AAA. En fait, lo passat mes d’abril, l’economista e professor catedratic d’economia de l’universitat de Columbia (EUA), Xavier Sala i Martín, publicava un article sus la delicada situacion economica de França, que lo títol n’èra ja plan provocator: França: la bomba de relotgeria de l'Eurozòna. Dins aqueste article, Sala i Martín disiá que “Lo grand problèma d’Euròpa non se ditz Grècia, ni se ditz Itàlia, ni se ditz Espanha. Se ditz França! E degun non gausa de ne parlar.”
Urosament per Occitània, lo jorn que pete, petarà tot: tanben petarà l’orgulh nacional francés. E alavetz totes serem “très desolés”...
De segur que nos cal precisar que los grands païses “socials” d’Euròpa, coma Alemanha o Suècia, se vegèron ja obligats a far de reformas del sistèma social per garantir la competitivitat de lors entrepresas. Suècia faguèt de reformas plan prigondas après la crisi de 1993, e Alemanha las faguèt fa mai de dètz ans, obligada pels elevats còstes de la reunificacion. E, arribats aquí, la question que nos devèm pausar es cossí a fait França fins auèi per poder contunhar encara amb aqueste sistèma social insostenible? Perqué los mercats financièrs an permés a França de s’endeutar fins als nivèls actuals? Quina es la diferéncia entre Alemanha, Suècia, Espanha, d’un costat, e França de l’autre? E me sembla que, se ben i pòt aver mantunas responsas, n’i a una de plan clara: la diferéncia es la “Françafrica”.
Ai un amic economista que tostemps me ditz que l’estat de la benestança francés es “la fam, la misèria e la guèrra” de milions d’africans. Segon el, los “privilègis” que los ciutadans franceses an encara uèi son factibles mercés de l’espleitacion economica que França e las entrepresas francesas fan de las ressorsas naturalas e umanas d’Africa. Sens l’espleitacion africana, seriá impossible d’aver las 35 oras, la retirada als 60 ans, las ajudas socialas per la promocion de la natalitat, las enòrmas subvencions agricòlas, las ajudas als emplegats intermitents, o los 90 foncionaris per cada 1000 abitants. Çò que me sembla mai curiós es que los grands defensors de la perpetuïtat del modèl social francés de ueì son mai que mai los representants politics de l’esquèrra tradicionala francesa –PS e Front d’Esquèrras, sustot–, es a dire, precisament aqueles que deurián èsser los primièrs de defendre mai prigondament l’egalitat sociala dins lo mond entièr e non pas solament dins lor pichòt estat. S’i a quicòm que me sadola de l’esquèrra francesa es que de cada 5 mots que pronóncian i aja tostemps lo mot “solidaritat”, e, per contra, qu’après sián los mai radicals de s’opausar a la supression de las ajudas agricòlas o a la supression de las taxas frontalièras pels produits agricòls non-europèus, que çò que provòcan es que los produits africans sián mai cars que los produïts franceses, e, donc, que los africans non pòscan vendre lors produïts. Me disi qu’almens seriá ja quicòm de positiu que los ciutadans franceses foguèssen conscients que lors 35 oras, lors retiradas als 60 ans, lors pensions e ajudas socialas per la natalitat, lors subvencions agricòlas, etc. son “gentilesa” dirècta dels milions d’africans que vivon en dictaduras sostengudas per la granda França “democratica”, en condicions umanas gaireben d’esclavatge.
E, alavetz, qué se passarà lo jorn que s’acabe la “galina dels uòus d’aur” de França? Pòt èsser que s’acabe lèu? Non o sabèm pas. Mas en tot cas non me sembla brica un detalh pichòt que las entrepresas de rating se questionen ja la credibilitat de França e quitament n’i aja una que li aja panat l’AAA. En fait, lo passat mes d’abril, l’economista e professor catedratic d’economia de l’universitat de Columbia (EUA), Xavier Sala i Martín, publicava un article sus la delicada situacion economica de França, que lo títol n’èra ja plan provocator: França: la bomba de relotgeria de l'Eurozòna. Dins aqueste article, Sala i Martín disiá que “Lo grand problèma d’Euròpa non se ditz Grècia, ni se ditz Itàlia, ni se ditz Espanha. Se ditz França! E degun non gausa de ne parlar.”
Urosament per Occitània, lo jorn que pete, petarà tot: tanben petarà l’orgulh nacional francés. E alavetz totes serem “très desolés”...
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Boooh!
Macarèl,
Aviái mancat l'article... Quina pena! La conclusion curiosa, un pauc simplista de ma part o assumissi, per qualqu'un que se sarra dels mejans esquerrans es "Visca lo Capitalisme!"...
Malastrosament, vesi pas nimai cossí nos sustentam d'Africa, pensi puslèu a l'aristocràcia locala, a un foncionariat corromput del país e puèi a l'oligarquia francesa... senon vesi pas concretament çò que pòrta a la populacion de l'estat francés en defòra d'aver de cafè o de cacao mens car que çò que deuriá costar, mas aquò s'aplica a l'ensems d'Euròpa e mai del mond... Curiós!
Segur i a tròp de foncionaris se vei cada jorn dins los espitals o las escòlas, quina tissa sus aqueste collectiu! Pasmens segur que dins d'autras administracions en començar per las politicas n'i a benlèu tròp! Cal, coma dins l'estat espanhòl, que los professors fagan la susvelhança de la cantina, çò qu'evidentament pòrta a un nivèl de coneissença flame coma se vegèt dins una enquèsta publicada fa pas gaire...
Curiosament tanben del temps de la crisi los rics son venguts mai rics e los paures (totes d'ancians entrepreneires segur...) se son empaurits aquestes darrièrs dètz ans... Probablament son las entrepresas que se son empauridas e pas las gents, fin finala... Vòli pas dire pasmens que lo nivèl d'imposicion sus las entrepresas siá pas tròp elevat (mas bon en general las gròssas sabon fòrça plan cossí esquivar los impòstes...), mas pensi pas que siá qu'un element del problèma...
E mai fòrt encara citas Sala i Martin! que disiá que caliá suprimir Correos fa pas gaire ja que tot se va far per Internet (es evident que totes an d'ordinadors, los sabon emplegar e que la Pòsta manda pas res de mai...), benlèu podrem suprimir los economistas (que ganhan probablament mai que dos o tres foncionaris de basa) tanben en emplegar de robòts que cambiarà pas grand causa, que l'eficacitat dels economistas en temps de crisi (veire los que dominan en Euròpa e son a tuar las gents dels païses del sud) sembla pro limitada. Aquelas gents son coma los banquièrs, degun lor demanda pas de responsabilitat, va plan, anam ben, contuhem d'aver Sala i Martin coma referéncia!
Un conselh, un jorn, per far d'articles mai acabats te caldriá aver de donadas mai claras, documentadas e seriosas (per exemple l'estat francés ajuda amb fòrça moneda las entrepresas mai o mens discretament, prima automobila per exemple..., çò que contrabalança pro a mon vejaire los nivèls d'imposicion e se ne vòles parlar te caldrà nos balhar de chifras...) puslèu que de sortir de banalitats e d'estereotips coma "la galina dels uòus d'aur" o "França explòta los africans"... l'economia en general, e subretot actualament, es quicòm de plan mai complicat, que los non-especialistas n'avèm sonque qualques informacions que nos son donadas pels mejans per tal de nos far creire nèciament çò que se decidís luènh del país...
Aquel article passa jos silenci la Convencion de Lome e l'Acòrdi de Cotonó que son quand mèsme un exemple unenc de dubèrtura d'un mercat del Nòrd als paises del Sud...
Vese pas en que, ni coma l'expleitacion de l'Africa financia lo modele sociau francés. Mas d'autres zo disen. adonc, m'interessarai mai a la partida agricòla. De'n prumier, lo sistema d'ajuda aus agricultors a ren de veire emb lo modele sociau francés. Es un sistema europeu que se 'pela PAC : politica agricòla comuna. Un de sos objectius es "de far creisser la productivitat de l'agricultura" çò qu'a per consequéncia d'aumentar la competitivitat de l'agricultura europeia a l'internacionau. Dins los mecanismes de la PAC tròbem quelas famosas aidas directas aus agricultors. Agricultors, tant francés o occitans que catalans. O anglés. Coma la Reina d'Anglatèrra que reçauguet 853.000 euros per 2003 e 2004. Avem maitot las subvencions a l'exportacion. E son quelas subvencions europeias que boten en difficultat los paisans africans. Emb quilhs sòus los agricultors europeus pòden vendre sus lo merchat african mens char que los agricultors africans.
Qu'es faus de dire que la mança francesa s'opausa pas a queu modele. Coneisse pas lo programa dau PS e dau Front de Mança sus la question mas los dos sindicats agricòlas de mança - lo MODEF (comunista) e la Confederacion Paisana (altermondialista) - son per limitar las aidas a las mai petitas expleitacions agricòlas, de regular los merchats per que los revenguts daus agricultors sian liats a lor produccion pusleu qu'a las aidas (çò qu'impliqua efectivament dau proteccionisme) e per la fin de las subvencions a l'exportacion.
La fin de las subvencions a l'exportacion en Euròpa e un proteccionisme daus pais dau Sud fàcia a las produccions dau Nòrd son las condicions per 'vançar vers la sobeiranitat alimentària de quilhs pais.
Explicar la misèria africana per l'extisténcia dau modèle sociau francés e son manten acarnassit, es una dei meravilhosei simplificacions que MG nos acostumèt de far tot dau lòng de seis articles.
Descuerbi que lei gigantàs profiechs fachs per Total en Africa que ven sarrar sei rafinariás en França per posquer mièlhs pagar seis accionaris participava dau manten d'aqueu modèle sociau... Es verai qu'a tot lo mens, lei gents de Total mandan de praticas au Pôle Emploi...
Sariá bessai interessant que lo Comitat redactionau dau Jornalet li prepausa de venir s'explicar sus seis afirmacions, puslèu que de lo laissar venir contar de faribòlas sensa jamai aguer de se justificar. Podem èstre en acòrdi ò non amb lo contengut d'un article, constati que lei redactors aicí, franc d'eu, fugisson pas la discutida ò l'escargiment sus d'un ponch particular.
Sus l'article sus l'anti-americanisme, aviáu postat un ligame qu'explicava exactament lo contrari de çò qu'afortissiá, e siáu pas estat lo solet de li mostrar que son analiza tombava corta e costiera. Agueriam jamai lo mendre començament de respònsa ò d'explica mai precisa.
Enfin condemnar l'actitud de França en Africa e far l'apologia deis Estats Units d'America dins un article precedent, me semble un tant siá pauc contradictòri. Mai bessai MG pensa seriosament que l'American Way of Life es pas basada sur la subre expleitacion non pas d'Africa, mai dau demai de la planeta ?
Partir d'una evidéncia que degun renega (la condamnacion de la Françafrica) per n'arribar a ne far portar la culpabilitat ai gents lei mai precarizats de la societat francesa, es un pauc mai qu'una marrida galejada per quant a ieu.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari