Ièr, 14 de Novembre, per primièr còp dins l’istòria d’Euròpa se celebrèt una jornada unitària de mobilizacions socialas a nivèl europèu. La CES (Confederacion Europèa de Sindicats), l’organizacion qu’amassa la màger part de sindicats de 36 estats europèus, aviá convocat per tot Euròpa çò que sonèron la Jornada europèa d’accion e solidaritat, per criticar las politicas ditas d’austeritat que s’aplican en Euròpa dempuèi que comencèt la crisi. L’objectiu èra d’exprimir un messatge d’unitat als caps europèus per lor mostrar qu’es urgent de rectificar las politicas d’austeritat e de las remplaçar per de poloticas de promocion de la creissença economica e de l’emplec, en tant qu’es la sola solucion vertadièra de la crisi del deute sobeiran dels estats.
 
Los sindicats d’Espanha, de Grècia, de Chipre, de Malta, de Belgica, de Catalonha e de Portugal convoquèron de caumas generalas e de manifestacions grandassas dins las capitalas coma Barcelona, Madrid, Lisbona, Brussellas o Atenas. I aguèt tanben de caumas importantas en Itàlia e de manifestacions remarcablas dins de ciutats coma Roma o Turin.
 
E Occitània? E França..? Los economistas de dreita e d’esquèrra –òc, òc, tanben n’i a d’aquestes– an plan dit e repetit que las politicas d’austeritat provòcan, entre d’autras causas, una augmentacion dirècta del caumatge, e, donc, una contraccion encara mai fòrta de l’economia. En mai d’aquò, es evident qu’una de las caras mai visiblament amarga de la realitat d’aquesta crisi europèa es lo caumatge: familhas sencèras qu’an perdut l’emplec e que vivon, sobrevivon o josvivon de las prestacions socialas –s’es qu’an lo dreit e l’ocasion de ne recebre. Es, sens dobte, un drama social de primièra magnitud que, a l’encòp, provòca de problèmas derivats coma l’inseguretat, la conflictivitat sociala, l’augmentacion de la delinquéncia... Tot lo mond i pèrd –levat d’unes, que coneissèm plan.  
 
E alavetz, e Occitània? E França..? Voldriái plan remarcar que i aguèt de sindicats de païses coma Belgica e Malta que decidiguèron de convocar lors emplegats a la cauma generala malgrat que lo caumatge dins aquestes Estats europèus es fòrça inferior de la mejana europèa (11,4%).  En fait, cal dire que quitament i aguèt de mobilizacions importantas o d’accions de solidaritat dins d’Estats qu’an un nivèl de caumatge relativament bas. Per exemple, dins de païses coma Luxemborg (amb un caumatge del 5,20%), Àustria (del 4,40%), Alemanha (del 5,40%), Chequia (del 6,80%), etc.
 
E Occitània? E França? En Occitània se faguèt de cauma generala? Non. S’organizèron de caumas sectorialas? Tanpauc. E d’arrèsts de quatre oras coma en Itàlia? Brica. E de mobilizacions socialas? Se passèt quicòm a Tolosa? Non, res de res. E a Bordèu? Tanpauc. E a Marselha? Òc, a Marselha i aguèt “qualques milièrs” de personas, segon los organizators, que desfilèron per las carrièras de la ciutat portuària. E en França? Ni cauma generala, ni caumas sectorialas, ni grandas manifestacions. Qualques milièrs de personas a París e basta. 
 
França –e Occitània encara pièger– patís un caumatge del 10,8%. Me diretz qu’es un nivèl un pauc inferior de la mejana europèa. La mejana europèa es del 11,4% mas i a d’Estats coma Espanha o Grècia que subrepassan lo 20% –e, donc, son eles que fan pujar la mejana a l’11,4%. En fait, s’espiam un pauc mai detalhadament, podèm verificar que lo nivèl del caumatge de França es solament superat pels païses PIGS (Portugal, Irlanda, Espanha, Grècia) e pels païses de l’Euròpa de l’Est (Bulgària, Eslovàquia, Lituània, Croàcia). Quitament Itàlia e Eslovènia an un nivèl de caumatge mai bas que França! Es a dire, la santat economica de França non es per far una fèsta. Al contrari: França es la pièger de las economias “del nòrd” d’Euròpa. E, donc, dins aqueste contèxte de precarietat, perqué non convoquèron de caumas generalas o de mobilizacions mai evidentas los sindicats franceses francoparisencs? Perqué als sindicats francoparisencs non lor interessava aquesta mobilizacion de ièr e la volguèron gaireben amagar?
 
E, encara mai important: perqué los sindicalistas d’Occitània non decidiguèron autonòmament d’agir en favor de la cauma, amb independéncia de las decisions de París? París or not París? Aquesta es la question.