Opinion
La vergonhosa fin de l’Infòc TV
“Barcelona Television (BTV) a dempuèi catòrze ans un programa d’antena en occitan”, aital comença l’editorial del Jornalet d’aquesta setmana. S’agissiá del programa Infòc, dins l’espaci “Infos Idiomes” un programa que se compausava d’una seguida d’informatius brèus en un vintenat de lengas. Parli en passat imperfait perque aquò s’es acabat. BTV –la television publica de la comuna de Barcelona– a decidit d’escafar de la grasilha de programacion los “Infos Idiomes”, e, donc, l’Infòc tanben. La rason: las reduccions budgetàrias, solide, qu’es l’argument que servís per tot. Lèu-lèu aquò servirà tanben d’excusa per justificar lo finançament irregular de cèrtes partits. Veirem ben.
En tot cas, podèm discutir se lo format de programacion èra lo mai adequat pels temps modèrns d’auèi, podèm discutir se la programacion occitana de BTV deviá èsser dins l’ensems dels “Infos Idiomes” o deviá èsser una programacion independenta, podèm discutir se los contenguts difoses èran los mai interessants... En fin, podèm metre en question tot çò que voldretz levat doas causas: a) que la television publica de la comuna de Barcelona, deviá, deu e deurà ofrir un minimum de programacion audiovisuala en la tresena lenga oficiala de Catalonha perque Barcelona non es solament una ciutat, es tanben la capitala politica, economica, sociala e culturala de Catalonha e, donc, se vòl jogar aqueste ròtle de capitala federala, deu agir conseqüentament e assumir l’ensems de la legislacion “federala”, coma la tripla oficialitat lingüistica; e b) degun non podrà jamai dire cinicament que l’Infòc se tampa perque costava tròp d’argent, per amor que se BTV a pogut ofrir una programacion setmanala en occitan pendent totes aquests ans es estat mercés al trabalh de militància e de benevolat dels responsables del programa, qu’an assumit durant catòrze ans e fins al darrièr jorn la tòca d’explicar las nòvas culturalas d’Occitània sens recebre quitament pas un sòu.
D’un punt de vista politic, la decision es grèva en doas claus. En clau estrictament barcelonina, perque non fa ni tres meses que la comuna de Barcelona signèt un acòrd de collaboracion amb lo Conselh Generau d’Aran per promòure la lenga occitana dins la capitala catalana. Concrètament, un dels fragments de l’acòrd remarca l’interés de “Barcelona, coma capitala de Catalonha, de promòure lo patrimòni cultural divèrs e plural de tot lo territòri”. L’acòrd tanben explicita la reconeissença de l’occitan en tant que “lenga pròpria e oficiala de Barcelona”. Que dos meses après la signatura d’aquesta convencion, la television publica de la comuna de Barcelona decidisca tampar las cinc minutas setmanalas d’occitan qu’ofrissiá non es una bona nòva: marca mal. Pensi que se los responsables de cultura de la comuna de Barcelona se n’apercebon de l’importància del fait, prendràn qualque decision que permeta manténer una programacion occitana dins BTV. Se foguèsse aital, aquò confirmariá lo vertadièr interés de la municipalitat de far de l’occitan una lenga pròpria de la ciutat.
E en clau catalana, la decision de BTV representa lo primièr enjòc politic de la nòva Directora Generala de Politica Lingüistica de la Generalitat de Catalonha, dòna Ester Franquesa Bonet, que justament auèi assumís la direccion d’aquel departament de la Generalitat, encargat del desvolopament de la Lei de l’occitan. Pel moment, TV3 ofrís qualques minutas d’occitan per jorn, dins lo canal 3/24. Aquesta programacion, pasmens, es mai que redusida per una television que se vòl nacionala, e, en mai, es faita d’un punt de vista e amb un univèrs simbolic 100% catalans. Se jamai ensajatz d’espiar aquesta programacion, veiretz que se tracta d’un jornal en lenga occitana mas de tematica catalan. Podretz plan veire que s’i explicarà abans l’accident entre doas bicicletas al vilatge de Collsuspina de la Catalonha interiora, que non pas un accident dins la centrala nucleara de Golfuèg d’aquel meteis jorn, per exemple. A la nòva Directora Generala de Politica Lingüistica li arriba un bon trabalh, donc. Es ela que deurà, entre d’autras questions, estudiar cossí far per garantir l’aplicacion –e lo desvolopament après– de l’article 19 de la Lei, especificament per çò qu’es dels punts 4 e 5 que parlan del deure del Govèrn catalan de garantir una programacion occitana dins los mèdias de comunicacion audivisuals publics de Catalonha en defòra d’Aran. Li desiri tot lo coratge que se pòt desirar, perque sabi –totes o sabèm!– que non serà quicòm d’aisit. E totes sabèm tanben que fin finala tot es e serà una question de prioritats. E de volontat.
En tot cas, podèm discutir se lo format de programacion èra lo mai adequat pels temps modèrns d’auèi, podèm discutir se la programacion occitana de BTV deviá èsser dins l’ensems dels “Infos Idiomes” o deviá èsser una programacion independenta, podèm discutir se los contenguts difoses èran los mai interessants... En fin, podèm metre en question tot çò que voldretz levat doas causas: a) que la television publica de la comuna de Barcelona, deviá, deu e deurà ofrir un minimum de programacion audiovisuala en la tresena lenga oficiala de Catalonha perque Barcelona non es solament una ciutat, es tanben la capitala politica, economica, sociala e culturala de Catalonha e, donc, se vòl jogar aqueste ròtle de capitala federala, deu agir conseqüentament e assumir l’ensems de la legislacion “federala”, coma la tripla oficialitat lingüistica; e b) degun non podrà jamai dire cinicament que l’Infòc se tampa perque costava tròp d’argent, per amor que se BTV a pogut ofrir una programacion setmanala en occitan pendent totes aquests ans es estat mercés al trabalh de militància e de benevolat dels responsables del programa, qu’an assumit durant catòrze ans e fins al darrièr jorn la tòca d’explicar las nòvas culturalas d’Occitània sens recebre quitament pas un sòu.
D’un punt de vista politic, la decision es grèva en doas claus. En clau estrictament barcelonina, perque non fa ni tres meses que la comuna de Barcelona signèt un acòrd de collaboracion amb lo Conselh Generau d’Aran per promòure la lenga occitana dins la capitala catalana. Concrètament, un dels fragments de l’acòrd remarca l’interés de “Barcelona, coma capitala de Catalonha, de promòure lo patrimòni cultural divèrs e plural de tot lo territòri”. L’acòrd tanben explicita la reconeissença de l’occitan en tant que “lenga pròpria e oficiala de Barcelona”. Que dos meses après la signatura d’aquesta convencion, la television publica de la comuna de Barcelona decidisca tampar las cinc minutas setmanalas d’occitan qu’ofrissiá non es una bona nòva: marca mal. Pensi que se los responsables de cultura de la comuna de Barcelona se n’apercebon de l’importància del fait, prendràn qualque decision que permeta manténer una programacion occitana dins BTV. Se foguèsse aital, aquò confirmariá lo vertadièr interés de la municipalitat de far de l’occitan una lenga pròpria de la ciutat.
E en clau catalana, la decision de BTV representa lo primièr enjòc politic de la nòva Directora Generala de Politica Lingüistica de la Generalitat de Catalonha, dòna Ester Franquesa Bonet, que justament auèi assumís la direccion d’aquel departament de la Generalitat, encargat del desvolopament de la Lei de l’occitan. Pel moment, TV3 ofrís qualques minutas d’occitan per jorn, dins lo canal 3/24. Aquesta programacion, pasmens, es mai que redusida per una television que se vòl nacionala, e, en mai, es faita d’un punt de vista e amb un univèrs simbolic 100% catalans. Se jamai ensajatz d’espiar aquesta programacion, veiretz que se tracta d’un jornal en lenga occitana mas de tematica catalan. Podretz plan veire que s’i explicarà abans l’accident entre doas bicicletas al vilatge de Collsuspina de la Catalonha interiora, que non pas un accident dins la centrala nucleara de Golfuèg d’aquel meteis jorn, per exemple. A la nòva Directora Generala de Politica Lingüistica li arriba un bon trabalh, donc. Es ela que deurà, entre d’autras questions, estudiar cossí far per garantir l’aplicacion –e lo desvolopament après– de l’article 19 de la Lei, especificament per çò qu’es dels punts 4 e 5 que parlan del deure del Govèrn catalan de garantir una programacion occitana dins los mèdias de comunicacion audivisuals publics de Catalonha en defòra d’Aran. Li desiri tot lo coratge que se pòt desirar, perque sabi –totes o sabèm!– que non serà quicòm d’aisit. E totes sabèm tanben que fin finala tot es e serà una question de prioritats. E de volontat.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Un dels problèmas màgers qu'encontra l'occitan de cap a la plaça qu'a, que deuriá aver e qu'aurà benlèu pas jamai dins los medis audiovisuals, es la manca monumentala de demanda d'un public en principi concernit per una programacion en occitan. L'esclafanta majoritat de la populacion occitana es non solament deslengada a de bon, mas en mai d'aiçò cap e tot decerebrada de l'entendedor, ja que non se maina ges ni mica de l'enjòc informacional que s'amaga darrièr una programatica occitanofòna, coma o senhala fòrt plan Marçal Girbau. I ganhariam mai qu'un contenent occitanofòn : i ganhariam en contengut occitan. E pasmens, l'enjòc es accessible sul quite Jornalet. Avètz ja comparat lo contengut de la UNA del Jornalet amb la UNA de l'Agence France Presse, per exemple ??? Una santa puta de diferéncia, de contenent E de contengut, macarèl !!! Se mainar pas d'un enjòc aital significa una causa, de las terriblas, si-ben. Significa que dins l'escient de la grand majoritat del monde d'Occitània, lo país es un "void quantic aninformacial", una mena de desèrt que res non s'i debana jamai d'important, de significatiu, de grèu ni de bon. Un desèrt aital a un nom, plan francés : Province, del latin, pro vincia, un territòri vençut, que dempuèi la victòria dels autres, res mai non i advendrà d'important. Cossí desprovincializar lo sicap dels provincials anestesiats per lo monoculturalisme xenofòb francés ?
Hilh de puta, quin hasti ! Aquera crisi, que se'n van servir un pialèr tà arringar tot çò qu'avem, que vòu díser pas gran causa. En tot cas, bon article de Marçal Girbau, qu'esclaira bèras causas sus eth interés efectiu entath occitan en çò deths governants catalans, de qué arrevisar eth noste espèr de cap ad aquera lei de occitan de qui n'obliga arrés, tath moment en tot cas !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari