L’MNLA accepta fin finala lo “principi de realitat”. Metre l’istòria en movement en aviant una rebelion es per nosautres “europèus” discutible, mas dins lo contèxte d’aquela region de Sahèl, coma l’aventura democratica es pas encara d’actualitat, aquela etapa es necessària.
 
Totun, i a una realitat incontornabla que fa que cal saber qu’una avançada istorica se pòt pas far sens l’acòrd d’una relativa majoritat de la populacion. Era pas lo cas per Azawad. Quand sostenguèri (amb lo Partit de la Nacion Occitana) la declaracion d’independéncia d’Azawad, èra plan precisat qu’aquel Estat novèl en gestacion èra de cap de biais un Estat toarèg mas un Estat multi-etnic. Èra precisat tanben que solament una organizacion de tipe federal en Azawad poiriá permetre d’installar e de perennizar (pendent un temps) aquela novèla creacion estatica que remetiá en question l’integritat d’un Estat artificial nomenat Mali.
 
Se tròba que l’Estat malian morent aviá daissat se desvolopar dins son “septentrion” una gangrèna tant financièra coma politica. Vòli dire per aquò que lo trafec de drògas divèrsas, d’armas, d’èstres umans e l’acceptacion sus aquel territòri d’extremistas religioses se pòdiá pas realizar qu’amb l’acòrd dels caps de fila “politics-economics-militars” d’aquel Estat corromput fins a la mesola.
 
Cal tanben denonciar lo fach qu’un Estat coma França se saupèt contentar d’aquela situacion; Se cal rementar que unes 6000 ciutadans franceses trabalhan dins aquel Estat. La “france-à-fric” (França picalhon, un jòc de mots que se pòt pas revirar en occitan) amb lo novèl govèrn d’esquèrra “francés” contunha son trabalh colonialista e imperialista.
 
Cossí acceptar d’entendre lo president de la Republica francesa gausar dire en presentar sos vòts que “França a nat interés al Mali”? Cossí acceptar qu’un govèrn dich d’esquèrra pòsca encara trobar legitim d’ajudar un Estat artificial per defendre aquela absurda e cinica idèa del refús de la remesa en question de las frontièras artificialas eiretadas de la colonizacion, i aguèsse pas darrièr aquelas idèas e aquele d’enjòcs economics màgers per pas dire vital per aquel país?
 
Òc, l’Estat francés pilha l’urani al Niger e malgrat un discors “pro-toarèg” refusarà tant que poirà d’ajudar la nacion toarega a s’unir per accedir a l’independéncia.
 
Òc, per aparar sos interèsses en Mali, França contunharà de tot far per manténer las divisions del pòble toarèg.
 
Òc, l’Estat francés va contunhar de participar a la corrupcion generala dins aquelas regions.
 
L’Estat francés, un còp de mai, a daissat passar aquela oportunitat de refusar de sosténer francament aquela remesa en question de las frontièras e de provar a l’ensems del monde que lo drech a l’independéncia per cada pòble de nòstra planèta es pas un mot vuèg de sens.
 
Lo govèrn d’esquèrra (socialista) pròva de manièra cridanta qu’en matèria d’imperialisme e de colonialisme, l’esquèrra e la drecha menan las meteissas politicas. Sarkozy aguèt sa Libia, Hollande a son Mali.
 
Visca un Azawad independent e democratic!