Soi en çò meu. Quauqu’un truca a la pòrta. Bòti l’uèlh a l’agachon e vesi un òme plan vestit qu’espèra pacientament que li dobrigui. Amai d’aquò es ben educat e me fa
 
– “Adiu siatz!
– Adiu siatz!
– Vèni per la Crotz Roja!
– Qu’es aquò?
– Es un organisme internacional qu’ajuda lo paure monde que patisson de la guèrra, de la fam e d’un molon d’autras misèrias.
– Que pòdi far?
– Nos podètz balhar çò que volètz!
– Esperatz-me tòrni!”
 
Quauquas segondas apuèi
 
– “Tot çò qu’ai vos o balhi: de pan tendre, un ferrat d’aiga, de vin, de fromatge, de lèit, vos pòdi pas balhar mai.
– Sètz brave, mas avèm besonh de sòus per crompar çò que nos porgissètz ara.
– De sòus n’ai ges, prenètz tot aquò d’aqui, que ne farai res.
– Grand mercés, adiu siatz!
– Adiu siatz!”
 
Lo temps passa e vaquí que quauqu’un mai pica a la pòrta. Agachi, es un tipe ben fardat,  aqueste tanben es ben educat.
 
– ”Adiu siatz!
– Adiu siatz! que volètz?
– Passi per la liga contra lo SIDA!
– Qu’es aquò?
– Es una malautiá que fa grand mortalatge
– Ai comprés es lo Sindròme Indenegable de Despatriament Agut. L’ai agantat e ne soi garit dempuèi que soi tornat al país! Ai rason?
– Nani Mossur, es un mal que riscatz d’agantar s’amorejatz amb quauqu’un sens mai qu’aquò de precaucions!
– Esperatz-me!”
 
Tòrni e li fau present d’una brustia
 
– “Qu’es aquò?
– Son de preservatius, atal s’avètz enveja d’amorejar damb quauqu’un de consènt degun s’agantarà pas.
– Sètz brave, mas son de sòus que volèm per tal de desquilhar la malautiá.
– Sètz totes parièrs. Es pas vertat, vos sètz donada l’entressenha per ensajar de me venir far susar lo pòrta moneda.
– Se podètz pas me’n vau e mercés plan pel present que m’avetz fach me’n servirai
– Espèri ben!”
 
La jornada contunha de se desgrunar plan planet. Espèri degun. Tot per un còp ausissi tornar mai trucar a la pòrta. I vau sens agachar. Coma los autres, lo tipe es costumat convenentament e me vèn
 
– “Bonjour Monsieur
– Bonjour Monsieur” çò disi
 
Lo vòli pas escalustrar, lo seguissi sus la dralha de la lenga qu’emplega.
 
– “Je suis Monsieur Figuière, je suis de la ligue de défense de la Francophonie, association reconnue d’utilité publique
– Qu’es aquò la Francophonie?”
 
Parli la lenga del meu interlocutor, mas pas tant plan coma la nòstra e m’arriba de las barrejar.
 
– “La Francophonie c’est la défense et illustration de la langue française, nous avons besoin de tout le monde.
– Attends-moi pichon, je vais te donner un quicomet!                                    
 
Vau querre lo fusilh cargat que se radassa sus una paret de l’ostal e me l’ajusti coma un conilh. Lo tipe vèn verd, passa blau e acaba blanquinos, ne bretoneja.
 
– “De de de que que que vos vos vos ar ar ar riba?
– A bogre d’ase, l’as retrobada la lenga que n’aviás vergonha. Balha me aquesta ferralha e fot me lo camp d’aici, grana de maufatam!
– Sètz un raubaire!
– Que dises?
– Que sètz un bandolièr!
– Tu bèl primièr que venes quistar per que ton pòble contunhe d’aprendre una lenga qu’es pas jamai estada la sieuna. As pas vergonha? t’an lavat lo cervèl?
– Lo temps s’encabana, me’n vau!
– Òc-ben, val mai per tu! Al plaser de te tornar veire quand quistaràs per la lenga d’Òc!”
 
E cric e crac mon conte es acabat …
 
Causa coneguda siá que mon compte bancari es e serà tostemps dels generoses per la lenga del Jornalet.
 


_____
 Post Scriptum: Los e las que consideran que l’occitan es la lenga del sud de França o del nòrd d’Espanha e d’Itàlia se passan e se passaràn de ma modesta ajuda financièra.