Opinion
Convivéncia
Del latin cum vivere: viure amassa, coexistir.
L’istorian espanhòl Americo Castro lancèt la paraula e lo concèpte de convivencia en 1954 per definir lo periòde del Califat de Còrdoa ont coexistèron amassa, mai o mens armoniosament (mas aquò èra novèl d’aquel temps), tres concepcions religiosas (islam, judaisme e cristianisme) e maites pòbles (arabis, berbèrs, ispanics, visigòts, mossarabis e autres). Un còp tombat lo Califat, aquela fòrma del viure amassa foguèt represa per los reaiumes andalosians e notadament per aquel de Saragossa. Los primièrs reiaumes crestians, Castilha e sobretot la Corona d’Aragon-Catalonha, contunhèron de la practicar.
Tre 1965, l’escrivan occitan Carles Camprós, dins son libre Le Joy d’Amor des Troubadours consacra un bèl capítol a la convivéncia. En s’apiejar sus las valors occitanas medievalas coma Paratge, Cortezia, Prètz, Gai Saber, espandís lo concèpte a la civilizacion dels Trobadors talament ligada als reiaumes sud-pirenencs.
En 1973, dins son “Histoire de la civilisation occitane”, André Dupuy torna prene lo concepte. Caldrà çaquelà esperar la fin de las annadas 90 per vèser lo mitan associatiu occitan se l’apoderar:
-1997: creacion del festenal Convivéncia a Tolosa, vengut a l’ora d’ara un festenal interregional e mai euroregional.
-2002: lo festenal Estivada de Rodés plaça la musica e la dança sota la marca de la convivéncia. Un autre Festenal occitan Convivència es a se crear a Arle.
-2003: lo cercle tolosenc “Averroes-Maïmonide” afina la definicion de la convivencia amb Monique-Lise Cohen, Bertrand de la Farge et Alem Surre-Garcia.
-2004: Le dictionnaire de Toulouse consacra un article sul sicut
-2010: A. Surre Garcia acòrda un capítol a la convivencia dins son libre La théocratie republicana (tòm II)
- 2011, annada decisiva: primièr collòqui organizat per lo cercle Raymond Lulle de Tolosa. Novèla definicion del concèpte per A. Surre Garcia que serà oficializada a las Sesilhas de la cultura occitana a la fin de l’annada.
- 2012: una bandairòla redigida a l’iniciativa de Convergéncia Occitana en maitas lengas (occitan, francès, anglès, arab, ebreu e persan) desplega la convivencia, plaça del Capitòli, del temps que se debana l’omenatge a las victimas del chaple de Tolosa-Montalban.
Segond collòqui internacional Convivéncia a Tolosa (Cercle Raymond Lulle). Conferéncia a Hammamet (Tunisia) d’A. Surre-Garcia sus Convivéncia dins l’encastre del VI° Congrés mondial de la Mediterranèa (MESCE), amb la darrièra definicion: Convivéncia o lo biais de viure amassa dins lo respièch de l’alteritat (dintre se e fòra de se) en tota egalitat.
- 2013 (1r trimèstre): La Fondacion Occitània pensa de publicar dos libretons per valorizar lo concèpte.
L’istorian espanhòl Americo Castro lancèt la paraula e lo concèpte de convivencia en 1954 per definir lo periòde del Califat de Còrdoa ont coexistèron amassa, mai o mens armoniosament (mas aquò èra novèl d’aquel temps), tres concepcions religiosas (islam, judaisme e cristianisme) e maites pòbles (arabis, berbèrs, ispanics, visigòts, mossarabis e autres). Un còp tombat lo Califat, aquela fòrma del viure amassa foguèt represa per los reaiumes andalosians e notadament per aquel de Saragossa. Los primièrs reiaumes crestians, Castilha e sobretot la Corona d’Aragon-Catalonha, contunhèron de la practicar.
Tre 1965, l’escrivan occitan Carles Camprós, dins son libre Le Joy d’Amor des Troubadours consacra un bèl capítol a la convivéncia. En s’apiejar sus las valors occitanas medievalas coma Paratge, Cortezia, Prètz, Gai Saber, espandís lo concèpte a la civilizacion dels Trobadors talament ligada als reiaumes sud-pirenencs.
En 1973, dins son “Histoire de la civilisation occitane”, André Dupuy torna prene lo concepte. Caldrà çaquelà esperar la fin de las annadas 90 per vèser lo mitan associatiu occitan se l’apoderar:
-1997: creacion del festenal Convivéncia a Tolosa, vengut a l’ora d’ara un festenal interregional e mai euroregional.
-2002: lo festenal Estivada de Rodés plaça la musica e la dança sota la marca de la convivéncia. Un autre Festenal occitan Convivència es a se crear a Arle.
-2003: lo cercle tolosenc “Averroes-Maïmonide” afina la definicion de la convivencia amb Monique-Lise Cohen, Bertrand de la Farge et Alem Surre-Garcia.
-2004: Le dictionnaire de Toulouse consacra un article sul sicut
-2010: A. Surre Garcia acòrda un capítol a la convivencia dins son libre La théocratie republicana (tòm II)
- 2011, annada decisiva: primièr collòqui organizat per lo cercle Raymond Lulle de Tolosa. Novèla definicion del concèpte per A. Surre Garcia que serà oficializada a las Sesilhas de la cultura occitana a la fin de l’annada.
- 2012: una bandairòla redigida a l’iniciativa de Convergéncia Occitana en maitas lengas (occitan, francès, anglès, arab, ebreu e persan) desplega la convivencia, plaça del Capitòli, del temps que se debana l’omenatge a las victimas del chaple de Tolosa-Montalban.
Segond collòqui internacional Convivéncia a Tolosa (Cercle Raymond Lulle). Conferéncia a Hammamet (Tunisia) d’A. Surre-Garcia sus Convivéncia dins l’encastre del VI° Congrés mondial de la Mediterranèa (MESCE), amb la darrièra definicion: Convivéncia o lo biais de viure amassa dins lo respièch de l’alteritat (dintre se e fòra de se) en tota egalitat.
- 2013 (1r trimèstre): La Fondacion Occitània pensa de publicar dos libretons per valorizar lo concèpte.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#2 "La convivéncia es impossibla amb los francimands". Es a dire que se pòt pas acceptar l'alteritat francesa ? Convivéncia es mal partida...
#5
Ai dit ieu que i a los bons d'un costat (los occitans) e los michants de l'autre (los franchimands)?
O cresi pas, non. O ai pas jamai dit. La dolentisa es una de las causas melhor compartida sul planèta: los franchimands ne tenon pas lo monopòli, ni tanpauc los occitans.
Per contra en politica i a d'un costat los franchimands que possedisson un estat colonizaire e de l'autre los occitans que non possedisson pas un estat e que son colonizats.
Aprèp cadun es liure de pensar qui es aimable e qui o es pas, d'un punt de vista politic de segur.
Los que refusan de veire aquesta realitat, se fan prendre pel cuol d'un biais non-censentit pels
franchimands...e aquò dura dempuèi de sègles.
#4 Veis, jo lo monde, que'u vei com es : negue, dab gents que't horaràn se n'ac hèis pas davant iths. Mes, qu'èm tot esgaus davant aquò. Tots, autan bons com maishants. Occitans, burkinabés o francés... Alavetz, lo monde caricaturau dont parlas, dab los gentius d'un costat, e los maishants de l'aut...
Tè, que'm hèi pensar en quauqu'arren ! Com en los Bisounours !
#3
Qui son los franchimands ?
Per tu dirai que campan darrièr los milierats de "Bisounours" que t'amagan la vista a costat de Pimprenelle, Nicolas e Nounours. E se los trapas pas aquí, ensaja de vistalhar del costat del pichòt nívol ròse...
#2 E qui son aqueths "franchimands" dont parlas tant e tan hòrt ? Hèi shau n'agi pas nat en lo ton arbo genealogic...
Pleiteis atau ne mian pas enlòc...
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari